Szkoda też, że mieli w kontrakcie tylko jedno wyjście na bis a miałem wrażenie, że na tym koncercie zespół realizował kontrakt z żelazną konsekwencją.Co do części podstawowej to może bezpieczniej byłoby zmilczeć, więc napiszę tylko, że podobały mi się wyłącznie małe fragmenty: Walking in My Shoes, od którego mógłby się zacząć koncert (i jak dla mnie się zaczął
), doskonałe Black Celebration, które chodziło mi potem po głowie przez 2 dni, spieprzone jakością dźwięku Policy of Truth ale przynajmniej próbowali 
, wzruszające Shake the Disease, A Question of Time gdzie wreszcie było trochę szaleństwa na trybunach, Enjoy... tyle. Zdecydowanie za mało jak dla mnie, żebym mógł to nazwać udanym koncertem. Za każdym razem, jak myślałem, że się wreszcie zacznie to zaraz wchodziły kawałki z nowej płyty czy inne smuty i się kończyło tak szybko jak zaczęło. Ja rozumiem, że to była promocja tej płyty, ale aż 7 kawałków? Z poprzedniej dla odmiany nie było żadnego, nawet Wrong 
Szkoda jednak wymieniać kawałki, których zabrakło bo niewiele by to chyba zmieniło. Nie było jednak podstawowych rzeczy jak Everything Counts, Stripped, Behind the Wheel, World in My Eyes, In Your Room, It's No Good czy Useless. Muszę też wspomnieć, że wykonanie Higher Love przez Gore'a wołało o pomstę do nieba.O dźwięku, kontakcie z publicznością i "atmosferze" bezpłciowego Stadionu Narodowego nie będę już pisał ale to one, obok setlisty zepsuły mi skutecznie ten koncert.
Brak biletu i urlopu też może być problemem.
