mam tu fajne drzewko
Napisano 30 stycznia 2008 - 20:52
http://www.obly.webd...nepiosenki.html (się mi o tym dzisiaj przypomniało
)
Nothingman
Napisano 30 stycznia 2008 - 20:54
Nothingman
Napisano 30 stycznia 2008 - 21:00
Nothingman
Napisano 12 lutego 2008 - 12:08
blue sadness
Napisano 27 listopada 2009 - 19:28
) Miałam w zwyczaju słuchać muzyki na tarasie, który był dla mnie jak własny pokój. A mieszkaliśmy wtedy na wzgórzu, na szczycie wieżowca z niesamowitą panoramą miasta. Widok nieziemski, zwłaszcza nocą! Kto przesłuchał choć raz Brothers in arms to wie, że najlepiej przyswaja się go po zmroku, klimat songów wybornie odpowiada tej porze. Zatem wyobraźcie sobie tę muzykę jako fonię, dodajcie wizję w postaci panoramy miasta nocą, a efekt będzie niesamowity. Byłam tak pochłonięta, że nie usłyszałam wołania matki. Jednego, drugiego, bo trzeciego już nie było... Matka w domu zamarła z przerażenia, bo uznała, że skoro się nie odezwałam, to wypadłam przez balustradę i nie ma już dziecka! Po chwili wyprowadziłam mamę z błędu, nieświadoma niczego zdejmując słuchawki i niewinnie pytając - chcesz posłuchać?
akinori gensai
Napisano 27 listopada 2009 - 22:53
Użytkownik
Napisano 27 listopada 2009 - 22:56
Użytkownik
Napisano 27 listopada 2009 - 23:37
Genesis
"Wind and Wuthering"
U2 and 80's addict
Napisano 28 listopada 2009 - 00:20
W sumie napisane z 5 lat temu, więc tylko kopiuje tamtą treść. Jako, że to szło dla większej liczby odbiorców, to recenzje musiały być zwięzłe. Tak więc.. Moja kolej.. 
http://www.u2.szczecin.pl
Użytkownik
Napisano 28 listopada 2009 - 10:36
Użytkownik
Napisano 29 listopada 2009 - 00:10
Jest już taki temat, ale trzeba być prawie archeologiem, żeby się do niego dokopać, toteż piszę to tylko jako informację dla ciekawskich. A link tutaj: http://u2forums.com/...1...t=0&start=0
BejsmenT
Napisano 29 listopada 2009 - 01:03
), piękny duet z Apollonią (ówczesną 'divą' Prince'a). Prince puszczał swoje utwory Milesowi Davisowi. Ten stwierdził, że w muzyce P. praktycznie nie ma basu... P. stwierdził, że oczywiście jest, ale służy tylko jako tło. Dodał też, że gdyby w jego muzyce ktoś usłyszał bas, to oznaczałoby, że jego muzyka umarła 
Ciekawe? Przechodzi gładko w...
mam tu fajne drzewko
Napisano 30 listopada 2009 - 13:33
Zacząłem pisać ten tekst ponad rok temu, kiedy album się ukazał, tak celem hajpu mojej płyty roku, przy okazji lansując inny album i sam zespół, robiąc taki przyczynek do - jakby to na screenagers okreslili - hagiografii zespołu. Jakoś tak został w notatniku jako szkic, dziś go odkopałem, pomyślałem - czemu nie, dopiszę, wkleję. Ostatnio znów wróciłem do tej płyty i te same emocje i przemyślenia wróciły razem z nią. Nie nazwałbym tego 'kanonem', ale jest to coś, co warto moim zdaniem znać.
Robert Forster - The Evangelist.
Z góry walnę, że 9.0/10 co znaczy, że jest to jedna z lepszych płyt tej dekady, zgodnie z moją nową, urealnioną podziałką skali.
Trochę faktów. Robert Forster znany jest głównie z The Go-Betweens, legendy australijskiej muzyki alternatywnej. Tak w skrócie, bez latania po szufladkach.
