Hej słuchajcie, przygotowałem w oparciu o wywiady zbiór informacji o ostatnim albumie, który nazwałem tak jak w temacie. Myślę, że może to być fajne kompendium wiedzy o albumie dla osób, które tu trafią, poszukując dodatkowych informacji o Songs Of Innocence. Jak i oczywiście przede wszystkim, dla stałych forumowiczów, może pojawią się przy lekturze również jakieś ciekawe informacje na które wcześniej nie trafiliście. 
Wiele z tych ciekawostek zostało gdzieś głęboko zakopanych, fajnie byłoby więc je za pośrednictwem tematu wydobyć na powierzchnię i tu zachować. W każdym razie gorąco polecam materiał i zachęcam by dodawać nowe wątki jeśli ktoś dysponuję informacjami, które się tu jeszcze nie pojawiły. Jeśli ma jakieś ciekawe spostrzeżenia zachęcam.
Informację zostały zebrane ze rozmaitych wywiadów jakie pojawiły się po opublikowaniu Songs Of Innocence. Z góry przepraszam za wszelkie błędy, choć bardzo starałem się by się nie pojawiły, być może gdzieś taki się jeszcze kryję. Prosiłbym o pozostawienie w tym temacie i podpięcie. Pozdrawiam!
Son gs Of Innocence [FAQ]
Son gs Of Innocence to trzynasty studyjny album grupy U2. Od co najmniej kilku lat wiedzieliśmy, że Irlandczycy przygotowują coś specjalnego ale mimo to prawdziwym zaskoczeniem należy nazwać publikację albumu w świadomości masowej 9 września na konferencji Apple’a zupełnie bez żadnej najmniejszej zapowiedzi. Dzięki rozwiązaniom technologicznym giganta z Cupertino, pieśni niewinności zostały udostępnione za pośrednictwem platformy iTunes dla ich użytkowników zupełnie za darmo. Album tego dnia stał się na wyciągnięcie ręki 500 milionów użytkowników iTunes. Ceo Apple’a Tim Cook nazwał to wydarzenie “największą premierą muzycznego albumu w historii”. Oficjalne wydanie fizycznej wersji albumu nastąpiło 13 października 2014r, osiągając szczyty list sprzedaży w wielu krajach na świecie.
Piosenki:
Miracle (Of Joey Ramone)
Every Breaking Wave
California (There Is No End To Love)
Song For Someone
Iris (Hold Me Close)
Volcano
Cedarwood Road
Raised By Wolves
Sleep Like A Baby Tonight - Stokrotka
Sleep Like A Baby Tonight
This Is Where You Can Reach Me Now
This Is Where You Can Reach Me Now - U2 Fanatic
The Troubles
---
---
Retrospekcje Pieśni Niewinności:
Bono: W pewnym punkcie w 1977 roku u2 zaczęło robić razem muzykę, nazywając siebie THE HYPE byliśmy zakochani w scenie punk rockowej. Pamiętam jak na jednym z wcześniejszych występów, ktoś krzyknął "Więcej punk rocka w Monkees". Mieli rację. Nie mogłem śpiewać żadnym z tych poszarpanych ostrzy tych wspaniałych rockowych i punkrockowych piosenkarzy. Śpiewałem jak dziewczyna. Wydawało mi się to niekomfortowe dopóki Ramones mi się nie przytrafili tak jak muszą się przytrafić każdemu z Was. Cóż. Joey Ramone śpiewał jak dziewczyna, on kochał wszystkie czarujące syreny...które możesz usłyszeć Motown, Dusty Springfield, Ronnie Spector. Możesz usłyszeć echo swojego bólu w jego głosie. To dlatego mu wierzysz, surfując na w przyszłość na morzu dźwięku. 4 członków U2 poszło zobaczyć Ramones grających w państwowym kinie w Dublinie nie myśląc o tym jak mamy zamiar się tam dostać. Nie mieliśmy biletów ani pieniędzy. Mój kumpel Guggi miał bilety i przeszmuglował nas przez boczne wejście, które ledwie otworzył. Świat się zatrzymał dla nas wystarczająco długo by się tam dostać. Nawet jeśli widzieliśmy tylko połowę, to stało się jedną z najwspanialszych nocy naszego życia. Edge pamięta kiedy spotkał swoją pierwszą miłość Aislinn na zewnątrz. Po Ramones starałem się być sobą jako piosenkarz. Po prostu potrzebowałem odnaleźć czym była emancypacja. Pierwsze podróże były emocjonujące, geograficznie, duchowo, seksualnie. Pierwszy raz kiedy widzisz orchidee albo autostradę albo rockandrollowa kapelę w pełnej krasie to zostaje Ci głęboko pod skorą jak tatuaż. Na zawsze . Dla U2 - podróż do Los Angeles była czymś takim. LA wydawało się jak przeciwny biegun Dublina. Kochaliśmy być gdzieś pomiędzy skrajnościami. Pamiętam Edge'a Larrego i Adam i mnie wysiadających z samolotu w Californii i spoglądających na siebie w stylu "To jest lepsze niż na filmach". A to było tylko lotnisko! Udałem się na pielgrzymkę by odnaleźć dom Boba Dylana, ponieważ ściskałem jego piosenki bardziej niż rączkę od jakiejkolwiek walizki. Zawsze chciałem zobaczyć dom Briana Wilsona. Podobno miał nawet dół z piaskiem a w nim fortepian...I kochałem Beach Boysów, przynieśli rytm dla ciała, melodię dla duszy, harmonię dla ducha i tak dalej. Brian też śpiewał jak dziewczyna. Więcej pierwszych przygód.. Seks...Notatki dla pisania tekstów: kiedy masz doczynienia z tym przedmiotem. Musisz. Próbować. Cieżęj...Widząc The Clash po raz pierwszy w pierwszej podróży do Trinity College były to koordynaty, które zmieniły moje doświadczenia. Edge, Adam i Larry również. Poszliśmy do domu tej nocy zmęczeni z powodu harmidru okrzyków i idei. Nie mogliśmy spać ponieważ wiedzieliśmy, że spimy w złych łóżkach. Migrowaliśmy - mentalnie, duchowo...Joe Strummer był w pewnym sensie żołnierzem..jego gitara jego bronią, jego usta były wszechmogące. Nie byliśmy pewni o co tak właściwie oni walczą/ przeciw czemu ale to były publiczne wystąpienia z gitarami w imieniu duszy i podpisywaliśmy się pod tym. Dorastałem na Cedarwood Road. [Ulicy Cedrowej] Przyjemnej ulicy pełnej miłych rodzin. To ludzie którzy ukształtowali mój punkt widzenia. Ludzie których ciągle podziwiam i kocham. Tak jak Gavin Friday, który żył w górnej części ulicy. Ale było tam też mnóstwo przemocy blisko moich nastoletnich lat.. Skinheadzi i chłopcy z zatoki, ostrza i inni szukający bójek. Imprezy dla nastolatków na którym chłopcy pojawiali się z młotkami i piłami.. I pamiętam mnóstwo ukrywania się. Pamiętam jak dawałem im popalić i sam od nich obrywałem. Nic w porównaniu z przemocą za frontowymi drzwiami. Mąż do żony, brutalny ojciec do swoich dzieci. Ulica Cedrowa miała pewne mroczne i ukryte sekrety jak każde inne miejsca. Jak wszyscy ludzie.
Rowens pod numerem piątym miało kwitnące czereśniowe drzewko, którego owoce były dla mnie najpyszniejszym na świecie. Te rodziny były jak plemiona ze starego testamentu. Dużo się od nich nauczyłem. Głębia i głębokość rozprawy o piśmie. W ich filmie widziałem świetnych kaznodziei, którzy otwierali te czarne, przerażające czarne biblie i robili i pozwalali słowu Boga śpiewać dla nich i dla nas. Czasem myślałem, powinna istnieć jakaś inna droga. W jednej chwili to czytasz w drugiej jesteś w tym. Lou Reed, Niech Twoja dusza spoczywa u Boga. Powiedziałeś potrzebujesz autobusu wiary by do niego wsiąść. Ten autobus był pełny Rowens i ja byłem w nim. Z tyłu naszego domu był ogród a za nim pola, bawiliśmy się tam dopóki rusztowania nie weszły nam w drogę, a przedmieścia rozciągnęły tuż pod nasze domy. Milę dalej bawiliśmy się w bazie siedmiu wież, jak tylko wyszli. Kiedy wieże zaczęły wypełniać się ludźmi, którzy, nie chcieli tam być. Wszyscy razem na szczycie każdej z osobna, zatrzymywaliśmy się biegnąć po polach dopóki nie byliśmy ścigani. Haha. Marzenia to nie zawsze bezpieczne miejsca. Ani te miejsca nie miały być bezpieczne. Niektórzy mogą żyć z okrucieństwem i znęcaniem się. Niektórzy muszą. kiedy dzieci jakiegokolwiek kościoła nie służą ale zamiast tego zniewolenia przez nadużycie władzy, niezwykłe akty pokuty, są potrzebni by poskładać rzeczy do kupy na nowo. Szczerość to tylko punkt od którego się zaczyna. Sekrety mogą uczynić Cię chorym. Irlandia w latach 70-siątych to ciężkie miejsce. W każdy inny piątek o 5:30 wieczorem w 1974 byłbym na Talbot Street w sklepie z nagraniami. 17 Maja pojechałem do szkoły rowerem i wykręciłem się jednemu z najbardziej krwawych momentów w historii, która podzieliła wyspę. 3 Bomby zorientowane by wybuchnąć w tym samym czasie zniszczyły centrum Dublina.. mojego starego przyjaciela Andy'ego Rowena. (Nazywaliśmy go Guck Pants Delaney) Był zablokowany w Vanie swojego ojca, kiedy ten wybiegł pomóc ofiarom rozproszonym jak uchodźcy poprzez ulice. Ta scena nigdy go nie opuściła, odwrócił się w stronę jednego z największych światowych środków uśmierzających ból z jakimi możesz mieć do czynienia. Napisaliśmy o nim naszą piosenkę BAD. Andy mówi: "Heroina świetnie uśmierza ból dopóki Cię nie zabije". On przeżył, jest dla mnie bohaterem. Moja mama umarła w tym samym roku co mój dziadek. Kiedy wkładali go do ziemi, Iris osunęła się na bok grobu i kilka dni później poszła z nim w to samo miejsce... piękna Iris. Humor tak mroczny jak jej ciemne loki. Praktycznie i magicznie. W chwili śmierci.. mieliśmy tendencję do patrzenia w inną stronę dopóki widmowa twarz nie pojawiła się w naszej ramce..gapiący dowód na to, że śmierć zawsze wygrywa a my zostaliśmy sami rozbici stratą kogoś nam naprawdę bliskiego. Wszystko jej zawdzięczam. Jej nieobecność wypełniłem muzyką. Po smutku przyszedł gniew. Topiąca się lawa może się stać kamieniem jeśli chce.. ale tego rodzaju ognia w żołądku nie można utrzymać. Jeśli masz szczęście wypali się. Przed tym wypali Ciebie. Miałem 14 lat gdy spotkałem Ali ale znałem ją na długo przedtem. Zgodziła się żebym zabrał ją na randkę w tym samym miesiącu dołączyłem do U2. Północne wybrzeże Dublina ma wydmy które są tak nieznane jak każde wspaniałe piękno jest domem dla miasteczek na wybrzeżu jest nawet wspanialsze zimą... kiedy młody chłopiec może zabrać swoją dziewczynę by odwiedzić(ponownie) scenerie swoich letnich zbrodni...Były też czasy kiedy byłoby to rozsądne dla każdego z nas by iść własną drogą ale nie zrobiliśmy tego i nie jesteśmy (rozsądni)... kiedy przychodzi pisać piosenki, brak rozsądku jest prawie tak jak złamane serce i o wiele bardziej romantyczne niż serce w całości. Możemy spędzić całe nasze życia szukając jedności, i nie znajdując jej, kształtując świat naszym rozczarowaniem. Albo i nie.. nie ma końca dla smutku... to dzięki temu wiem, że nie ma końca dla miłości.
