Skocz do zawartości


Zdjęcie

Wywiady


66 replies to this topic

#1 Marysieńka. love U2

Marysieńka. love U2

    Użytkownik

  • Members
  • 697 Postów
  • Skąd:wyspa skarbów

Napisano 02 listopada 2007 - 19:53

Czy ktoś był by taki dobry i przetłumaczył by ten oto wywiad. :rolleyes: Kurcze ja bym to przetłumaczyć chciała ale niestety nie mam zdolności do jężyków obcych :(



Wywiad z 30.10.07 z BONO.





What is your most cynical vision of the future?

That's a good one. I'm genuinely excited about the future, but it's clear that there's jeopardy. I don't know if you've read Martin Amis' short-story collection Einstein's Monsters. He's writing about the post-splitting-the-atom universe. In an essay at the start, he writes about feeling sick in his stomach because he can't escape the mathematical implications of there being all these nuclear weapons around the world and the odds of them going wrong. He's putting his kids to bed, and he just can't put that thought out of his head. He wrote that in the late Eighties or early Nineties, when there were vaguely organized control systems to hold back Einstein's monsters. What are the odds now?

What's changed?

We don't know where Einstein's monsters are. Are they moving around the world? Are they coming to my city? If you talk about a demonic view of the world, that's my first thought. Unless things calm down, it is clear that if you want to take out the head of a nation, you probably can. Now that's always been true, as we found out in the Sixties, but in the future, I can imagine a situation in which heads of state no longer have a set residence. And it also might be true that you can take a city out if you really want to.

It is absolutely the monster in the room. And you feel it here in Manhattan. You must. But of course you don't talk about it. You don't think about it. But it must change the way you walk. And it must change the shape of your day in some tiny, tiny little increment. That thought is in the back of your head.

So we're in the era of asymmetrical war. The greatest army cannot protect you from hatred that gets busy and organized and has enough of an audience to protect it. There's a moment. Was that true of Caesar? Was that true of Napoleon? No. Might was always right. Strangely, we have now entered a phase where being powerful and having the biggest nuclear arsenal leaves you completely defenseless.

Now let's flip that. That could be a positive. Because if for the first time in history, military capacity doesn't protect you, what would? It would point us in the direction of prevention, rather than protection. When I'm arguing for increased aid to Africa, I always say, "Isn't it cheaper and smarter to make friends out of potential enemies than to defend yourself against them later?"

We seem to be headed in exactly the opposite direction. Maybe it was possible to think that way right after 9/11, but that opportunity was squandered.

When the French have you on the cover of their most treasured newspaper with the headline WE ARE ALL AMERICANS, something has been stirred! [Laughs]

But this administration destroyed that. I know that you have to deal with a lot of these people. . .

There was a plan there, you know. I think the president genuinely felt that if we could prove a model of democracy and broad prosperity in the Middle East, it might defuse the situation. I don't believe that, and in the capacity I had, I told them that.

You said that?

I told Paul Wolfowitz, all of them, to go ask the British army what it's like to stand on street corners and get shot at. Remember that during the British army's first years on the streets of Northern Ireland, they were applauded by the Catholic minority. Go look at that, and ask yourself how that all got turned around.

It was always going to go wrong. I remember in the first moments after "shock and awe," I was watching it at home with [my wife] Ali and I said, "These people have just hidden their guns in the basement, took off their uniforms and come out waving American flags. And they've been told to. They knew this was coming, and they know what they're doing."

So you mentioned this to Wolfowitz. Who else did you say this to? Did you say it to Tony Blair?

I said it in all my conversations. To Condi. To Karl Rove. I did not discuss it with President Bush. I try to stick to my pitch, and it's an abuse of my access for me to switch subjects. But I'm a lippy Irish rock star, and I'm more used to putting my foot in my mouth than my fist. So occasionally I'm just going to talk about it.

