1425 replies to this topic

[niesamowity]

Ta przepiękna piosenka ma dla mnie taki nostalgiczny klimat lat 80-tych. Zawsze mnie tak jakoś  hipnotyzuje i przyjemnie mi się  jej słucha. Arcydzieło. By the way ,4:49 Adam ma zajebisty prochowiec 

http://youtu.be/KTzmzrruHwc

[Jacob]

https://www.youtube.com/watch?v=0SytBl1YSjg

 

Nie wiem czy to nie jest przypadkiem ich największy moment live ever.. czy kiedykolwiek, gdziekolwiek przebili tę dawkę muzyczno-quasi religijnej ekstazy.. niebywały występ.. performance.

[Zod]

Bardzo lubię tę wersje Gone, taka surowa, Bono daje z siebie wszystko.

https://www.youtube....h?v=lZssxX-rv2c

[alexdescend]

wiem że tak nie do końca u2, ale dzisiaj mnie naszło na ten remixsik, co to za dziwny zwyczaj mają przez ostatnich kilka tras żeby zmieniać intro koncertu po paru zaledwie występach?

https://www.youtube.com/watch?v=zc3tXjDJ8ZY&ab_channel=DutchU2Fan

[acr]

#U2logic misiu złoty

 

 

 

A ja w tym samym klimacie. wszyscy wiemy że Every Breaking Wave i The Troubles są naprawdę epickimi i wielkimi piosenkami, Ale. Zaraz za nimi jest jeszcze

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=UfgJVe6yLtY

 

 

I ten moment kiedy tych czterech facetów się zbiera razem na scenie żeby patrzeć tylko na siebie, bo chuj że 100k ludzi dookoła, to jest prawdziwe U2.

[Yarpen]

oj tak, ten moment w 4:39 gdy Adam patrzy na Edża :3 

widać, że się trochę przed sobą popisują - najpierw Larry jakieś dziwne przejścia, później Edż.

 

http://www.youtube.com/watch?v=cf9jiZSNEV4&ab_channel=BONOTV

 

ja dokładnie to samo uczucie miałem w Berlinie na końcówce Horses. Stałem dokładnie naprzeciwko Larry'ego i też się zeszli do niego, cudownie było to zobaczyć, U2/10 

[acr]

@Yarpen: powiem że ostatnio mam jakiś taki dziwny czas powrotu do słuchania U2, bootlegów, szukania ciekawych wersji i zanotowałem to piękno kiedy nie interesuje ich 80k kochających ich osób wokół, a zbierają się zawsze wokół siebie w czwórkę która zna się na wylot od stu lat. U2 miewa największe sceny na świecie, ale na nich bywa najskromniejszym zespołem. Nie zawsze, ale bywa. To są piękne momenty jak się wszyscy schodzą do Larry'ego, scena choćby 360, a robią to jakby byli w jakiejś malutkiej zakurzonej i zarzyganej salce prób i grali jakąś piosenkę pierwszy raz w życiu, uśmiechając się do siebie że im wychodzi.

 

A ja wpadłem na to, pewnie część z Was zna. Bardzo dobry IEM, ale też ogólnie zrobione jak nowy teledysk do tej piosenki. Strangely at home, ostatnio mi bliskie

 

https://www.youtube.com/watch?v=QKA-x4kzDyU

[acr]

Czy tylko ja ostatnio słucham U2 czy nikomu się już nie chce pisać, co?

 

A dziś mi Zooropa się śniła, to sobie poszukałem i:

 

https://www.youtube.com/watch?v=PEIMqyHIwlQ

[star]

Trafiłem przez przypadek. Nawet nie wiedziałem, że taka wersja istnieje. Please to jedna z moich najulubieńszych piosenek naszych chłopaków, szczególnie w wersji singlowej i live. Wersja USA edit to pocieta wersja właśnie singlowa i ciecia te niestety nie wyszły kawałkowi na dobre - wyraźnie słychać że czegoś po drodze brakuje. A wy znaliscie tą wersję please?

https://youtu.be/n-YiA_Az2Ew

[Yarpen]

http://www.youtube.com/watch?v=JcDNilZbZg8&ab_channel=U2VEVO

 

znowu przypomniałem sobie jak dziwną płytą jest No Line On The Horizon. Wypuścili pierwszy singiel, który nie ma refrenu, teledysk pełen kobiet z wąsami, totalną przesadą i będący jednym wielkim postmodernistycznym kolażem. Po prostu robią sobie jaja, ironia z samych siebie.

 

Ale ten album jest dziwny przede wszystkim kompozycyjnie - owszem, na pierwszym planie jest gitara The Edge'a, ale on jako kompozytor koniecznie chciał udziwnić te piosenki. Jest 7-minutowy Moment of Surrender, jest Unknown Caller z jakimś dziwnym wstępem i rozciągniętymi częściami, jest cover melodii tradycyjnej w White as Snow, spoken word jako korespondent wojenny w Cedars of Lebanon i kolejny - tym razem muzyczny - kolaż w Fez (Being born).

 

Ale i tak najbardziej zauważyłem tą dziwność grając te piosenki na gitarze, zwykłej akustycznej. Większość piosenek U2 jest bardzo prosta, zbudowana na zwykłych akordach typu D-dur, A-moll, czasem jakiś barowy. Wszystko w klasycznym kluczu i tonacji. A tutaj, na NLOTH The Edge koniecznie chciał wcisnąć jakieś dziwniejsze akordy, których zazwyczaj po prostu zazwyczaj nie używa.

 

Ja wciąż nie wiem, czy to jest dobra płyta. Ale na pewno dziwna, intrygująca i ciekawa w rozkminie - co oni chcieli tam zrobić? XD

[Yarpen]

wybaczcie, ale mam potrzebę, żeby samemu sobie odpowiedzieć

odpowiedzią na pytanie, dlaczego NLOTH jest taka dziwna jest The Edge. 

 

Wyobrażam sobie, że proces twórczy Bomby był dla niego kompromisem - z jednej strony Bono latał po świecie i częściej bujał się z politykami niż bywał w studiu. A z drugiej strony, były problemy zdrowotne jego córki. Teraz, przy NLOTH powiedział sobie: chrzanić to, tym razem robię wszystko INACZEJ. Stąd te dziwne akordy i nawet funkowy riff, co mu się wcześniej nie zdarzyło w jego graniu na gitarze.

I zrobił to mając prawie 50 lat, zaczął komponować zupełnie innymi narzędziami. Wielki szacunek. 

 

Bo też pamiętajmy, że to The Edge jest motorem napędowym w komponowaniu piosenek U2. Przy NLOTH pracował (najprawdopodobniej) sam i dlatego mógł sobie wstawiać te dziwne przejścia akordów. Songs of Innocence to już praca nad piosenkami w duecie z Bono, to Bono podrzucał swoje rodzinne tematy i Edż się od nich odbijał (riff do Cedarwood Road, Iris).

Cholera, kiedyś może napiszę więcej o tym jak - moim zdaniem - mógł przebiegać proces pisania każdej z piosenek, już chyba wiem kto co robi w zespole i czasami można to wyczuć.

[niesamowity]

 Yarpen , jak Ci się NLOH nie podoba to jej po prostu nie słuchaj . Po co te żale.  Gdyby wszystkie płyty u2 były takie same ,albo podobne , to byłoby to nudne i chyba nie miało by sensu nagrywać kolejnych , bo wiadomo czego się spodziewać, Takie odgrzewanie kotleta. Mi osobiście NLOH ,bardzo się podoba i mam z pewnych powodów sentyment do tej płyty,

[derka]

Ale czy Yarpen powiedział, że mu się nie podoba albo czy się żali? Czytaj uważnie Chodzi o to, że jest to płyta nieoczywista dla nas, niektórych fanów i do której trudno się jednoznacznie ustosunkować. To było coś nowego i innego, ugryzionego w inny sposób niż wcześniej.
Ja sama miałam ostatnio myśl właśnie na temat NLOTH; przypadkiem zaplątała mi się tytułowa piosenka, za którą na samym początku nie przepadałam i wolałam jej drugą wersję. Dopiero po koncercie w Chorzowie przekonałam się do niej. Sama nadal nie do końca wiem, co o tej płycie myśleć, ale podoba mi się fakt, że właśnie miało być inaczej. A jak wyszło? To już każdy sam sobie subiektywnie odpowie.

[niesamowity]

Może po prostu ,ze dla mnie jak cos jest dziwne to mi się raczej to  nie podoba . A rzeczy inne potrafią być piękne. Swoja droga liczę na to ze U2 wyda kolejna płytę nie w ich stylu. Tak zresztą robią wszystkie wielkie zespoły. Najważniejsze to nie bać się eksperymentować.

[Yarpen]

Podoba mi się, potwierdzam. 

Jestem #teamPOP, bardzo podoba mi się ta "najdziwniejsza" płyta U2, więc moje posty były raczej wyrazem szacunku dla poszukiwań zespołu

[acr]

Reagując na NLOTH pomyślałem sobie jak tytułowa postać Doctora Who: "oh, this is new, new is good". Dziwne to inne słowo na tajemnicze, nieoczywiste, Yarpen ma oczywistą rację w tym. Moim skromnym lekko osłuchanym uchem

[niesamowity]

Ostatnio zarzuciłem sobie w aucie cd Achtung Baby, gra już tak na okrągło chyba z tydzień i powiem wam  - K..wa jaka to jest z...ta płyta !!! 

[acr]

Ktoś nagrał IEM z próby, 3 miesiące temu to wrzucono. Może coś nowego. Brzmi jak najgorszy zespół ever ;p

 

https://www.youtube.com/watch?v=JYmv6G1l-dI

[Łukasz U2]

Swojego czasu przejrzałem całą masę nagrań z prób do czystasześdziesiątki - była tam min. Zooropa którą acr podrzucił wyżej. Oj tak, oni na próbach brzmią jak najgorszy zespół ever, ALE co cudowne - zawsze będę twierdził że najlepiej wychodzi im to czego jeszcze do końca nie rozgryźli, nie opanowali. Choćby Crystall Ballroom z snippetem Miss You. Totalny bałagan ale jaki uroczy :3

Co do NLOTH-a czasami boję się wracać do tej płyty bo ma momenty genialne (jak mój ukochany FEZ) jak i dramatyczne - ale ostatnio przy przysłowiowym krojeniu cebuli na tapetę wpadł mi I'll Go Crazy z wiadomym animowanym teledyskiem - piosenka której kiedyś zdzierżyć nie mogłem. Boziu jak ona teraz mi pięknie na serduszku siadła, właśnie z tym prostym teledyskiem w combo. Za to będę dziadów kochał do końca - za możliwość powrotu do czegoś co mnie odpychało i zakochaniu się w tym na nowo.

(No i oczywiście za tą TĄ wersję Night and Day Live której już nigdy nie powtórzą a która nawet w tym 360p zrywa skarpety ze stóp.)

[niesamowity]

http://youtu.be/H9M_Aa0kVlA