Zespół tworzył razem z genialnym songwriterem, Grantem McLennanem, a ich współpraca kompozytorska, wykonawcza, to jeden z najlepiej zgranych, najefektywniejszych i nierozbijalnych duetów w historii tego co nazywamy muzyką popularną. Z przerwą na początku lat 90ych, wywołaną osobistymi zawirowaniami między członkami i ówczesnymi członkiniami zespołu, tworzyli razem przez grubo ponad dwadzieścia lat. Tak zwane 'artystowskie' zacięcie Forstera, który mimo że był głównym wokalistą, rzadko śpiewał, raczej pół-recytował, fenomenalne proste i ruszające często teksty, idealnie uzupełniało się z melodyjną świadomością McLennana, który nadawał tym lirycznym epizodom prostych, gitarowych, miejscami Dylanowskich piosenek, czasem tekstowych pocztówek, niesamowicie singlowy, prawie przebojowy szlif.
Szczyt osiągnęli w roku '88, wydając 16 Lovers Lane, (mała dygresja, ale dzieło zdecydowanie warte wspomnienia) sztandarowy album ich dyskografii i zaryzykuję postawienie tezy, że jedną z najlepszych rzeczy, jakie Australia kiedykolwiek dała światu (licząc Dead Can Dance, Cave'a, Kylie i Łowcę Krokodyli).
Album nie mający ani jednego słabego punktu, wypełniony idealnymi, trafiającymi bezbłędnie 'w punkt' podręcznikowo "ładnymi" piosenkami, o "banalnym" temacie który sugeruje tytuł albumu, ale napisanymi w bardzo lirycznie wysmakowany, poetycki, choć jednoczesnie bardzo oszczędny w bezsensowne ozdobniki sposób.
16LL najlepiej oddaje możliwości tych dwóch facetów jako dwóch półkul jednego muzycznego mózgu (ważne zdanie).
Oczywiście nie tylko jedną płytą stoją. Na przestrzeni lat wydali naprawdę sporo materiału i wszystko co komponowali, trzymało swój wysoki poziom, momentami wzbijając się bardzo, bardzo wysoko w swojej kategorii. Ale nie czas o tym. Ważne, że to właśnie ta muzyczna, artystyczna zażyłość i wzajemne uzupełnienie pozwoliły stworzyć tyle świetnej muzyki, która zaprowadziła ich na szczyt tego, co właściwie mogli nią osiągnąć. Wydawali również solowe albumy, dobre albumy, na których jednak czuć było brak tego drugiego pierwiastka.
Dlaczego o tym piszę? Bo to wszystko bardzo ważne, jeśli chce się zrozumieć The Evangelist. To nie jest tak, że starszy już pan wszedł sobie do studia i nagrał kilka ładnych piosenek kiedy znudziło mu się łowienie ryb i spacery po plazy w Melbourne. Ten album jest świadectwem, zdjęciem, zamkniętym obrazem pewnej chwili w jego życiu, jednoczesnie ruszającym tematykę uniwersalną z bardzo konkretnej perspektywy. Wszystko na przestrzeni dziesięciu pięknych, ładnych, prostych piosenek. Dlatego ten album warto nie tylko poznać, ale i zrozumieć.
Ostatni studyjny album The Go-Betweens wydali w roku 2005. Świetne Ocean's Apart zbliżające się poziomem do najlepszych ich albumów. Kolejnej płyty razem nie było dane im stworzyć gdyż Grantowi zmarło na zawał serca, w czasie snu, w nocy z 6 na 7 maja 2006 roku. Zdążył zacząć kilka piosenek, ale z oczywistych względów poszły się kurzyć do archiwum.
"Tracąc muzyczną połówkę która zdeterminowała wszystko do czego doszedł i co osiągnął, a osiągnął niemal wszystko, co było do osiągnięcia". Wcześniej zaznaczyłem jedno zdanie, jako ważne. Teraz je sobie przypomnijcie. Została mu wydarta nie tylko ta druga połowa muzycznego mózgu, ale zabrano mu też wspaniałego przyjaciela, niesamowicie bliską osobę. Oczywiście nie mogło to nie znaleźć odbicia w muzyce zwłaszcza że kilka utworów zaczął wspólnie z Grantem i to bardzo słychać. Album nie jest oczywiście jedynie hołdem dla przyjaciela. Poza dominującym w poprzednich akapitach wątkiem zażyłości między panami, staram się tu nakreślić ogólne położenie pięćdziesięcioletniego już faceta, który napisał co było do napisania, zrobił to wspaniale, nie musi już nic udowadniać, właściwie o nic walczyć etc.