I want to be very, very clear, however: I understand and agree with the analysis of the problem. There is an imminent threat. It manifested itself on 9/11. It's real and grave. It is as serious a threat as Stalinism and National Socialism were. Let's not pretend it isn't.

I think people as reasoned as Tony Blair looked at the world and didn't want to be Neville Chamberlain, who came back from meeting with Hitler with a piece of paper saying "peace in our time," while Hitler was planning to cross the channel from France.

So what needs to be done?

There's a word all of us have learned to undervalue: compromise. Bill Clinton once rang us, because he was collecting opinions on whether he should give Martin McGuinness and Gerry Adams [of Sinn Féin, the political wing of the Irish Republican Army] a visa into the United States. I thought, "These people have put bombs in supermarkets, and many innocent people have lost their lives." So I said, "No. Don't dignify them." And he said, "But shouldn't you always talk to people?" And I said, "Yeah, but you dignify them."

I was wrong. Clinton did exactly the right thing in talking to the Provisional IRA and other extremist elements. Now they have to do the same, in my opinion, with Hamas, and they have to do the same with Al Qaeda. You have to involve them in dialogue.

But then you've also got to try to cut off the oxygen supply of hatred, which is false ideas about who you are as an American, who you are in the West. I know that sounds like limp liberalism, but it's really not.

How would you describe it?

I'm arguing for a demonstration to the world of what we're capable of in the West, with our technology, our innovations, our agriculture, our pharmacology. We've developed this unimaginable prosperity. Let's show the world what we can do with it. America, as I always say, is not just a country, it's an idea. The world needs to see right now what that idea means. Because there's an oncoming train on our track, and it's going to be met one way or another. It isn't going away.

As a kid, did you have a particular vision of what the future would look like?

When I was about sixteen, my head exploded. I had violent outbursts. I smashed things up. I went into myself. And I had a kind of poetic reverie, a couple of them, and one was a vision of the future. It was of a single, a 45. The grooves were going round and round, like a spiral, and things started to repeat much quicker.

I don't know whether this was just a bad pint - I'm not ruling that out. But I remember staring at the ceiling and seeing a picture of the world speeding up, things repeating quickly. So the Fifties were going to happen again, the Sixties were going to happen again, and then they'd happen quicker. It was postmodern - there are no new ideas out there, everything is just being repeated. But it was this spiral thing I had. There was the first Buzzcocks EP, which is called Spiral Scratch, and it's like the picture we had in "Vertigo" as well.

Now sometimes when I'm walking down the street, and I see a hippie, a punk and so on, I think, "This is exactly this world I pictured when I was a kid." It's like every age is present in this moment. I don't know what it means, exactly. I don't think it's negative or positive. It's just, we do live in a fractional present. No one mood predominates.

What would be easier for you at this point, giving up U2 or your anti-poverty work?

I can't live without music. I don't think I physically could live without music, because it's the thing that allows me to feel normal. It's like asking a psychotic person to do without their lithium, OK? [Laughs]

But there are people out there whose lives are dependent on people like me who have access to agents of change, and I would have to take a big, deep breath before I gave that up. What I'm hoping is that the social movement that is growing around our issues will be so strong that in the event of somebody like me not being around they won't notice. In the end, social movements carry the day, not rock stars.

Thirteen hundred campuses have signed on to our One Campaign - as part of our Millennium Development Goals, getting the world's wealthiest nations to cut extreme poverty in half by 2015. Those college kids are redefining their country through the prism of the fight against poverty. Issues like that afford a chance to America to redescribe itself to the world. But they also afford America a chance to redescribe itself to its citizens. That's what's going on.

What do you mean?

People are nauseous about being perceived as the enemy. After Abu Ghraib, reasonable, rational people were saying the most despicable things about America. Imagine that. The country that not only liberated Europe but rebuilt Europe with the Marshall Plan. The country of Omaha Beach. The heroism of people who gave their lives for people like my dad. I mean, this is the United States of America.