[I. Informacje Ogólne]
Ile osób skorzystało z cyfrowej dostępności albumu za darmo na iTunes?
Według danych podanych przez Apple, w czasie pierwszego miesiąca jego udostępniania na Itunes, album przesłuchało ponad 81 milionów osób. 26 milionów osób postanowiło pobrać cały album na pamięć swoich urządzeń.
Ile trwały prace nad Son gs Of Innocence?
Prace nad albumem trwały około 4 lat, zostały zakończone we wtorek 2 października 2014, jak przyznał The Edge w jednym z wywiadów.
Zespół zakończył pracę nad albumem na tydzień przed opublikowaniem go na Itunes?
The Edge: Mówiąc szczerze album dostarczyliśmy na tydzień przed jego opublikowaniem, potem nastąpił moment małego kryzysu. Nagranie numer 10 brzmiało dość nierówno i postanowiliśmy zamienić je z Volcano na samym końcu. Volcano początkowo nie było brane w tym rozdaniu pod uwagę, ponieważ goniły nas terminy. Nie mogliśmy mieć tej piosenki już na tym albumie ponieważ nie była jeszcze skończona. Nie była gotowa. Ale potem udało nam się przekonać Apple’a by dali nam jeszcze parę dni i właśnie w przeciągu tych paru dni wykończyliśmy Volcano. Udało się i jestem z tego powodu szczęśliwy. Ten kawałek równoważy album we wspaniały sposób.
O czym opowiadają piosenki na Songs Of Innocence?
Miracle of Joey Ramone oddaje hołd liderowi zespołu Ramones, punk rockowej grupy, która odegrała ogromną rolę w zainspirowaniu chłopaków z U2 do tworzenia własnej muzyki. Jeszcze podczas swoich nastoletnich lat, U2 zakradli się na koncert Ramones. To doświadczenie oglądania Joey’a na scenie sprawiło, że Bono poczuł się pewniej swojego jak mu się wydawał.. ‘brzmiącego jak dziewczyna’ wokalu. California (There Is No End To Love) przywołuje wspomnienia z pierwszej wizyty grupy w Los Angeles, obrazowo kontrastując to co zobaczyli w słonecznej Kalifornii z ich rodzimym domem - Dublinem. Song For Someone to romantyczna ballada napisana dla żony Bono Ali Hewson. Iris zbiera wspomnienia jakie pozostały Bono po jego zmarłej matce, która odeszła gdy ten miał jedynie czternaście lat. Słowa wspominają ją bezpośrednio i nazywają gwiazdą, która wpływała na Bono swoim światłem, która odeszła już dawno temu ale której światło ciągle dosięga ziemi. Raised By Wolves opisuje zamachy bombowe w Monaghan w 1974 w których zginęły 33 osoby. Mało brakowało a sam Bono mógł znaleźć się w centrum tych tragicznych zdarzeń. Zdarzenia te miały miejsce na drodze, którą Bono chodził czasami do szkoły. Piosenka napisana jest z perspektywy Andy'ego Rowena, brata przyjaciela Bono Guggiego, który był świadkiem tych zdarzeń i co sprawiło, że popadł w uzależnienie od heroiny. Rowen był już wcześniej bohaterem jednej z piosenek zespołu - Bad. Cedarwood Road to ulica na której mieszkał za młodu Bono. Sleep Like a Baby Tonight mówi o trudnej nierozstrzygniętej sprawie księży pedofili w kościele katolickim. Została opisana przez Toma Doyle’a jako “zwodnicza kołysanka niczym puls syntezatora” wspominająca Kraftwerka, grupę muzyki elektronicznej której album The Man-Machine podarował Bono w prezencie dla Ali, kiedy chodzili na randki będąc jeszcze nastolatkami. Ten fragment pojawia się w piosence Iris “But It Was You Who Made Me Your Man/Machine”. This Is Where You Can Reach Me Now odnosi się do innej wielkiej inspiracji , która wpłynęła na U2 - zespół The Clash, piosenka jest zadedykowana gitarzyście i liderowi grupy Joe’owi Strummerowi. The Troubles opisuję trudną sytuację w Irlandii Północnej, która przez lata oddziaływała na resztę irlandzkiej wyspy.
[II. Historia Songs Of Innocence]
Jak zaczęły się prace, jak kształtowała się historia Songs Of Innocence na przestrzeni lat?
W 2010 roku pojawiły się pogłoski, że zespół pracuje jednocześnie nad trzeba oddzielnymi projektami albumów. Chodziło o pracę nad tradycyjnym rockowym albumem we współpracy z Danger Mousem, skoncentrowanym na muzyce dance albumem we współpracy z Davidem Guettą, RedOne i will.i.amem i wreszcie kontemplacyjnym materiałem obejmującym Songs Of Ascent. W Październiku 2010 Bono przyznał, że nowy album będzie wyprodukowany przez Danger Mouse’a, a dwanaście piosenek zostało już przygotowanych. Wkrótce potem manager zespołu P.McGuninness powiedział jednak, że premiera albumu opóźni się i będziemy mogli się go spodziewać na początku 2011 roku. Zespół kontynuował prace nad albumem robiąc “wielkie postępy” z nagraniami w Styczniu 2011 podczas współpracy z Danger Mousem. W ciągu następnego miesiąca McGuinness przyznał, że album jest niemal gotowy a przewidywana data premiery to Maj 2011, aczkolwiek jak podkreślił projekt nie będzie nosił tytułu Songs Of Ascent. Plan ostatecznie nie został zrealizowany i nie doczekaliśmy się premiery tego longplaya. Wszystko wskazywało na to, że projekt został ostatecznie porzucony. Adam Clayton przyznał, że zespół sądził, że z No Line pozostało więcej materiału do pracy.. podczas gdy powrócili do prac nad zgromadzonym materiałem poczuli, jak daleko się od niego znajdują. Prace nad albumem zorientowanym wokół muzyki dance we współpracy z RedOne zostały również porzucone. Jak przyznał zespół, prace z RedOne były bardzo ekscytujące. Ale po raz kolejny, nie wydawało się by to była esencja tego z czego słynie U2. Jak powiedział Adam Clayton musieli zrobić to w czym są najlepsi i skupić się właśnie na tym, praca którą podjęli z Danger Mouse zbliżyła się najbliżej do tej definicji. David Guetta przyznał, że nie był zaangażowany w pracę nad albumem dance i jedynie rozmawiał o potencjalnej współpracy z Bono. Zespół spędził trzy miesiące nad pracą w studio w końcowym okresie 2011 roku, robiąc sobie jedynie krótką przerwę by Bono mógł się podleczyć z powodu grypy. W czerwcu 2012 roku Bono pojawił się w Late Late Show i powiedział, że spędzili właśnie w studio “najlepsze trzy tygodnie od 1979 roku”. W styczniu 2013 roku członkowie zespołu udzielili wywiadu mówiąc, że ich nowy album zostanie opublikowany do Września bieżącego roku, a jego tytuł roboczy to 10 Reasons to Exist. W Maju 2014 U2 pracowali w Electric Lady Studios w Nowym Jorku z Danger Mousem, który wypełniał dalej swoje obowiązki związane z mixowaniem materiału. Po ponad dwu letniej pracy z zespołem został zmuszony przerwać prace by uczestniczyć w innym projekcie. Grupa następnie zatrudniła długoterminowego współpracownika Flooda wraz z Ryanem Tedderem i Paulem Epworthem do pracy nad albumem. Zespół napisał i nagrał piosenkę przygotowaną na grudniową premierę filmu Mandela Long Walk to Freedom, o którą byli proszeni przez Harveya Weinsteina. Zespół porzucił pracę nad albumem by stworzyć Ordinary Love i oddać hołd Nelsonowi Mandeli. Ta piosenka zdobyła Złoty Glob w kategorii najlepsza piosenka oryginalna. Prace nad albumem zostały po raz kolejny wstrzymane na czas żałoby po śmierci Mandeli, okres komercyjnego zaangażowania przy promocji filmu i udział w ceremoniach rozdawania nagród. W Lutym 2014 kolejna nowa piosenka U2, singiel Invisible, została ujawniona przy okazji przerwy reklamowej podczas Super Bowl. Piosenka była dostępna za darmo w sklepie iTunes w ramach współpracy Red i Bank Of America, bank oferował dolara na walkę z Aids za każdorazowe unikalne ściągnięcie piosenki w ciągu 24h od jej premiery. Szwedzka piosenkarka Lykke Li użyczyła swojego głosu w piosence zamykającej album “The Troubles’’. Na zaproszenie Danger Mouse’a Lykke Li podróżowała do Los Angeles przez okres półtora roku przed publikacją albumu, by nagrywać swój wokal. Po ty jak grupa zdecydowała się zmienić tonację tej piosenki w połowie 2014 roku, Li została zmuszona by nagrać na nowo swoją część i spotkała się z zespołem w Londynie by tego dokonać. Po kilkunastu próbach w różnych podejściach swoim wokalem Li powiedziała, że wyłączyli całkowicie jakąkolwiek muzykę i śpiewali jedynie do dźwięków perkusji, co w niesamowity sposób docierało do sedna tego czym piosenka powinna być. Prace nad albumem zostały zakończone 2 Września 2014, jeden tydzień przed jego oficjalną premierą. Jak przyznał Edge ostatnie szlify przyszły dość łatwo na końcu, wiele osiągnęli w ciągu ostatnich tygodni przed premierą. Ostatnie cztery dni pracy Edge nazwał pracą na całego.
