1568 replies to this topic

[Weronika]

phi, w ogóle nie miałam pojęcia, że jest nowe BTS. muszę posłuchać koniecznie i bardzo miło, ze się broni. ale póki co muszę zająć się Majkelem Dż. z racji prezentacji studniówkowej i jakiejśtam innej klasowej nakręcanej w szkole ]:->

[corso]

No przeciez wiadomo, ze prawdziwy Marillion się skończył na Sroce złodziejce.

[conr4d]

Dostałem ten album dawno, dawno temu od acr'a. Uznałem, że spoko, całkiem fajny, Love & Magic rządzi no i tyle.
Jednak aktualnie zacząłem go doznawać, jest totalnym hardcorem.
Gdyby każda płyta kończyła się tak jak ta...

Piano Magic - Disaffected proszę Państwa.

Użytkownik conr4d edytował ten post 12 listopada 2009 - 20:42

[corso]

Dostałem ten album dawno, dawno temu od acr'a. Uznałem, że spoko, całkiem fajny, Love & Magic rządzi no i tyle.
Jednak aktualnie zacząłem go doznawać, jest totalnym hardcorem.
Gdyby każda płyta kończyła się tak jak ta...

Piano Magic - Disaffected proszę Państwa.

Tak jest!
Piano Magic - zwłaszcza w listopadzie - 10/10.

[Weronika]

aaaaaaa!...

tzn. przepraszam za tę reakcję, ale nad tym albumem ciąży jakieś fatum i to już się sprawdziło w przypadku kilku osób (moim niestety też;p) ;p

[corso]

No nie mówcie, że u Was tez ta płyta ma związek z jakimis kiepskimi doświadczeniami...
Fatum.

[Tyśka]

Apropos Piano Magic, czy miał ktoś okazję
przesłuchać ich najnowszy krążek
"Ovations"?

[acr]

No nie mówcie, że u Was tez ta płyta ma związek z jakimis kiepskimi doświadczeniami...
Fatum.

Ty też? No nie, cholera, bo naprawdę coś w tym jest. I się sprawdza praktycznie ZAWSZE. A jeszcze gorzej było z Future Conditional, takim electro projektem pana Johnsona i klawiszowca PM. Już dawno to wywaliłem. Dlatego też, jak dobre by to nie było i jak bym się w tym nie zasłuchiwał kiedyś - Tyśko, nie, nie słyszałem, nigdy w życiu świadomie i z własnej woli tego więcej nie włączę

Użytkownik acr edytował ten post 12 listopada 2009 - 22:27

[corso]

Ale jednocześnie wielce piekna to muzyka...

[acr]

Ale jednocześnie wielce piekna to muzyka...

A i owszem, bardzo piękna i urzeka z łatwością, a potem nie daje się uwolnić, aż jest już za późno.. taka muzyczna femme fatale, można rzec..

Użytkownik acr edytował ten post 12 listopada 2009 - 22:36

[uzi]

Apropos Piano Magic, czy miał ktoś okazję
przesłuchać ich najnowszy krążek
"Ovations"?

ja niestety miałam okazję. niestety nie raz, bo z natury lubię się dobijać.
wiadomo dlaczego 'niestety'.
no i hm. mocna płyta. nie miażdży serca aż tak potwornie jak Disaffected, no ale, też działa naprawdę nieźle. wiadomo, efekt PM.
w każdym razie nie polecam.
chyba, że ktoś, tak jak ja, lubi w stanie wiadomym słuchać czegoś, co ten stan do bólu mocno oddaje. to wtedy polecam.

[acr]