And, by the way, whoever fixes that problem gets elected. People say, "Oh, it's all about the economy." This is the first time it's not. It's about turning that idea around. We're the United States of America, and we do not like being seen as the enemy.

And it's a wave. I think the next generation is going to roll right over us. There's a new kind of hard-headed idealism out there, which is not about "Let's hold hands and wish away the world's problems." People are ready to change the world one brick at a time. I really believe that.

What can that idealism produce?

It is utterly accepted in the U.S. and Europe that you cannot live a life of peace and prosperity if at the end of your avenue there are hungry people without clean water, losing their children because they cannot access a twenty-cent vaccine or dying for the lack of drugs we have falling out of our medicine cabinets.

So, some optimistic thoughts: In the near future, distance will no longer decide who your neighbor is. It will be accepted that the slums of Kibera, Kenya, the rural poverty of Lalibela, Ethiopia, the refugee camps of Darfur, Sudan, are at the end of our lane. In the not-too-distant future, the anopheles mosquito will be all but chased off the planet, saving 3,000 children's lives that right now are lost to malaria every day in Africa.

In the not-too-distant future, the rich world will invest in the education of the poor world, because it is our best protection against young minds being twisted by extremist ideologies - or growing up without any ideology at all, which could be worse. Nature abhors a vacuum; terrorism loves one.

Has your activism affected how you think about being in U2? I've spent a lot of time in these two-dimensional worlds - numbers, values, analysis of statistics. And when I get away from it, being with U2 is such a playground. It's made me realize how sacred music is. It's a kind of sacrament - like marriage, like friendship. I'm not sure the other three in the band know this, because they - maybe sensibly - have avoided that other world. They just think they're in U2, and that's great. But I really know how great it is to be in U2.

Is it as great as what you dreamed it might be like when you were young?

When I was a kid and I was at school, I worked at a gas station. And I would just get wound up thinking about practice on Saturdays - or Wednesdays sometimes. Just hearing the sound of a drum kit in a room, the silver of the ride cymbal and the skin of a tom-tom. It meant a great deal to me. Then, as it became my job to be in a band, you take for granted that you've got a few hours with your mates in the studio.

I don't anymore. It is sanctuary and escape from the material world of causalities, profit and loss, cynicism and hard-bitten victories over your own indifference or somebody else's. You get into this fucking room and everything seems possible, and I've never really appreciated it more than now. Really and truly. It's this incredible thing. I treasure it. I treasure it now more than ever. I'm terrified that I might lose my first love in the supermarket, in the maw of so many choices of what you can do with your time.

But I also think I'm better for having my brain pummeled in so many different areas.

Has your activism made you more or less idealistic about government?

Just being in D.C., and meeting all the people I've met - I've now been going there for nearly ten years. They let me in their rooms and they listen to my rhetoric or invective or whatever it turns out to be. And I come away from that city not with nausea but with admiration. These people work like dogs. These lawmakers, they're trying to move between their families back home and Washington. All of them could make much more money in the private sector. Not all, but most of them are there for the right reasons. There's very little glamour. And they're listening to me, who's completely over-rewarded for what I do.

Yes, I have my moments and I lose patience. I'm in a rage sometimes. But my overall feeling when I look at the body politic, which I know now very well, is "God, these people can behave very badly, but they work very hard and they're often motivated by much higher intentions than I thought when I came into the process." I'm amazed by it.

So are you optimistic or pessimistic about the future?

It's a problem, because sometimes I don't see obstacles, and if I had, I might not have set out on the course. It's a criticism of me that I've underestimated obstacles.

Do you accept that?

Yeah. But I think I'm less like that now. Now I'm about "Describe Everest, then climb it." Know what you're in for. I think you can achieve much more than you'd ever imagined by getting busy and getting organized. And don't get too interested in what's "possible." The impossible is made possible by a combination of faith, gift and strategy. You need faith for sure - as Lou Reed says, "A busload of faith to get by." You need some talents, and if you don't have them, you better find people who do. And then: strategy. That's as true of making U2's next album as it is with the One Campaign to make poverty history.