[III. Inspiracje]
Skąd wziął się pomysł na nazwę albumu Songs Of Innocence?
Pomysł na nazwę wziął się z poematów Williama Blake’a zatytułowanych: Songs of Innocence i Songs Of Experience.
Co natchnęło zespół by spojrzeć w przeszłość?
Jeden z mentorów zespołu - Jimmy Iovine napomknął raz Bono, że ten potrzebuje przede wszystkim sięgnąć pamięcią do korzeni tego jak to wszystko się zaczęło, czemu potrzebował być w zespole, poświęcić się w muzyce. Czemu zaczął ją tworzyć i poświęcił się temu ponad wszystko. Bono posłuchał rady i spojrzał na swoje pierwsze podróże duchowe, emocjonalne i fizyczne i postanowił przygotować album o siłach, które ukształtowały go ponad czterdzieści lat temu a sprawiły, że jest dzisiaj tym kim jest.
Kto był głównym pomysłodawcą albumu, czemu zdecydowaliście się by sięgnąć pamięcią wstecz?
Edge: Oboje z Bono myśleliśmy, że umiejscowienie Dublina w centrum naszych rozważań będzie dobrym pomysłem, będzie to świeże i właściwe. W moim osobistym podejściu pomyślałem, że to będzie interesujące pomyśleć o Dublinie z perspektywy patrzenia w przyszłość, nie obciążając się tak bardzo całą tą przeszłością. Ale Bono był zdania. Nie, musimy tam się udać, musimy naprawdę spojrzeć w przeszłość, spojrzeć na to co nas ukształtowało. Więc poszliśmy w tę stronę. Tam gdzie wylądowaliśmy: To rozmyślenia o naszej pracy w dwóch podejściach: Jedną połową stało się Songs Of Innocence.
Tematycznie Songs Of Innocence są głównie o dorastaniu w Dublinie w latach siedemdziesiątych. Ja. W jaki sposób zbliżyliście się do tego tematu muzycznie?
Edge: Słuchaliśmy muzyki tamtych czasów przypominając sobie środowisko, co było soundtrackiem tamtych szczególnych momentów w naszym życiu, zarówno osobiście jak i w zespole. Nie wyruszyliśmy by oddawać hołdu tym albumem, w każdym znaczeniu. W pewnym sensie uderzyliśmy w niewiarygodną siłę życiową i energię tamtych czasów w muzyce. Dostrzegliśmy niesamowicie napisane piosenki jak te Buzzcocks. Fantastyczne melodie i naprawdę interesujące dzieła. Ramones także. Ale w żaden sposób nie usiłowaliśmy odtworzyć dźwięku tamtych czasów.
Czy Dublin w tamtym okresie był niebezpiecznym miejscem?
The Edge: Dublin i cała Irlandia w tamtych czasach doznawała sporej ilości przemocy na ulicach i musiałeś na siebie uważać i wiedzieć którędy chodzić, gdzie się szwendać. To nie było coś co wtedy zaskakiwało, a nawet można powiedzieć: to była po prostu część realiów tamtych czasów. To pomieszane z innymi sprawami, bardziej niepokojącymi jak te przemocy paramilitarnej starć na północy, miało wpływ na nasze dorastanie. Nie chcę tu przesadzać bo nie było to tak, że ryzykowaliśmy naszym życiem na zasadach życia dnia powszedniego czy coś takiego.
Czym dla zespołu jest niewinność? Co to właściwie oznacza?
Bono: Niewinność różni się od naiwności. Możemy nigdy nie powrócić do tego miejsca naiwności. Choć uczyniło nas silnym, ale możesz wrócić do niewinności. Niewinność jest jak blady kwiat, w jakiś sposób otwiera się. Jeśli poświęcisz czas możesz znów uzyskać do niego dostęp. Możesz próbować w tydzień, w miesiąc przypomnieć sobie kim byłeś nim wyruszyłeś na ten świat. Osoba którą byłeś kiedy miałeś 12, 13, 14. Wiem, że ciągle się tak zachowujesz czasami. Ja także. To nasza esencją, jej nie możemy stracić.
Bono: Niewinność jest czymś co trudno opisać tym trudniej im dalej się od tego znajdujemy. Prawdopodobnie Niewinność opuszcza Cię po raz pierwszy kiedy zyskujesz świadomość Twojej śmiertelności. Ktoś bliski umiera, tracisz część niewinności, uświadamiasz sobie, że to miejsce w które i ty zmierzasz. Jak sobie to uświadomisz, w jaki sposób sobie z tym poradzisz w pewien sposób tworzy określa cię. Jeśli jesteś wierzący wierzysz w nieśmiertelnego ducha człowieka. To świetne. Jeśli nie, bo i ja to rozumiem, wielu ludzi widzi absurdy w wierze. Trzeba to uszanować i ja te absurdy dostrzegam i ja je rozumiem. Nawet skoro jestem wierzący widzę te absurdy w wierze, szczególnie z punktu widzenia naukowców. O czym ty mówisz jesteś szalony? Dla nich chodzi o przyjaźnie, bycie człowiekiem kiedy jesteśmy tu teraz. Czerpać to co najlepsze z chwili. To absolutnie definiuję Cię. I myślę że tak sporo niewinności dzieje się.. tam ale można to odzyskać. Naprawdę wierzę, że można. Na chwilę, na mgnienie oka. Zatrzymać, zatrzymać. Upodobanie piękna. Piękna dziewczyna idzie ulicą, albo plażą. W różnych kształtach i rozmiarach. A Ty robisz .. wow. Wiesz, zabranie dzieci by pograły w piłkę, widząc Twojego ukochanego rano gdy się budzi. Ta nieruchomość i pokój. Twoja niewinność powraca w momentach piękna. Niewinność ma coś wspólnego z łaską.
Kto pisał teksty na Songs Of Innocence?
Edge przyznał w wywiadzie, że to Bono jest zawsze prawdziwym tekściarzem, ale to jego rolą jest „trzymać strzelbę w garści”. Edge: Pomagam przez bycie powiernikiem ale także dorzucam różne dziwności, które się kleją. Czasem jest to ciężkie. Zdecydowanie występuję tu w roli wspierającej. To Bono musi tym zawładnąć i w to uwierzyć, przekonać siebie kiedy o tym śpiewa. To nigdy by się nie wydarzyło jeśli nie miałby w pisaniu tekstów, lwiej części swoich doświadczeń.
W jaki sposób piosenki znalazły swoją drogę na album?
U2 nigdy niczego nie wyrzuca, U2 zachowuje wszystko na później. Jak przyznał Larry piosenki wędrowały tam i z powrotem. Piosenki nad którymi zaczęli prace cztery lata temu powróciły w ostatnim miesiącu przed zakończeniem prac nad albumem. Piosenki trafiają do koperty. I potem często sięgamy do tej koperty ponownie. Jeśli coś nie nadawało się może będzie dobre za kilka tygodni. Przykładem z tej płyty jest Sleep Like A Baby Tonight.
Czym tworzenie muzyki na Songs Of Innocence różniło się od typowej pracy nad albumem zespołu U2?
Bono: Nasze podejście do tworzenia muzyki różni się od powszechnie przyjętego. Mnóstwo naszych piosenek pochodzi z eksperymentowania i improwizowania w studiu nagraniowym. Nie są pisane od razu na pianino i akustyczne gitary. Największym wyzwaniem dla nas, rzeczy o którym wcześniej nie pomyśleliśmy było pisanie w ten sposób. Tą drogą. Zaczęliśmy pisać piosenki w sposób w jaki powinniśmy. To dlatego na fizycznym wydaniu Songs Of Innocence są akustyczne wersje tych piosenek. Ponieważ dużo piosenek U2 nie nadaje się do grania ich na akustycznych gitarach, te nadają się doskonale.
Proces nagrywania i pisania piosenek był więc pełen pokory?
The Edge: Mieliśmy około 50 piosenek. Niektóre z nich stały się z miejsca naszymi faworytami, jeszcze inne były w połowie drogi na szczyt, ¾ z nich zboczyły ze ścieżki na szczyt. Mnóstwo razy, nie byliśmy w stanie pociągnąć ich na te szczyty. I to był ten czynnik pokory. I jest sporo pokory w uświadomieniu sobie, że twój talent nie wystarczy by podołać temu zadaniu. I potem zaczynasz sobie uświadamiać, że talent nie należy do nikogo na własność. Ludzie którzy są mądrzejsi bardziej kreatywni i bardziej twórczy niż U2, przestali być w stanie dostawać te piosenki, po 20 latach, 30 latach, i nie wiesz dlaczego. I myślę, że muza to zazdrosny kochanek, a ty naprawdę musisz jej służyć i czekać na nią.
Bono jest zdania, że teksty piosenek na Songs Of Innocence są bardziej przystępne niż cokolwiek co napisał przed laty?
Edge naprawdę obawiał się tego, że teksty staną się zbyt osobiste, sprawiając, że stanie się to zbyt nostalgiczny materiał. Ale o dziwo, przez stanie się tak intymnym, stało się to bardziej możliwym do przywiązania, ponieważ ostatni album był całkiem inny - ezoteryczny.
Bono: Są tajemnicze, ezoteryczne tematy jak Moment of Surrender, the guy falls to his knees in a busy street an ATM machine. Ludzie mówili do mnie, nie mogłem cię zrozumieć przez lata, ale teraz mogę.
Edge: Ezoteryczny - to dobry sposób by opisać No Line On The Horizon. To miało z pewnością wglądającą w siebie ciemność i ja zawsze zamierzam interesować się w sposób bardziej mroczny, melancholiczny, tworzyć muzyczny nastrój. Ale mogliśmy się nieco za bardzo poślizgnąć w tę stronę. I chcieliśmy by to nagranie było bardziej przystępne dla szerszego grona fanów muzyki. Myślę, że ostatni nasz album był bardzo zorientowany na fanów U2. Nie sądzę żebyśmy zdobyli dużo nowych fanów tym albumem. Tym nowym myślę, że możemy. Dołożę do tego jeszcze - Bardziej pewny, że gdybyśmy zrobili tę całą rzecz z Apple’m tym albumem niż gdyby to miało stać się z NLOTH.
Co jeszcze różni pracę nad tym albumem od innych albumów?
Bono wyjaśnił w rozmowie z Dave’m Fanningim, że jedynie około 10 piosenek jego zdaniem w całym katalogu U2 ma potencjał by być wykonywanym przez innych artystów. Producent muzyczny Rubin wyzwał zespół do zadania by tworzyć piosenki wieczności, które przetrwają próbę czasu. To zadanie oznacza także, że zespół musi być naprawdę dumny z wykonanej przez siebie pracy.
Dave Fanning: Serio? Tylko 10 piosenek? Zobaczcie te wszystkie rzeczy, które zrobiliście na przestrzeni lat.
