To i ja parę słów od siebie napiszę.
Generalnie mocno zgadzam się z Bremo. Show jest eklektyczny, złożony z puzzli, które nie do końca do siebie pasują. Początek jest dobry, nowe intro dobrze wkręca w atmosferę. Ja bardzo lubiłem Miracle jako opener (zwłaszcza jak wprowadzili te "kosmiczne" dźwięki w tle) ale Blackout w klatce to godny zastępca. Perka chodzi ładnie (o ile Larry nie gubi pałeczek :V ). Gładko i ładnie przechodzi w Lights of Home, następnie I Will Follow i Red Flag Day, oba spoko ale wręcz błagają o rotację. Nie wymaga wiele wysiłku zrobić coś na kształt:
I Will Follow/Out of Control/The Electric Co.
Red Flag Day/Gloria/All Because of You
wszystko oczywiście zgrane, przećwiczone, dla stałych bywalców nawet nudne, no ale tylko brać i grać.
Potem Beautiful Day...które nawet nie prosi o rotację a o zwykłe wykreślenie. Albo kombinują cuś nowego (intro, mostek, potrafią, przecież pokazywali nie raz), albo sio, bo brzmi to tak blado jak się da. Z trzeciej strony, skoro nie grają Drzewka to szybko może się okazać, że na koncercie nie grają żadnego "hita"... The Ocean świetne...jeśli tylko Bono nie gada albo normalnie śpiewa. To psuje całą magię utworu, a Edek i Adam robią tam świetną robotę! Do tego momentu JAKO TAKO to się trzyma kupy, ale potem wchodzi ten cały dział Innocence, który, teraz pocięty, jest zarówno wewnętrznie niespójny jak i nie pasuje do reszty. I żeby nie było, Iris i Until są bardzo dobre ale to za mało...
Nowe intermission - bardzo fajne ale muszę obejrzeć jakieś dobre nagranie z USA, bo nie wiem DO KOŃCA o co chodziło 
Ale po intermission zdecydowanie od razu powinien wchodzić Acrobat... Granie Elevation/Vertigo w tym miejscu pasuje jak pięść do nosa. W ogóle postać MacPhisto i Elevation to jak promowanie Elevation jako piosenki o walce o prawa kobiet...
OH WAIT
Even Bettera lubię bardzo ale jakoś ta wersja mi nie podeszła, wolałem z solo na początku. Z resztą zarówno na EBTTRT jak i Acrobacie byłem jakiś taki...nieskoncentrowany i nie do końca rejestrowałem o co biega. Nieważne. Ten wyczekiwany Acrobat nie był tak dobrym powrotem/premierą jak, powiedzmy, Ultraviolet i TUF na 360 czy Red Hill, Trip i Ecit na Joshua. Z dobrym pomysłem, Bono jednak umie w te swoje alter ego, dobrze opowiedziane i zagrane. Ale nie magicznie. Dobrze, że to stały (kulminacyjny?) element setu. Wstęp do Best Thing z Bono zmywającym makijaż i opowiadającym o małżeństwie jakby opowiadał to swoim wnukom - świetne, fenomenalny pomysł, prawie na miarę bisów z garderoby na ZOO TV. Super! Pluspunkt! Sam utwór... eee... no ok, niech będzie, specjalnie mi nie wadzi. Summer of Love - perełka. Obejrzałem/odsłuchałem nagrania Staringa i to rzeczywiście brzmi lepiej. Ale kurde, że akurat to musieli wyciąć... Ech, #U2Logic
Potem Pride, którego pierwsze 20 sekund jest dobre, potem "jak zwykle". Ale specjalnie nie widziałem co się dzieje, bo zapomniałem, że Edek z Adamem wychodzą wtedy na podesty i przez przypadek byłem w pierwszym rzędzie przed nim. Trudno. Krzyczałem "why not in Poland?!", ale udawał, że nie słyszy. GEJÓW nawet mi ładnie podeszło, to powinno być jedyne Beautiful Day w secie 
Oczywiście znowu flirtują z Polakami dając naszą flagę jako ostatnią przed NYD. Co za skurw...yny Ja nie wybaczem, nie ważne jak bardzo się będą przymilać 
Samo New Year's Day...moim zdaniem genialne, jeszcze się osłucham, ale wygląda na najlepszą wersję ever. Szok i niedowierzanie tym większe, że to przecież przez dłuuuuuuuuugie lata był dość betonowy utwór (dopiero na TJT przecież zaczęli grać ostatnią zwrotkę). A tu już na NASTĘPNEJ trasie do góry nogami wszystko! Cięzka perka, ciężki bas, elektronika, cudownie to współgra ze sobą. Odsłuchałem na tubce i rzeczywiście nie oddaje tego, co jest na żywo moim zdaniem. Koncertowy hajlajt.
Następnego utworu od dawna nie powinno być na koncertach.
Bisy...Spoko, One grać muszą, z tych samych powodów co BD. I nawet na Innocence ze snippetem Invisible podobało mi się. Ale tutaj...eee...nie, to jednak piosenka, która potrzebuje emocji i pełnego zaangażowania. LIBIA ładna, chóralne śpiewy (publika podchwyciła aż za bardzo, Bono się wkurzył ). Ale co do wizualek - nie jestem fanem puszczania teledysków na koncertach 
Trzynastka dość oczywistym closerem, poprawnie ale nic ponadto.Brakuje w bisach czegoś mocniejszego na zmęczonego przeciwnika. Niech i będzie to Vertigo albo Elevation ale przecież nie rozerwą świętej dwójcy, tak im się spodobało.
Miałem też ogólne wrażenie, że zaburzona jest ta równowaga między punk rockiem a mesjanistyczno-politycznym przekazem. Może to przez to, że mniej słuchałem pierdololololo Bono niż zwykle (a i nagłośnienie kulało) ale wydawało się, że tych przekazów jest za dużo, że człowiek się może pogubić w tym wszystkim. Świetnie to wychodzi, gdy przekaz jest prześmiewczy, zadziorny, ironiczny jak w wypadku MacPhisto ale reszta... nie bardzo. A już szczytem hipokryzji jest najpierw epatowanie #RefugeesWelcome a potem subiektywna ocena kogo powinno się z tej Europy wyp...olić (pomijając czy rzeczywiście powinno czy nie). No to albo "all unite" albo podziały, zdecyduj się Boniacz. Bo wychodzi jakby hasło "eat the monster before the monster eats you" się odwróciło.
Na razie wygląda to na najsłabszą trasę, na której byłem (staż mam od Vertigo Tour). Są magiczne momenty i dobre pomysły. Ale dużo rzeczy kuleje. Całe szczęście w przeciwieństwie do Innocence na każdym będę miał znakomite towarzystwo przed/w trakcie/po koncercie
Dziękuję za uwagę, zapraszam do polemiki