Z Piano Magic tak poważnie - to jest naprawdę wspaniała muzyka. Wspaniale smutna, można powiedzieć, w znaczeniu podobnym jak wyrażenie 'piękna tragedia'. Szukam w pamięci, przeczesuję te setki płyt i nie znajduję nic tak idealnie oddającego właśnie, jak Uzi wspomniała, ból, ból duszy. Mało tego - ta muzyka potrafi wbić w nas kolejne szpile. Potrafi zmiażdzyć całkowicie, przygnieść ciężarem tak niesamowicie nagromadzonych emocji, a potem wypluć zostawiając nas skulonych, drżących, z poczuciem że przez ostatnie 45 minut płyty nasze życie naprawdę przestało mieć sens i się liczyć w jakikolwiek sposób. Wobec żadnego innego zespołu nie używam już słowa "depresyjne", bo wszystko inne brzmi przy tym jak błahostka, banał, a z takimi ciężkimi słowami trzeba uważać, bo się niemiłosiernie dewaluują rozrzucane na prawo i lewo. Ale to jest to. Ta muzyka drży od bólu, smutku, rezygnacji, niepokoju, czy wręcz strachu. I jest przy tym cudowna. Jest niesamowicie dobra. Album Disaffected znam na pamięć, słowo w słowo, wszystkie ich poprzednie i późniejsze nagrania trzymały niemal równie wysoki poziom. Ich koncert na Off Festivalu był nieziemski (btw. to od czasu tego koncertu tak demonicznie u mnie działają! ej, powaga!), a płyty rozesłałem co najmniej kilkunastu osobom. Zresztą, sporo z Was pewnie pamięta jak zachwalałem aż do przesady. To nadal jest świetna muzyka. Polecam wszystkim, którzy nie mają tego jednego malutkiego problemu. Problem: ilość nagłych wypadków, złych wypadków, okropnych często zdarzeń, na które nie miałem często wpływu, poprzedzonych bezpośrednio odsłuchem (celowym bądź nie) ich muzyki wymyka się już stwierdzeniu 'zwykły zbieg okoliczności'. Piano Magic to takie "Gloomy Sunday" XXI wieku. Wiem że to brzmi idiotycznie No ale to cholerstwo naprawdę działa! Już ich kiedyś na rok rzuciłem, potem pomyślałem, a co tam, przecież to bzdura. Ciach, Disaffected. Starczyła godzina i JEB o którym może nie będę pisał na trzeźwo. Ostatnio też, matka wygrzebała płytę którą kiedyś wypaliłem, wrzuciłą repeat ze trzy razy i proszę, ciach. Kto wie, ten wie. W każdym razie, nie no, kto się nie boi, enjoy

Edit:

Cholera, umknął mi wcześniej post El_f'a. Sory

Żeby było śmieszniej, to mam naprawdę solidne wątpliwości czy aby nie powinienem skierować mojego gustu w nieco bardziej klasycznym kierunku, bo jednak trudno porównywać piosenkę opartą na 3 akordach czy prostym beacie (choćby nie wiem jak piękna była) albo nawet ekstrawaganckie pomysły Cage'a z, dajmy na to, Beethovenem.

Tak mi się wydaje, że muzyka klasyczna może być jednym z etapów własnej muzycznej edukacji. Im więcej się przemieli, im bardziej złożonych struktur, tym dalej można w to iść z nadzieją zrozumienia i właściwego docenienia. Bo, wydaje mi się przynajmniej, muzykę klasyczną trzeba przede wszystkim zrozumieć, co nie przychodzi do końca łatwo, gdy się jej nie 'czuje'. To jest mój z nią problem - brak większych emocji. No, ale wracając, szperanie co raz głębiej w muzyce popularnej, sięganie po coś, co wymyka się ramom jej definicji, po mału poszerzanie pola autentycznych zainteresowań, choćby właśnie o Cage'a i jemu podobnych, to chyba dobra droga, na której w pewnym momencie autentyczne zainteresowanie klasyką myślę że może przyjść samo z siebie. Osobiście na razie nie mogę go w sobie wykrzesać ot tak. No i nie wiem jak to wyjdzie, też być może, że już się uziemiłem trochę za bardzo w podejściu "prostota prawie zawsze najpiękniejsza" i "w muzyce liczą się emocje, reszta to plan drugi".

I teraz czas na bunt, wywrót i kontrowersje: czy można porównywać? Ty, nie wiem, nie znam się na Beethovenie, wiem że U2 by nie stworzyło takiej muzyki jak on, prawda, ale do cholery, czy Beethoven wpadłby na pomysł, żeby napisać choćby takie Pride?

A tak na serio, to czasem jest tak, że jakiś zespół niby jest kultowy, ale przechodzi się obok niego obojętnie i dopiero po jakimś czasie do nas dociera, i jakby "odkrywamy go na nowo". Ten temat nie jest chyba poświęcony wyłącznie artystom absolutnie niszowym i przez-nikogo-nie-znanym...