Bono: Może z dziesięć.
Dave Fanning: Conajmniej 30 piosenek przetrwa próbę czasu na zawsze.
Bono: Tak, ale nasze wersje. A może tylko 10 naszych piosenek będzie grane przez innych ludzi.
Przerwa pomiędzy premierą No Line On The Horizon a Songs Of Innocence stała się najdłuższym okresem oczekiwania na nowy album w całej historii U2, czemu trwało to tak długo?
25 Lutego 2009 No Line On The Horizon 9 Września 2014 - Najdłuższa przerwa pomiędzy wydaniami kolejnych albumów w historii U2. Na pytanie czemu prace nad albumem trwały tak długo Bono odpowiedział żartobliwie: “Pogłoski, że nie zrobiliśmy żadnego albumu w ciągu ostatnich pięciu lat. To nieprawda, zrobiliśmy. Zrobiliśmy, kilkanaście. Po prostu nie zdecydowaliśmy się jeszcze ich opublikować ponieważ czekamy na coś co będzie tak dobre jak nasze najlepsze prace w karierze.” Ta przerwa trwała tak długo głównie z powodu, że zespół pracował w tym czasie jednocześnie skupiając się na przygotowywaniu dwóch a może nawet trzech albumów.
Bono: Tu przychodzi pokora kiedy dowiadujemy się, że nie jesteśmy tak utalentowani jakbyśmy chcieli. To dlatego potrwało to tak długo. Pracowaliśmy nad dwoma albumami, Songs Of Experience nadchodzą - to połowa naszej wymówki. Chcieliśmy wznieść te piosenki na wyższy poziom. Chcieliśmy dorosnąć jako Twórcy piosenek. Mnóstwo pomysłów, mnóstwo muzyki. W każdym razie z zapewnień członków zespołu dowiedzieliśmy się, że prace nad kolejnym albumem Songs Of Experience są na ukończeniu. Zespół potrzebował czasu by dotrzeć do sedna tego czym jest pisanie piosenek. Jak przyznał Larry - U2 w tym czasie miało mnóstwo pomysłów, których nie udało im się doprowadzić do końca, zdali sobie tym samym sprawę, że może nie są tak dobrzy w te klocki jak im się wydawało.
Czy na trasie 360 zespół ujawnił jakiś materiał z Songs Of Innocence?
Kiedy wznowiono trasę U2 360 tour w Europie, koncerty inaugurowała instrumentalna kompozycja zatytułowana Return Of Stingray Guitar, która na albumie wyewoluowała w piosenkę zwaną Lucifer’s Hands wydaną ostatecznie na wersji Deluxe albumu. Every Breaking Wave zadebiutowała na żywo w kompozycji Acoustic, zagrana trzykrotnie w nieco innym wydaniu niż znalazło się na płycie. Bez głównego refrenu opracowanego z Tedderem. Riff z utworu Glastonbury stał się częścią piosenki Volcano.
Co sądzi o Songs Of Innocence Adam Clayton?
Adam Clayton: To absolutnie reprezentuje miejsce w którym jesteśmy, jako zespół, jako zespół który jest ze sobą od dłuższego czasu. Zawsze jestem nieco ostrożny jeśli chodzi o spoglądanie w przeszłość starając sobie uświadomić skąd pochodzisz. Ale jak sądzę w pewien sposób, to ożywiło część niektóre z rzeczy które sprawiły, ze jesteśmy tym kim jesteśmy. Patrząc wstecz na tę energię i intuicje jaką mieliśmy w wieku 18 lat, 20 lat.. to niesamowite. że stamtąd dostaliśmy się tutaj gdzie jesteśmy teraz. Jak sądzę w pewnych punktach nie musisz patrzeć w przeszłość. Musisz przetworzyć pewne rzeczy aby ruszyć do przodu. To właściwe nagranie dla nas. To wydawało się istotne dla nas by połączyć się na nowo z Irlandią w pewien sposób.
Czy to najbardziej intymny album w historii U2?
Bono nazwał album “najbardziej osobistym albumem jaki kiedykolwiek stworzyli”
Bono: Przez większość czasu U2 biegło bardzo szybko. Nigdy nie spoglądając wstecz. Nawet nigdy nie słuchając naszych albumów. Co mam na myśli: Gdy tylko skończymy pracę nad albumami: nigdy ich nie słuchamy. Przeskakujemy do następnego, następnego show. To był ten moment do zastanowienia, który przyszedł - czemu tak biegniecie, przed czym uciekacie, co to jest, co wam się stało, czemu założyliście zespół. Odpowiedzi na te pytania przyniosły te piosenki.
Z ilu piosenek zespół wybierał materiał, który ma znaleźć się na płycie?
The Edge: Około 25, z których ostatnie pięć były raczej surowe i nie do opublikowania. W ostatnim miesiącu albo w jego okolicach istniała grupa sporna nad którą zdecydowaliśmy się nie pracować dalej ponieważ czuliśmy, że nie pasują tutaj .
[IV. Współpracownicy]
Ilu producentów pracowało nad albumem?
Pięciu. Danger Mouse. Paul. Epworth. Ryan Tedder. Declan Gaffney. Flood.
Rick Rubin doradził zespołowi by użyli swoich umiejętności rzeźbienia unikalnych pejzaży dźwiękowych, by zatuszować fakt, że nie mają piosenek.
Przekonał ich by pisali piosenki z tradycyjną strukturą, które będą dobrze współdziałać z mową, głosem i pianinem.
Bono: To tak jak Adele, robi lepsze nagrania niż wszyscy inni ponieważ jej piosenki są lepsze. W świetniej piosence, możesz być tak nagi jak nagus śpiewający a cappella.
U2 spotkali się po raz pierwszy z Danger Mousem w 2010 roku.
The Edge: To był naprawdę inspirujący czas, te pierwsze sesje z Danger Mouse. Te chwile kiedy starasz się zorientować czy możecie pracować razem. Zaczęliśmy razem kilka melodii, które wylądowały na albumie już w pierwszych kilku dniach. Oczywiście, zaznały trochę podróży nim doczekały się ostatecznej wersji. Czułem się bardzo dobrze na początku. To naprawdę zadziała. Przelecimy przez te rzeczy. Chłopcze, oj, chłopcze jak ja się myliłem.
Jak współpracowało się z tak wieloma różnymi osobistościami?
The Edge: Każdy z nich wniósł swój naprawdę istotny wkład. Choć nigdy nie mieliśmy wszystkich w pokoju w tym samym czasie. Danger Mouse był z nami kiedy Flood z nami współpracował na krótko. Poza tym każdy współpracował z nami oddzielnie. Wykończyliśmy album na własną rękę w Malibu. Ostatni miesiąc pracowaliśmy z Declanem. I oczywiście kiedy mówię ze wszyscy nasi producenci ni spotkali się, jednym wspólnym mianownikiem dla tego albumu był Declan Gaffney, który był naszym współpracownikiem przez cały czas i niesamowicie zaangażowanym.
Czemu współpraca z Danger Mousem trwała tak krótko?
The Edge: Planowaliśmy pracować z Danger Mousem, spędziliśmy z nim w studio 2 bardzo pracowite tygodnie. Poczuliśmy jednak, że czegoś brakuje więc sięgnęliśmy po dodatkową pomoc, a Danger Mouse miał też inne zobowiązania.
Kto był przy produkcji albumu w ostatnich chwilach prac?
The Edge: Dec okazał się być cierpliwym szefem inżynierii i produkcji. Dec był tam z każdym i wykończył ten album z nami.
[A gdyby historia miała potoczyć się inaczej]
Piosenki na Songs Of Innocence miały zostać rozmieszczone w zupełnie innym porządku niż pierwotnie planowano?
Pierwszą piosenką na Songs Of Innocence miało być This Is Where You Can Reach Me Now, zespół myślał o umieszczeniu jej na płycie z numerem jeden przez dłuższy czas. Po niej przewidziano miejsce na Raised By Wolves. Zespół zdecydował się na zmianę gdyż jak zauważyli powinni najpierw zacząć od piosenek bez długich intro.
The Edge: Cóż jeśli mamy zamiar sprawić by 5 000 000 nas sprawdziło, bardzo długie intra to prawdopodobnie nie jest dobry pomysł. Pomyślmy przede wszystkim o piosenkach jak na Joshua Tree.
Jedna z wersji albumu była gotowa już w rok po premierze No Line On The Horizon. Czy to prawda?
Bono przyznał, że mieli gotowy album po roku od wypuszczenia NLOTH. Bono: Pierwsza wersja albumu, ta którą mogliśmy opublikować w rok była naprawdę bardzo dobra, bardzo, bardzo dobra i całkiem fajna. Zadaliśmy sobie pytanie: Czy ktokolwiek czeka właśnie na to, na fajną muzykę? Nie do końca o to nam chodzi. To nie po to istniejemy. Jesteśmy operą. Jesteśmy bardziej gorąco krwiści i wkładający nasze głowy ponad parapet - o to nam chodzi. Więc czekaliśmy na operę. I tym razem stawka była naprawdę wysoka. I Edek powiedział któregoś dnia: Jeśli to i nasz inny album nie będzie na poziomie nadającym się do rywalizacji prawdopodobnie będziemy za auto-emeryturą grania tylko koncertów albo robienia czegokolwiek. Więc wróciliśmy do pokojów i czekaliśmy na Boga. To może zabrać trochę czasu. Piosenki są przepisywana trzy czy cztery razy ale ciągle nie są tym czym Edge był nazwał “absolutnie największą iteracją w warunkach czystego pisania piosenek. I przychodzi czas, kiedy, jak on to mówi, musisz zadać sobie naprawdę trudne pytanie o to czemu to robisz. Ludzie doznają zranienia w tym procesie, jak mówi.
W 2013 zespół miał również gotowy zestaw piosenek, które mogły zostać wydane?
Najwyraźniej skoncentrowane na świetle płynącym z gitar, ciężką elektroniką, z nietypowymi delikatnymi refrenami. (Zooropowe Sleep Like a Baby Tonight jest jego najbardziej charakterystycznym ocalałym.
Edge: Kochamy podejmować ryzyko i pracować z nowymi współpracownikami, ponieważ to sto w taki sposób wyrabiamy następny rozdział w naszej historii. Zdaliśmy sobie sprawę, Ok właściwie nie dostarczyliśmy tego co można nazwać cechami charakterystycznymi naszej pracy - wielkiej muzyki.
Publikacja albumu była przekładana. Czy przyczyniła się do tego zmiana waszego managera?
The Edge: Trochę tak. To było coś niewyobrażalnie monumentalnego dla nas. Chcieliśmy zrobić to dobrze: Oddać honory Paulowi i przygotować grunt do pracy z Guyem. Więc definitywnie kosztowało nas to mnóstwo energii i skupienia by postąpić właściwie z oboma panami.