Evangelist jest przede wszystkim niesamowicie dojrzałą pochwałą stabilności, codzienności, doceniania prostych spraw i radości. Forster świadomie bawi się konwencją tytułu - staje się singer-songwriterem ewangelistą który muzycznymi przypowieściami chce nam przekazać wszystko co najważniejsze, czego sam się w życiu nauczył. Od pierwszego utworu. If It Rains z najprostdzymi sekwencjami akordów później podkręślającymi pół-melodię charakterystycznego Forster'owego pół-śpiewu-pół-recytacji definiującego w paru prostych linijkach to, z czym mamy do czynienia dalej, wprowadzającego nas w tę konkretną przestrzeń i czas, dalej przez mroczne emocjonalne Demon Days które zostawiają ten ślad i rysują po nas na zawsze ciemną kredką - ale mijają. O tak. Potem krzepiące i inspirujące Let Your Light In, Babe etc. etc. po kończące przepełnione tęsknotą "From A Ghost Town" dedykowane Grantowi, z tymi piownowo wbijajanymi uderzeniami klawiszy, wbijanymi centralnie w serce, jest pogodzeniem się z. Jest zebraniem wspomnień, jest podsumowaniem, wielką życiową rekapitulacją dojrzałego poety (choć sam o sobie śpiewał - I'm not a playboy or a poet, jest nim), muzyka, artysty, jakkolwiek pretensjonalnie to nie zabrzmi - po prostu człowieka. Jest w tym coś, co wyczuwałem też zawsze na znajomym nam wszystkim ATYCLB. Coś co sam w jakiś sposób chciałbym kiedyś osiągnąć. I chyba dlatego też ten album jest ważny. Jest też codą, podsumowaniem wszystkich lat działalności zespołu który bardzo mi się wrósł w życie i zdefiniował bardzo mocno gust i to, czego w muzyce szukam.
Miałem napisać więcej o muzyce na tej konkretnie płycie, ale właściwie to co o muzyce Go Betweens wyżej, znajdziecie też tu, a specyficzną estetykę i feeling konkretnie tego albumu możecie poznać sami jak posłuchacie, nie wymaga nie wiadomo jakiego skupienia, po pierwszym razie muzycznie wszystko jest jasne. Pomyślałem że warto jednak rzucić trochę światła na to, czego nie słychać, nie widać, nie wiadomo od razu, a w czym tak naprawdę tkwi znaczenie tej muzyki.
EDIT: oczywiście zapomniałem o próbkach muzyki. Pogratulowałem sobie serdecznie i przystąpiłem do szukania na youtube. Oto wyniki poszukiwań:
Let Your Light In, Babe
From Ghost Town
If It Rains
I smutne w sumie, ale więcej na YT nie ma.
Użytkownik acr edytował ten post 23 kwietnia 2020 - 23:16
blue sadness
Napisano 06 marca 2010 - 21:25
Nic nie ryzykuję twierdzeniem, że 10tka to numer wszechczasów - idealnie skomponowana, świetnie wykonana, drapieżna i melodyjna, długo by wymieniać. W 10 minut ma się wrażenie, jakby przeżyło się 10 lat. Niektórych zmiażdżą tu gitary, mnie - fortepian. A jeśli dodamy wizję w postaci teledysku, jednego z najlepszych zresztą w latach 90, to mamy naprawdę coś. Moment przejścia białego bukietu panny młodej w czerwony spadający na jej trumnę to piękny sposób na pokazanie makabry, nie sądzicie? http://www.youtube.c...h?v=8SbUC-UaAxE Skoro można w nieskończoność pisać o jednej tylko piosence, to można być pewnym, że wśród pozostałych 15 znajdzie się następne perełki. Dla mnie np króluje Don't damn me. Ta piosenka na poziomie muzycznym jest jak kwintesencja dobrego seksu - szybka, ostra, no a ten finał
Użytkownik
Napisano 24 sierpnia 2015 - 04:08
Music can change the world, because it can change people.
mam tu fajne drzewko
Nothingman
Napisano 14 maja 2020 - 12:03
OD LAT przymierzam się do odkopania tego wątku, ostatnio mnie nawet bardzo naszło, ale niestety dopóki nie otworzo przedszkoli to nie ma szans..
0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych
