10.05.09. XI Piknik Europejski, dzień drugi [pierwszego dnia był Stachursky
a ja nie poszłam
], Stary Rynek, Płock.
kiedy przyszliśmy [grupą trzyosobową] na rynek, na scenie instalował się bliżej mi nieznany zespół bOhomaz. jakieś coś pół-hiphopowe. muzyka w miarę, teksty [i ogólnie osoba trzymająca mikrofon] na miarę Mezo. nie polecam.
schodzą. brawo, że schodzą.
następny był zespół Frutti di Mare. tych akurat lubię, więc jest fajnie. jak zobaczyli, że przynajmniej 3 osoby znają ich teksty, to aż im się mordki uśmiechały.
bardzo pozytywnie mnie zaskoczyli wykonaniem joydivisionowego "Warsaw". naprawdę w porządku im to wyszło. szacun. widziałam ich w akcji po raz drugi i po raz drugi zaprezentowali się bardzo dobrze. i poza tym, mają u mnie plusa za całkiem niczego sobie wokalistę... ^^
schodzą. niedobrze, bo nie zagrali wyczekiwanego przez nas "Toilet Song". ale trudno.
teraz parę słów o konferansjerze. cóż. znany skądinąd Radek Brzózka. nie polecam.
taka słaba zapchajdziura. nieporadny, zero humoru, nudziarz... jestem na nie.
po niezbyt błyskotliwej zapowiedzi Brzózki, wchodzi danie główne - Lao Che.
zaczęli dość nietypowo. "Did Lirnik". chyba raczej nie grywają tego na wejście. ale i tak było dobrze. kolejną setową niespodzianką było pojawienie się "Wisielca". i to były jedyne kawałki z "Guseł". szkoda, że nie zagrali "Klucznika"...
najwięcej zagrali chyba z "Gospla". nie było tylko "mpaKOmpaBIEmpaTA", "Paciorka" i, a niech to, "Siedmiu".
bis był tylko jeden, zakończony "Hiszpanem", a później... oni by weszli na drugi bis, ale nierozgarnięty konferansjer wszystko spieprzył. on naprawdę nie umie prowadzić koncertów.
to była strona muzyczna, a teraz bardziej przykra kwestia.
przed wejściem LC przy barierkach zagnieździły się jakieś patologiczne dzieci [średnio 10 lat], których zachowanie było lekceważone przez szanowne sekjuriti. fajnie.
dzieci najwyraźniej przyszły z dziadkami i babciami, bo sporo geriatrii tam było. ale nie powiem, nieźle się bawili. najbardziej ujęła wszystkich tańcząca babcia w jaskrawozielonym dresie.
chciała nawet dołączyć się do pogo.
właśnie, pogo. plecy mnie bolą. cały czas ktoś mi się na nie rzucał, bynajmniej nie w celu okazania miłości. nie można sobie nawet kulturalnie poskakać. yh. cud, że nie oberwałam glanem w baniak. a było wiele takich okazji.
a dlaczego tak się działo?:
1. płockie sekjuriti ssie. tyle.
2. darmowy koncert. na płatnym nie było pod tym względem rewelacji, ale teraz, na Rynku, było znacznie gorzej.
i co w związku z tym?:
1. niewiele wiem z koncertu, bo ciężko się było na nim skupić.
2. po godzinie nie wytrzymaliśmy i musieliśmy wyjść spod sceny i obserwować koncert z daleka.
3. więcej nie pójdziemy na koncert Lao na płockim Rynku. no more.
dziękuję, dobranoc.