Album jest zadedykowany Paulowi?
The Edge: Tak. Paul jest ciągle w pobliżu, oferując radę i wspierając swoją mądrością. Ale doszło to do momentu w którym chcieliśmy cieszyć się z życia w innym tempie i nie mogliśmy się o to spierać. To gorączkowa energia jeśli przychodzi menadżerować U2 i to zbiera swoje żniwo.
[V. Piosenki Songs Of Innocence]
Jakie słowa pojawiają się statystycznie najczęściej w tekstach piosenek na Songs Of Innocence?
Te słowa to; know, somebody, world, tonight
Miracle wypełzł z nieustającego procesu wyciskania z tej piosenki soków?
W tym przypadku przez 4 lata pracowało nad nim 3 producentów. Wszystko zaczęło się od zapętlonej akustycznej gitary i bębnów w melodii zwanej Drummer Boy z sesji z 2010 roku z Danger Mousem. Potem przekształcił się w kawałek w swoim rockowym stadium larwalnym zwany Siren.
Jedna z linii tekstu porównywała muzykę Ramones do śpiewu syren. Z dużym wkładem lidera One Republic Ryana Teddera i productem Adele Paulem Epworthem, dopóki nie otrzymało swojej definitywnej melodii i tekstu podczas dwumiesięcznej sesji z Epworthem. Bono nazwał partię basową Adama Claytona w Miracle tak świetną, że można zbudować na niej dom.
O czym mówi Every Breaking Wave, najbardziej tajemnicza z piosenek na albumie?
Every Breaking Wave mówi o tym jak trudno jest oddać się całkowicie drugiej osobie. Dwie występujące w niej postaci są uzależnione od tak jakby porażek i narodzin na nowo. To dzięki Tedderowi ta piosenka zawdzięcza swój obecny refren.
Bono na początku wyobrażał sobie Every Breaking Wave jako coś na kształt Boba Dylana Every Grain Of Sand?
Every Grain of Sand było ulubioną piosenką Steve’a Jobsa. Bono: On zapytał, czy masz coś takiego? I odpowiedziałem. Myślę, że tak. Przynajmniej taką zaczęliśmy. Mógłbym Ci nawet wysłać jej tekst jak tylko wrócę, tak szybko jak tylko zacznę. I nie odważyłbym się porównywać te dwie piosenki teraz, mówię tylko, że idea była - czy jesteście w stanie zrobić tak prostą piosenkę? Ty i pianino? To piosenka o tym jak trudno oddać się w całości innej osobie. I dwie postaci w niej są uzależnione od porażek i odradzania się nowo. Lubię te idee w jaki sposób rozmawiają ze sobą. Are we ready? Are we ready to be swept off our feet? Adam Clayton jest bardziej jedną z postaci w tej piosence niż ja sam. Poszedł i ożenił się. To zabrało mu 52 lata by odnaleźć to co powali go na kolana. No i odnalazł to.
Jakie były początki Every Breaking Wave?
Po ukazaniu się No Line On The Horizon zespół planował wydanie siostrzanego albumu Songs Of Ascent - opisywanego przez Bono jako medytacyjny, refleksyjny materiał z tematem przewodnim życiowej pielgrzymki Pierwszym singlem z planowanego albumu miało stać się właśnie Every Breaking Wave.
Widać, że Bono bardzo emocjonalnie podchodzi do śpiewania Every Breaking Wave, czy naprawdę przeżywa to tak głęboko?
Bono: Nawet nie wiem jak zacząć by opowiedzieć Ci jak to jest gdy śpiewam tę piosenkę. Musisz trzymać się. Zabawna rzecz, która wydarzyła się dzisiaj, wykonywaliśmy tę piosenkę w studio i potem musieliśmy udzielić kilku wywiadów, ale rany były ciągle otwarte i to co mówiłem w tych wywiadach było mocno nieuporządkowane. Zorientowałem się, że tkwi we mnie surowość i emocjonalność, swoista wrażliwość na kilka rzeczy ponieważ to ta piosenka otworzyła to we mnie. To nie jest coś to można tak łatwo wyłączyć. Wiele piosenek na tym albumie jest takich.
Aż do ostatnich dwóch miesięcy przed wydaniem albumu, utwór Raised by Wolves brzmiał zupełnie inaczej?
To była całkiem popowa piosenka - mówi Daclan Gaffney, który współpracował przy jej produkcji. Wiecie, kiedy Bono piszę melodie, śpiewa je w swoim języku zwanym żartobliwie Bongolese, nie są to tak naprawdę słowa dopóki miesiąc czy dwa przed nagraniem było gotowe. No i wtedy Bono przyszedł z tym mrocznym tekstem, i mieliśmy uczucie, że muzyka nie pasuję do tych słów. Więc staraliśmy się skierować muzykę w stronę tego co ma w głowie, by dopasować tekst.
Odniesienie do zamachów bombowych w piosence Raised By Wolves było punktem zwrotnym w obudzeniu świadomości politycznej Bono?
Bono: Zapytałem siebie, czemu zawszę piszę o politycznej przemocy. Skąd to się wszystko wzięło. Ok, żyję w Irlandii. I cofnąłem się myślami do roku 1974, do mojego mało brakowało z zamachem bombowym, i co w tym dziwnego, i pomyślałem Czy to po części dlatego? Dzięki zbiegowi okoliczności wziąłem tego dnia rower do szkoły i nie było mnie w miejscu zdarzenia. Czy to dlatego tak mnie to zainteresowało? Może. No i wiecie, ludzie tacy jak ja powinni prawdopodobnie spędzić trochę czasu na psychiatrycznej kozetce, ale ja nie.
W tekście Volcano są fragmenty w których młodszy Bono rozmawia ze swoim teraźniejszym ja.
The Edge: Druga zwrotka rozpoczyna się, że młodszy Bono zaczyna : Your eyes were like the landing lights. They used to be the clearest blue. Now you don’t see so well. And the future’s going to land on you. To ten młodszy głos mówiący. Co do cholery Ci się stało? I na Songs Of Experience będzie więcej tego rodzaju dialogów i myślę, że będą naprawdę interesujące.
Czy jeszcze o jakimś innym tytule, który pojawił się na Songs Of Innocence mogliśmy usłyszeć już wcześniej?
To fascynująca myśl jeśli dotrze się do sedna zagadnienia i zrozumie, że Lucifer’s Hands zajęło 30 lat by znaleźć swoją albumową drogę. Jeśli zastanawia Cię czy dodatkowe piosenki na albumie mogą być zainspirowane projektami z przeszłości. Odpowiedź brzmi jak najbardziej tak. Tytuł California był opracowywany podczas sesji nagraniowych Achtung Baby. Mając taką wiedzę, możemy być przekonani, że piosenki nigdy nie odchodzą ze świadomości U2. Być może któregoś dnia, pierwszy raz wspomniane przy okazji sesji How To Dismantle An Atomic Bomb - Mercy, znajdzie któregoś dnia swoją drogę na album.
Jaka była historia Sleep Like A Baby Tonight?
The Edge: Piosenka nad która prace zaczęliśmy kilka lat temu. Nie przeszła przez etap demo, choć była ciągle obiecująca. Wiedzieliśmy ze kiedyś do niej wrócimy. Wiec puściliśmy nasze demo Danger Mouse a on na to. Wow. Świetne. Popracujmy nad tym. W dużej mierze było gotowe i poświeciliśmy temu może 5 albo 6 dni. I jest jedną z najlepszych piosenek na tym albumie. Więc kilka rzeczy do zapamiętania: Przede wszystkim: Dobra piosenka to dobra piosenka i przez lata, dziesięciolecia w muzyce, dekady fanów, różne muzyczne style. To co stworzyło piosenkę jest kuloodporne jeśli jest dobrze zrobione. Więc głównie nad tym pracowaliśmy, na to poświeciliśmy lata naszej pracy.
Czy to prawda, że słowa do Iris zostały przepisane na nowo?
Iris jest prawdopodobnie najbardziej do bólu osobistą piosenką w katalogu U2, była ostatnią piosenką która nabrała swojego kształtu w ostatnich godzinach sesji nagraniowej. To piosenka o mamie Bono, która zmarła gdy ten miał jedynie 14 lat. Bono przepisał na nowo słowa po tym jak był głęboko poruszony przez list jaki zostawił James Foley zakładnik islamskich terrorystów. Foley przekazał ten list rodzinie przez innego zakładnika.
Bono: Zdałem sobie sprawę, że my wszyscy będziemy zapamiętani przez te najmniej głębokie momenty. Najprostsze chwile. W tym liście napisał do swojego brata, że pamięta jak bawili się w ciemności, że są wilkami. Rodzina i przyjaciele nie myślą o umorzeniu długów, walce z HIV/Aids czy u2 będących na okładce Rolling Stone, czy nawet 50 milionów słuchających Songs Of Innocence. Mogą pamiętać jakąś głupią minę jaką zrobiłem przy śniadaniu. I tak pamiętam moją mamę. Jak leżałem zagrzebany w piasku aż do swojej głowy i ona mówiąca: Wpędzisz mnie do grobu.
Jak Iris sprawi, że Bono będzie się czuł wykonując ją na żywo?
Bono: Nie mogę sobie tego nawet wyobrazić. Nie myślałem o tym. To o czym myślałem to czy ta piosenka powinna znaleźć się na tym albumie czy nie, i trzy, cztery dni potem gdy go skończyliśmy pomyślałem, że nie powinna. Nawet chociaż jest to tak piękna melodia jak i wszystko w niej. Myślałem tylko, że posunąłem się trochę za daleko, to nie jest zbyt punk rockowe by śpiewać o swojej matce.
[VI. Wersja Deluxe Albumu]
O co jest wzbogacona wersja Deluxu albumu?
Wersja Deluxe albumu zawiera dwie bonusowe piosenki w postaci Lucifer’s Hands i Crystal Ballroom. Wersje akustyczne piosenek Every Breaking Wave, California, Cedarwood Road, Raised By Wolves, Song For Someone i Miracle. Alternatywną wersję piosenki The Troubles i Sleep Like A Baby Tonight. Wersje akustyczne są spakowane w jedną ścieżkę dźwiękową w fizycznym wydaniu podczas gdy poprzez Internet i serwisy streamingowe dostępne są do zakupienia jako pojedyncze utwory, co jest bardziej wygodnym dla użytkowników rozwiązaniem.
Na czym polegała idea nagrania akustycznych wersji piosenek, które trafiły na CD 2 wersji Deluxe?
Bono: Cała idea nagrania akustycznych wersji polegała na tym by udowodnić, że te piosenki nie potrzebują sztuczek w studio czy innych fajerwerków. Siedząc z Rickiem Rubinem, który był jak anioł w swojej obecności na tym albumie. On wziąłby to właśnie na czym się wychowałeś opening of zoo station , te naprawdę niesamowite momenty. Ale on mówił: „ Ale to nie piosenki. To ucieczki dźwięki. I kocham je. Ale to nie piosenki. Pisanie tekstów przez was musi urosnąć do waszego poziomu zdolności grania muzyki, by sprawić, że to będzie przykuwać uwagę i działać.” I to było prawdziwe wyzwanie. I to wypłynęło od niego. On powiedział: „Ja to wiem, jestem fanem U2, zaprosiłem Johnego Casha by zaśpiewał waszą piosenkę. Prześledziłem je wszystkie. I jest całe mnóstwo Waszych piosenek, które tylko Wy jesteście w stanie zagrać. Bo Larry to niesamowity perkusista, Edge niesamowity gitarzysta… bla bla bla.. czy zamierzacie napisać piosenki, które będą w stanie stać uczciwie obok Beatlesów, Stonesów, Who. Czy zmierzacie tam? Czy naprawdę chcecie tam być? Bo może to Wam zabrać trochę czasu. Ok napiszcie jedną na jutro. ‘’ Nie możemy. Zdaliśmy sobie sprawę wtedy, że może nie jesteśmy tak utalentowani, albo, że nie byliśmy wytrenowani w sposób jak Beatlesi poszli w Hamburgu by grać coverowe wersje 3 sety na dzień. Nie nauczyliśmy się piosenek innych zespołów, nie mogliśmy ich grać. Więc zrobiliśmy własne. Musisz stawiać przed sobą wyzwania, tylko tak się rozwijasz.
Ktoś wrócił z kimś do studia tworząc jakieś fajerwerkowe dźwięki. To nic nowego dla U2. Co może być nowe dla U2. Piosenki wieczności. Piosenki, które będą trwać nawet jak my nie będziemy ich grać lub śpiewać. To nowa rzecz.
Po trzech latach poświęconych nagraniom Songs Of Innocence zespół nagrał jego akustyczną wersję w zaledwie około tydzień?
Bono: Widziałem jak Edge chowa swoją głowę w rękach i mówi: By skończyć album potrzebowaliśmy trzech lat, a ty mi mówisz, że mamy zrobić następny krążek w tydzień czasu. Powiedziałem: "Edge, cała nasza praca przez ostatnie trzy lata znaczy, że jesteśmy w stanie to zrobić. On na to: "Możemy to zrobić, ale czy to wypuścimy na zewnątrz? Nie musimy. Spróbujmy. To stało się niezwykle gorączkowe z biegiem czasu.
Edge: Zostawiliśmy sobie naprawdę mało czasu. Mieliśmy na to coś około pięciu dni. Więc wykonaliśmy tę pięć utworów akustycznie jeden na dzień. To było pozytywne zaskoczenie ponieważ zaczęliśmy szukać nowej drogi w tych piosenkach. Po raz pierwszy jak pamiętam, byliśmy w stanie wsiąść nasze piosenki i spojrzeć na nie w zupełnie nowy sposób.
[VII. Cover Story]
Kto przygotował okładkę wydania elektronicznego z iTunes?
Okładka płyty w wydaniu elektronicznym została przygotowana przez MAD Agency London by przypominać białą etykietę w które pakowane są płyty świeżo przygotowane. Artwork “anty-cover” design oddaje hołd formatowi promocyjnych wydań winylowych, które były popularne w późnych latach siedemdziesiątych i wczesnych osiemdziesiątych, okresu do którego odwołuje się zespół w swojej muzyce na Songs Of Innocence.
Kto jest autorem zdjęcia, które znalazło się na okładce?
Fizyczne wydanie Songs Of Innocence zawiera inną grafikę niż wersja w dystrybucji cyfrowej. Na okładce płyty znajduję się Larry Mullen jr obejmujący opiekuńczo swojego 18 letniego syna. Zdjęcie zostało zrobione przez Glena Luchforda początkowo jako swoisty eksperyment ale zespół uznał, że nada się świetnie jako wizualna metafora dla albumu i jego motywu przewodniego” jak utrzymanie swojej własnej niewinności jest o wiele cięższe od utrzymania kogoś innego”. Bono powiedział “ Dla tych nagrań szukaliśmy czegoś surowego, obnażonego i osobistego by sprawić żeby wspomnienia powróciły. Okładka albumu jest porównywana do okładki pierwszego albumu studyjnego grupy - Boy i trzeciego z kolei - War, które zawierają twarz Petera Rowena, młodszego brata przyjaciela Bono Guggiego.
Tatuaż Larrego to istotny symbol przewijający się na okładkach wydań Songs Of Innocence i spinający je w pewien sposób w klamrę, czy ma on jakieś znaczenie?
Larry ma ten tatuaż od ponad osiemnastu lat. Jego syn był jeszcze w łonie matki, kiedy Larry wytatuował sobie ten symbol na ramieniu. Larry nie mówił nic w dniu robienia zdjęć na cover, nie powiedział też nic dopóki nie umieścil go jako artwork na książeczce dołączonej do płyty. To tatuaż wzorowany na mitologii plemion indiańskich Ameryki północnej. To symbol plemienia Pawnee, to symbol ochraniający niewinność. Dla rdzennych mieszkańców ameryki była to gwiazda poranna, symbol który umieszczano na kołyskach dzieci Indian Pawnee dla ochrony. Chociaż ta gwiazda nieco się różni od tatuażu Larrego, nie można mieć wątpliwości, że chodzi właśnie o nią. Larry: Jeśli jesteś wystarczająco blisko by zobaczyć tatuaż to znaczy, że jesteś za blisko.
Kto był pomysłodawcą takiego zdjęcia?
Pomysłodawcą był Bono. Jak przyznał żartobliwie próbował nawet zrobić takie zdjęcie z Elijahem i Johnem, własnymi dziećmi by zobaczyć czy będzie wyglądał równie dobrze z własną gołą klatą.
Co sądzi o okładce Larry?
Larry: Znam tego chłopaka, tego dzieciaka, który stał się już mężczyzną. Trzymam się go, ale to czego nie widzicie na zdjęciu to, że on także trzyma się mnie. W tym zdjęciu tkwi 18 lat, mnóstwo emocji, bólu serca, miłości i wszystkie te rzeczy na tym zdjęciu o których nikt się nie dowie czym są. To publiczne ale wciąż ma w sobie tą intymność pomiędzy mną a nim. Kiedy on mówi, ze to wiele dla niego znaczy, że zrobiliśmy to razem. To potężny obraz. Jego matka nie skakała z tego powodu do góry z radości, ale wiecie.. [śmieje się]
Okładka jest bardzo kontrowersyjna, jak czuję się Elvis, syn Larrego jej bohater?
Larry: On tego nie czuję, zadbaliśmy o to, usunęliśmy go z tego. Jest w szkole, daleko. Nie żyję w Irlandii i nie dociera do niego ten cały zgiełk wokół tego projektu. Rozmawiałem z nim i on naprawdę nie ma pojęcia co się dzieje. To jest dobre dla niego. Trochę martwiłem się, że uwaga może skoncentrować się wokół niego więc powiedziałem mu: Nie chcę żeby to mieszało w twoim życiu, ja i mama chcemy się upewnić, że to jest dla ciebie w porządku. On odpowiedział: „Nigdy nie robiliśmy nic razem w tym stylu. Jestem z tego naprawdę dumny.”
Larry: To coś znaczy dla niego i to naprawdę robi na mnie wrażenie. Jest z tego dumny i to wspaniale. Ma to na mnie wpływ ponieważ musze ciągle o tym mówić, ale nie z nim.
Czym jeszcze obok oczywistej wizualnej kontrowersyjności zaskakuje okładka?
Larry do tej pory bardzo szczelnie bronił swojego życia prywatnego, wyraźnie stroniąc od wywiadów nie chciał tym bardziej mieszać w świat mass-mediów swojej rodziny. Nie możemy zobaczyć wielu zdjęć krewnych Larrego zaistniałych w szerokiej świadomości. Larry wydaję się przełamywać ten schemat. Po drugie twarz Larrego wydaje się bardzo emocjonalna. Wyraża myśli ojca chcącego utrzymać niewinność swojego własnego dziecka, starając się desperacko obronić swojego potomka. To także materiał do zestawienia z okładka Boy - dziecka, które dorosło do swojej dojrzałości. Jest też tam pewien przejaw desperacji, Larry zastanawia się czy mógłby wrócić do tego miejsca w którym jest jego, wie jednak, że nie jest w stanie. Z drugiej strony mamy bierność jego syna, który stoi całkowicie nieruchomo pozbawiony emocji. Krzyż na jego szyi symbolizuje duchowość powrotu do przeszłości. Fotografia wydaję się w udany sposób opisywać jego zawartość.
Okładka i materiał w wyraźny sposób puszczają oko do pierwszych nagrań zespołu?
Przyjaciel zażartował z Bono w emailu do niego, że tyle czasu zajęło U2 zrobienie ich pierwszego albumu. 54 letni mężczyzna mający kryzys znaczenia największego rock’n’rollowego zespołu w historii, tworzy nastoletni pełen lęków album, album o domu.
[VIII. Współpraca z Apple/Sprawa ITunes]
Umowa z Apple dała im to czego potrzebowali najbardziej: Ostateczny termin?
Wiele piosenek znalazło swoje ostatnie szlify w ostatniej finałowej fazie. Zespół ostatecznie był zmuszony do zakończenia prac z powodu zbliżającego się terminu konferencji Apple’a.
Gaffney: To była dość ekscytująca jazda przez ostatnie kilka tygodni. Wszystkie kawałki zaczęły do siebie pasować - dały nam pewny poziom jasności którego się nie spodziewaliśmy, i wkrótce potem wszystko było gotowe leżąc tuż przed Tobą gotowe.
9 Września - Czy ta data, data premiery albumu w ITunes wiążę się z jakąś historią na albumie?
Matka Bono upadła na pogrzebie jej ojca, a dziadka Bono 8 września. Tego dnia też w 2014 roku, dzień przed publikacją albumu Bono począł się zastanawiać jakiego dnia właściwie odeszła jego matka. Wysłał smsa do brata. Ten też nie wiedział. Wysłał smsa ponownie do wujka. Odpowiedź nadeszła. Zmarła 10 września 1974, piosenka Iris pojawiła się na świecie czterdzieści lat po śmierci matki Bono.
Bono: Nie jestem przesądny, ale to naprawdę interesujące, że ta myśl przyszła mi do głowy właśnie wtedy.
Jak zespół wpadł na pomysł współpracy z Apple?
Bono: Rozmawialiśmy dużo, że chcemy spróbować opublikować album w unikalny sposób. Co było dla nas szczególnie atrakcyjne to pomysł, jak sądziliśmy, że możemy przekonać Apple by użył jednej z naszych piosenki do stworzenia wielkiej kampanii reklamowej wokół niej. No i tak się stało.
Czy można nazwać publikację albumu przez ITunes sukcesem?
Bono: To co zajęło nam 30 lat z Joshua Tree, dokonaliśmy z Songs Of Innocence w zaledwie trzy tygodnie.
Największym strachem zespołu przed wydaniem Songs Of Innocence było to, że ich nowy album może zostać zignorowany, co tłumaczy ich kontrowersyjną umowę z iTunes?
The Edge: Cóż to najtrudniejsza rzecz teraz w muzyce sprawić by ludzie zauważyli. Przyglądałem się wszystkim tym albumom, które pojawiały się na rynku i zdałem sobie z tego sprawę. Wow, one się pojawiły i znikły i nikt nawet ich nie zauważył. Nie jesteśmy możemy tak bezradni jak resztą artystów na to zjawisko, ponieważ mamy dużą, lojalną grupę fanów. Ale także zawsze myśleliśmy o pozyskiwaniu nowych. A w tych czasach, to staje się coraz bardziej i bardziej trudne sięgnąć poza grupę własnych fanów, ponieważ istnieją tak duża konkurencją na każdej płaszczyźnie. Kiedy miałem 18 lat, muzyka była jasnym zwycięzcą jeśli chodzi o skupienie kultury młodości. Teraz musisz rywalizować z całym światem gier, technologii, serwisów społecznościowych. Muzyka musi teraz walczyć o swoją pozycję i musi walczyć o uwagę. Więc jak myślę to pomogło nam z pewnością, ale także myślę, że pomogło muzyce w konwersacji, w pewien sposób na pierwszej stronie zamiast na stronie trzeciej, czwartej, piątej, szóstej, siódmej - konwersacji.
Czy zespół dostał 100 milionów dolarów od Apple’a?
Bono: Wszystkie te sumy które pojawiały się w mediach odnośnie tego tematu są tak naprawdę kompletnie niedokładne. To co oni wszyscy robili to podsumowanie sum tych pieniędzy które Apple zapłaciło Universal Records za przywilej podarowania naszego albumu, plus to co Apple wydało na produkcję filmu, reklamy telewizyjnej - i co wydali na stacje telewizyjne które nadawały te reklamę.
Ludzie tak szybko dochodzili do wniosków, ale nie w stronę czynników, ze Apple tak czy inaczej wydałoby lwią część tej sumy tak czy inaczej, czy byliby zaangażowani czy nie. Mają pewny budżet na ich akcję reklamowe. Pomysł, ze obłowiliśmy się 100 milionami dolarów.. musisz się zatrzymać i pomyśleć przed chwilę by zdać sobie sprawę jak niedorzecznie brzmi ten pomysł.
Czy zespół jest odpowiedzialny za to, że album trafił do pamięci urządzeń osób, które sobie tego nie życzyły?
Album dla użytkowników iTunes którzy korzystali z chmury ściągał się samodzielnie co spowodowało olbrzymią falę niezadowolenia i rozpoczęło dyskusję na temat wolności w sieci. Choć to nie wina zespołu a rozwiązań technicznych Apple’a przez które album trafił do osób, które sobie tego nie życzyły. Głosy niezadowolenia dotarły do samego zespołu w serii pytań i odpowiedzi na facebooku Bono przeprosił użytkowniczkę, która sobie tego nie życzyła a album i tak wylądował u niej.
Bono: Przepraszam za to. Miałem tą piękną myśl i daliśmy się wszyscy jej porwać. Artyści są skłonni do tego typu przedsięwzięć. Kropla megalomanii, dotknięcie szczodrości, odrobina auto-promocji i głęboki strach, że nasze piosenki w które przelewaliśmy nasze życie przez ostatnich kilka lat mogą nie zostać usłyszane. Trudno się teraz przebić. Sądzę, że musieliśmy się stać nieco hałaśliwi by się przez to przebić.
Czy faktycznie doszło do przeprosin zespołu za pojawienie się albumu u osób, które sobie tego nie życzyły?
Bono w serii Pytania i Odpowiedzi na facebooku wybrał i odpowiedział na pytanie dotyczące tej materii: Czy możecie nie wypuszczać albumu na itunes w sposób, w który automatycznie pobiera się na playlisty użytkowników. To naprawdę niegrzeczne. Bono przeprosił osobiście autorkę tego pytania, który poczuła się tym urażona. Uciął tym samym dalsze spekulacje, jak jednak wyjaśnił w ostatnim wywiadzie nie należy traktować jego słów jako przeprosin w ogólnym tego słowa znaczeniu.
Bono: Właściwie. Nie, nie widzę tego w ten sposób. Pracuję teraz nad przeprosinami za przeprosiny. To tylko ta dziewczyna z fejsbuka, która była z tego powodu zasmucona. Oczywiście, że nie chcę zasmucać dziewczyn... no i smutna dziewczyna na fejsbuku. To jeden z najbardziej dumnych momentów w historii U2. Dostać szansę by dostać się z naszą muzyką do tych wszystkich ludzi. To było niesamowite. I wiemy, że tylko temu malutkiemu ułamkowi tych ludzi nie spodobało się to i uznali to za obraźliwe. Ponieważ jak myślę z powodu automatycznego ściągania w ustawieniach, jeśli nie przeczytałeś instrukcji mogłeś pobierać rzeczy z chmury. W intencji Apple była to piękna rzecz. Użytkownicy iTunes płacący za muzykę i ten prezent był od Apple’a dla nich. To bardzo kreatywna firma walcząca o ludzi, o muzyków by dostali swoje pieniądze. Kiedy spytaliśmy czy możemy dać im użytkownikom nasz album. Jak to ? Chcecie dać go za darmo? Nie, nie wierzymy w darmową muzykę. Musicie za to zapłacić. No i zapłacili nam za miesiąc ekskluzywnej dostępności.
Bono nie do końca rozumiał jak Songs Of Innocence mogło automatycznie ściągnąć się na albumy?
Bono: To tak jakbyśmy wsadzili butelkę mleka do lodówek ludzi, którzy o to nie prosili. To dopiero inwazja! Ale to był pewnego rodzaju wypadek. Mleko miało być w chmurze. Miało stać tuż przed drzwiami wejściowymi.
Sylwetka Bono służy posiadaczom systemu Ios od lat jako ikona artystów w odtwarzaczu muzyki?
Bono: Włamałem się do was zanim o tym zdążyliście się dowiedzieć. Patrzyłem na was za każdym razem gdy naciskaliście muzyka, to tak jakbyście naciskali na moją głowę. To dopiero bezpardonowe spotkanie.
Związek Apple/U2 został dość brutalnie rozwiązany kiedy U2 nawiązało współpracę z BlackBerry, które zostało sponsorem 360 tour?
W dyskusji pomiędzy Bono a Stevem Jobsem padły nawet określenia Go fuck yourself.
Bono: Miałem napad złości, jak dziecko i poszedłem do konkurencji. Mówi Bono ze wzruszeniem. Dla Jobsa ogromny szacunek, za wspieranie dalej partnerstwa z RED. No i tych dwóch panów pogodziło się wkrótce przed odejściem Jobsa.
[IX. Trasa Koncertowa Songs Of Innocence]
Bono jest podekscytowany myślą o graniu nowych utworów dla publiczności.
Bono: Próby są nudne. Jestem znudzony brzmieniem własnego głosu. A tak nie powinno być. Coś musi być poważnie nie tak z piosenkarzem, który czuje coś takiego.
Jaka piosenka z płyty powinna zostać openerem a jaka powinna kończyć koncerty na trasie koncertowej?
To pytanie pozostawiło członków zespołu przez długi czas pozostających w milczeniu. Bono zasugerował, że i Invisible i The Miracle (Of Joey Ramone) byłyby dobrym wyborem na otwieranie koncertów. Larry po zastanowieniu dodał, że Song For Someone byłoby dobrym domknięciem koncertu.
Jaka piosenka będzie często grana na żywo?
Bono mówi, że w Volcano znajduję się kluczowy moment show wskazując, że ta piosenka będzie często grana na żywo.
You were alone now you’re not alone
Ten fragment przywołuje wspomnienia 16 letniego Paula Hewsona. To kluczowy moment show, mówi Bono. To zadowalający tłumy moment orgazmu, który błaga o przejmujący spektakl na arenie: migające światła i śpiewające tysiące głosów razem.
Zespół rozważa strukturę koncertów dwie noce z rzędu dla ich trasy koncertowej w 2015 roku?
Adam Clayton: Rozmawiamy o zrobieniu dwóch odmiennych rodzajów show. Jednej nocy byłoby głośno, eksplozywny rock & roll występ w tym rodzaju a potem druga noc występów akustycznych pewnych piosenek, przedstawianie tych utworów w bardziej intymny sposób. Ale nie wiemy jak to ma brzmieć i wyglądać. Jedna rzecz której jeszcze nie rozgryźliśmy: Jak sprawić by nasza publiczność zrozumiała z wyprzedzeniem na jaki show się wybierają.
[X. Słowem Bono]
Bono nigdy nie lubił jak ludzie komplementowali go mówiąc: Nic się nie zmieniłeś?
Bono: Rzeczy muszą się zmieniać. Pamiętam jak ludzie mawiają. Nie zmieniłeś się jakby to była dobra rzecz. Ja myślę w stylu - Co masz na myśli nie zmieniłem się. Zmieniłem się. Chcę kontynuować tę zmianę, to łuszczenie się warstw i czy jest jeszcze coś w tej cebulce. Chcę wiedzieć co to jest.
Bono po czterdziestu latach zabawy w rockmana jest ciągle podekscytowany, gdy usłyszy swój nowy utwór w radiu?
Bono: To najwspanialsze uczucie jakie możesz przeżyć w życiu. Gdy usłyszałem w paryskim radiu NRJ Miracle to brzmiało świetnie! Jechaliśmy samochodem, sygnał zaczął zanikać. Wjechaliśmy do tunelu. I to co potem się stało było w rodzaju: Przenieście ten tunel! Byliśmy gotowi wjechać prosto do oceanu by tylko ciągle to słyszeć.
Nisza brzmi dla zespołu jak pewnego rodzaju miejsce na wsi w którym przebywasz na emeryturze i sadzisz warzywa. Zespół nie chce być niszowym?
Bono: Powtarzałem to już wiele razy. W Ameryce patrzysz na posiadłość na szczycie wzgórza i mówisz. Któregoś dnia, jeśli będą naprawdę ciężko pracował, może będę wstanie tam zamieszkać. W Irlandii, właściwie w Dublinie, patrzysz na posiadłość i mówisz Któregoś dnia dostanę tych drani. To dobre porównanie do życia w Internecie.
Co pomaga w trudnych chwilach kryzysu w zespole?