Odkrycia na nowo to co innego Ale że zdarza się nie znać klasyka, albo wcześniej go olać i nagle wrócić - a pewnie! Teraz się mądrzę, ale na przykład właśnie z Cage'm tak miałem bardzo długo No i w sumie to też zalezy co się w danej grupie uznaje za klasykę.
Hm, w sumie to bez sensu sobie robiliśmy jaja z kolegi Jeams'a wobec tego, cholera

Użytkownik acr edytował ten post 13 listopada 2009 - 03:13

[eveglider]

ta muzyka potrafi wbić w nas kolejne szpile. Potrafi zmiażdzyć całkowicie, przygnieść ciężarem tak niesamowicie nagromadzonych emocji, a potem wypluć zostawiając nas skulonych, drżących, z poczuciem że przez ostatnie 45 minut płyty nasze życie naprawdę przestało mieć sens i się liczyć w jakikolwiek sposób.

piano magic.. owszem, też znam, swego czasu wałkowane.
ale co z "Faith" czy "Disintegration" the cure, Drogi acr?
czy tu rzeczywiście słowo "depresyjne" brzmi jak błahostka? bo nie wierzę, że nie znasz tych albumów ;)
muzyka tak trafnie koresponduje tu ze słowami, że mi osobiście ciężko znaleźć większą harmonię* we wszechświecie i mimo pozytywnego podejścia do życia taka ucieczka w melanholijne zakamarki jest potrzebna, dobrze to określiłeś - "zostać wyplutym"
(*taki rodzaj harmonii rodzący złudzenie, że nie potrzebne są odpowiedzi na wiele dręczących pytań, po prostu ta muzyka tymczasowo zastępuje wszystko)

[acr]

 
(*taki rodzaj harmonii rodzący złudzenie, że nie potrzebne są odpowiedzi na wiele dręczących pytań, po prostu ta muzyka tymczasowo zastępuje wszystko)

bardzo dobrze powiedziane. trafiłaś w sedno


co do Cure, tak, owszem, zwłaszcza Disintegration jest bardzo mocne, aczkolwiek - to już sprawa subiektywna, na mnie PM działa jednak trochę mocniej, trochę bardziej, trochę.. gorzej.

[Loony]

Polecam wszystkim, którzy nie mają tego jednego malutkiego problemu. Problem: ilość nagłych wypadków, złych wypadków, okropnych często zdarzeń, na które nie miałem często wpływu, poprzedzonych bezpośrednio odsłuchem (celowym bądź nie) ich muzyki wymyka się już stwierdzeniu 'zwykły zbieg okoliczności'.

No i ja głupia, naiwna, myślałam, że to Wam się tylko wydaje i na pewno nie będzie tak źle. Odsłuchałam "Disaffected" ze dwa razy i się wszystko pieprzło.
Zuo, zuo, zuooooooo w czystej postaci, brrr. Nie chcę się przekonywać czy to się powtórzy, bo jak ma być tak "fajnie" jak ostatnio to ja podziękuję jednak. (albo posłucham "Ovations"...)

A w ogóle to ja się ostatnio jaram Led Zeppelin i Oasis, o.

[Yasiu]

może powinno pójść do Humor i okolice...

Stachursky - Dosko

stachucore - połączenie deathcore, techno, disco, club + dużo gówna i tandety i ten tekst polecam

[conr4d]

Ostatnio zasłuchuję się w solowej twórczości Trixie Whitley. Dziś na przykład wciągnął mnie Silent Rebel. Polecam również przesłuchać wersję na żywo. Uwielbiam takie minimalistycznie nagrania - gitara, wokal i nic poza tym. Idealnie wpasowuje się w te listopadowe dni.

To nie jest ta laska od Lanoisa?

[Johnny99]

Bardzo bardzo fajna piosenka z nowej płyty a-ha ( proszę się nie sugerować nudnym i bezwartościowym singlem, to jest naprawdę fajne, zresztą ma iść na drugi ogień ). Ech, gdzież te czasy, kiedy się ich słuchało.. nawet gdzieś mi się pałętają dwie poprzednie płyty jeszcze na kasetach..