Bono: Rzeczą, której trzymam się najmocniej podczas trudnych chwil zespołu, jest bezpośrednia linia konwersacji, którą mamy z naszymi fanami, którzy jak myślę mają poczucie kim jesteśmy przez tą bardzo intymną muzyk która dociera do nich przez lata.
Czy kontrowersyjność Bono przeszkadza kolegom z zespołu?
Bono: Uczyniłem moje życie trudnym dla kolegów z zespołu, naprawdę. Ale moja żądzą podróżowania, jeśli chcemy to tak nazywać, jest dla mnie sercem mojego istnienia.
Świat nieustannie się zmienia?
Bono: Jeśli powiedzielibyście mi 20 lat temu, że komercja wyciągnie więcej ludzi z biedy niż pomoc rozwój, drwiłbym z tego. Więc jeśli widzę jak technologia zmienia przekształca muzykę, muszę się tego uczyć, więc nurkuję w to. Wiem, że to może wprawiać niektórych w zmieszanie i myślą sobie, że przestało mnie interesować bycie artystą. Ale na tym jak myślę polega bycie artystą.
Czym jest dla Bono miłość?
Bono: Widzę miłość nie jako decyzję podjętą pod wpływem chwili. Widzę to jako długotrwały proces który nie zależy od uczuć, które można zweryfikować, chociaż to wspaniale jeśli je się da. Na końcu, miłość jest często DNA namawiającym cię do jeszcze większego zaangażowania. To co stało się mnie, zanim nawet mogłem wiedzieć czym zaangażowanie było. Skończyłem jako młody człowiek w ramionach tej młodej kobiety w świecie nieco wrogim koncepcji zakochanych od dziecka i miłości od pierwszego wejrzenia.
[XI. Ciekawostki]
Jaki najgłupszy tytuł roboczy nosił album Songs Of Innocence?
Insecurity
U2 wkładają kolory do muzyki? Jeśli mieliby wybrać kolor jakim ten album jest dla nich?
Na to pytanie Larry odpowiedział, że niebieski. Bono przytaknął potwierdzając żartobliwie, że to ich niebieski okres.
Jakie piosenki z płyty podobają się kobietom a jakie mężczyznom?
W opinii Bono paniom podoba się bardziej Crystal Ballroom ponieważ uwielbiają tańczyć chłopakom podoba się Volcano, bo to przecież Wulkan.
Jakie są ulubione kawałki U2 Danger Mouse?
Ulubionymi albumami U2 dla Danger Mouse są Pop i Achtung Baby. I wydawało się, że stara się ciągnąć zespół w tę eksperymentalną żyłkę. Jest pewna część U2 którą nie był zainteresowany w ogóle. Tą częścią jes - Cokolwiek co jak czuł, słyszał już przedtem albo było to zwyczajne.
Czy był jakiś punkt w którym rozważaliście rozstanie się w ciągu ostatnich pięciu lat?
The Edge: Nie, skądże. Ciągle jesteśmy silną jednostką. Tworzenie albumu to była niesamowite wyzwanie, ale to wyzwanie którego sami chcieliśmy. Nastawiliśmy siebie dla zadania zrobienia albumu, który będzie stał pośród naszych najlepszych dzieł.
Dlaczego Edek nie śpiewa?
The Edge: Jedynym powodem dlaczego nie śpiewam to dlatego ze mamy w zespole naprawdę dobrego wokalistę.
Ile minut trwa Songs Of Innocence, która z piosenek jest najdłuższa a która najkrótsza?
Songs of Innocence trwają 48 minut 11 sekund, Najdłuższą piosenką jest Iris trwająca 5 minut 20 sekund. Najkrótszą Volcano 3 minuty 15 sekund. Dysk bonusowy wersji Deluxe zawiera 46 minut 58 sekund materiału, co daje razem 95 minut 09 sekund. Wersja winylowa zawiera bonus w postaci Crystal Ballroom 12 mix, które trwa 7 minut 30 sekund.
Mama Edge’a była ich pierwszym roadie?
Anglojęzyczne określenie osoby, która wyrusza razem z członkami zespołu muzycznego na trasy koncertowe, pełniąc wszelakie role związane z obsługą techniczną.
Bono: Jeżdżenie po Dublinie w kółko w pomarańczowym VW Beetle z mamą Edge’a za kółkiem. Ona była naszą pierwszą roadie. Z tymi rolkami plakatów reklamujących U2, które rozklajali wszędzie gdzie się dało włączając w to plakaty innych grup. Nasza początkowa nazwa The Hype, wiem, że to wiecie. Myśleliśmy w rodzaju, że to część muzyki punk na tym polega: by uderzać ludzi prosto w twarz. Więc nie powinno nas dziwić kiedy chcieli nam oddawać z powrotem w nasze.
Zespół był rozczarowany dokonaniami ich albumu No Line On The Horizon?
Larry: Lirycznie mądry ale muzykalnie bezwładny Stand Up Comedy, energetyczny ale zagracony Get On Your Boots. Boots to był katastrofalny wybór na single’a, ciągle pięć lat później. To było szaleństwo, ale decyzja została podjęta. I to był początek końca. Nigdy nie doszliśmy do siebie po tym.
Przecież towarzysząca zespołowi trasa koncertowa U2 360 Tour okazała się sukcesem, najbardziej dochodową trasą koncertową w historii?
Larry: Jak się okazało graliśmy coraz mniej i mniej utworów z Horizon, co było w jakiejś części porażką.
Larry o Songs Of Innocence?
Larry: To naprawdę dobry album. Mógłbym z łatwością zaakceptować koniec tym albumem. Jeśli U2 nie nagrywałoby już nigdy, powiedziałbym Ok. To naprawdę dobry album. Zakończenie kariery NLOTH to coś na co nie byłbym przygotowany.
Czy zespół miał kiedyś jakieś problemy w przestrzeni powietrznej podczas lotu?
Podczas lotu do Berlina prywatnym odrzutowcem, drzwi przedziału bagażowego zostały urwane, a samolot musiał awaryjnie lądować. The Edge wyjaśnia, że to niejedyny incydent lotniczy jakiego doświadczyli.
The Edge: Kiedyś zaliczyliśmy olbrzymie spadanie z nieba, ładnych paręnaście lat temu. Siedzieliśmy naprzeciw Sophie Loren w komercyjnym samolocie transatlantyckim i uderzył w nas piorun. I pamiętam jak Bono wyszeptał do Sophie. Nie martw się Sophia, to tylko Bóg chciał zrobić Twoje zdjęcie.. Co to był za dobry teksty! Ta draniu, Ty i ta twoja gładka gadka.
Czy zdaniem Edge’a rock’n’roll umarł?
The Edge: Myślę, że to wszystko następuję w cyklach, szczerze, myślę, że przeszliśmy właśnie przez ten najniższy punkt koła dla muzyki zorientowanej wokół gitary, i muzyka elektroniczna dance jest teraz w centrum skupienia. Myślę, że to wszystko polega na robieniu czegoś świeżego i nowatorskiego, i problem polega na tym, że z dużą ilością muzyki gitarowej, pisanie piosenek nie jest tak świetne, i nie tak świeże. Myślę, że pisanie piosenek jest lepsze w muzyce elektronicznej tanecznej, to dość dziwne. Więc nieuchronnie ludzie będą dryfować w tym kierunku. Więc nie boję się o piosenki zorientowane wokół gitary w długiej przestrzeni czasu, myślę, że potrzebujemy na tej płaszczyźnie lepszych propozycji. Lubię gdy moja muzyka jest trochę bardziej buntownicza. Teraz nie ma zbyt dużo buntu. Stał się bardzo łagodny i potulny. To fajnie móc potrząsnąć trochę tymi rzeczami. Punk rock nie był łagodny i potulny, to było coś uderzającego prosto w twarz swoją wyzywającym.
Larry Mullen może być zbyt dobry na perkusistę?
Larry: Mój timing jest dość dobry jak na starego człowieka. Mullen mówi ze śmiechem. Podczas produkcji Songs Of Innocence jeden z producentów chciał zmienić występ Mullena by przerobić go na mniej perfekcyjny. Oni powiedzieli właściwie - Musimy zrobić żeby to brzmiało jak grane na żywo. Ale to jest grane na żywo. Idea polegała na tym żeby to brzmiało nieznacznie nie w takt, dla pewności żeby nikt nie pomyślał, że to dzieło maszyny. Cóż sprawili że się głęboko śmiałem i miałem kilka niespokojnych nocy.
Mullenowi nie przeszkadza jeśli jego zdanie nie zgadza się z resztą zespołu od czasu do czasu?
Niektóre decyzje nie są mile widziane, inne nie są popularne, ale to nie konkurs popularności. Nie muszę rywalizować.
[XII. Przyszłość]
Jakie są plany co do Songs Of Experience?
The Edge: Kiedy już rozgryźliśmy, że to jest o Dublinie i naszym lirycznym przywiązaniu do tego miasta, to stał się rodzaj placu zabaw. Zaczęliśmy pracować nad ideami i to stało się oczywiste, że mieliśmy podwójny album wchodzący w sferę skupienia.
Songs of Experience będą zorientowane na patrzenie w przyszłość. Może nieco bardziej eksperymentalne, futurystycznym podejściu do rzeczy. Bono bawi się z pewnymi bardzo interesującym lirycznymi pomysłami, jeden z nich to starszy i młodszy Bono prowadzący ze sobą konwersacje, co jak myślę jest świetnym pomysłem.
Moje zmartwienie polegało na tym, czy to odwróci uwagę od jakości muzyki samej w sobie.
Co pozostaje do zrobienia po Songs Of Innocence?
Bono: Mogę zrozumieć czemu ludzie mogą mieć dość naszych twarzy, kręcimy się tutaj już przez jakiś czas i powinniśmy być może zrobić jakąś przyzwoitą rzecz .. i chociaż jeden z nas powinien skończyć gdzieś w rynsztoku.. lub wszyscy razem powinniśmy zrobić coś dramatycznego i mitologicznego jak Diana i rozbić się .. np w samolocie. Ale ciągle tu jesteśmy i tak długo jak będziemy zaskakiwać siebie będziemy myśleć że warto jest dzielić się tym z naszymi słuchaczami. W momencie w którym to się zatrzyma: Spadamy stąd. Chciałbym uniknąć katastrofy w samolocie, ale myślę, mam nadzieję że będziemy wiedzieć kiedy skończyć. Spontaniczne wypalenie będzie zawsze jedną z opcji.
V.1.1 28 11 2014 Dodane odpowiedzi na pytania: Czy w Iris słychać głos wokalisty Coldplay? / Czemu utwór Invisible nie jest widoczny na trackliście.
Użytkownik Redgar edytował ten post 01 stycznia 2015 - 23:22
Świetna robota 