What's the next important challenge ahead?

The next presidential election will be a real moment for America. Talk about the battle of ideas - I mean, this is it. You will get the country you deserve. You have to ask hard questions of who will be your leader, because we fans of America - annoying fans, maybe, but real fans - have a lot at stake. Even those who are not fans - everybody who values freedom, progressive thinking, innovation, has a stake in America. The country you may own. But not the idea.

Actually, I heard a great one. I was wandering through France, and I ended up in this vineyard. They asked me to sign the visitors' book - it was a very posh wine: Petrus - they said, "Do you want to see the other people who have signed here?" I said, "Sure. Show me the first book." Thomas Jefferson. That makes me laugh so much. Here's this guy dreaming up an idea called America, drinking some fancy wine. My kind of guy.

---

#2 Michał

Michał

    Edziomaniak

  • Members
  • 934 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Zooropa

Napisano 02 listopada 2007 - 20:15

Ty to masz lenia :P

Dołączona grafika


#3 Marysieńka. love U2

Marysieńka. love U2

    Użytkownik

  • Members
  • 697 Postów
  • Skąd:wyspa skarbów

Napisano 02 listopada 2007 - 20:25

Ty to masz lenia :P



Hm. No cóż taka już moja słabość ;)

#4 Marysieńka. love U2

Marysieńka. love U2

    Użytkownik

  • Members
  • 697 Postów
  • Skąd:wyspa skarbów

Napisano 04 listopada 2007 - 21:31

Wywiad w całości :


Wywiad z Bono w Rolling Stone (z tłumaczeniem)
Na stronie Rolling Stone można znaleźć wywiad z Bono.

W wywiadzie jest zadane pytanie, czemu by sie mógł łatwiej poddać, politycznej pracy na rzecz biedy czy U2.... Chodzi tutaj o 4stronicowy artykuł.

Właśnie tutaj: http://www.rollingst...stone_interview


A oto tłumaczenie:


BONO
lider U2 przysiadł na naszą 40-stą rocznicę aby pomówić o przyszłości, pomysłach i powodach do (przyczynach) kompromisu.


Jaka jest twoja najcyniczniejsza wizja przyszłości?

To ta dobra. Jestem prawdziwie podniecony przyszłością, ale to jasne, że będzie tam niebezpieczeństwo. Nie wiem, czy czytałeś nowelę Martina Amisa "Potwory Einsteina". On pisał o wszechświecie złożonym z atomów. Na początku eseju pisał on o uczuciu nudności w swoim żołądku, ponieważ nie mógł uciec matematycznemu domniemaniu, że dookoła świata są wszystkie rodzaje broni jądrowej i większość z nich marnuje się. On kładzie swoje dziecko do łóżka i wtedy właśnie przychodzi mu do głowy ta myśl. On napisał to w na początku lat 80. albo na początku lat 90., kiedy tam był słabo zorganizowany system kontroli powstrzymywania potworów Einsteina. Co ma przewagę teraz?


Co się zmieniło?

Nie wiemy, gdzie są potwory Einsteina. Czy poruszają się dookoła świata? Czy zmierzają do mojego miasta? Jeżeli mówisz o demonicznej wizji świata, to to była moja pierwsza myśl. Jeżeli wszystko ucichnie, to jasne, że jeśli będziesz chciał zniszczyć naród, to prawdopodobnie możesz. To zawsze było prawdą, jak tylko skończyły się lata sześćdziesiąte, ale w przyszłości mogę wyobrazić sobie sytuację, w której głowa państwa już nie mieć stałego miejsca pobytu (zamieszkania). I to też może być prawdą, że możesz zmieść miast z powierzchni Ziemi jeżeli naprawdę tego chcesz.

Tu w pokoju na pewno jest potwór . I ty czujesz to tutaj na Manhattanie. Musisz. Ale oczywiście nie mówisz o tym. Nie myślisz o tym. Ale to na pewno wpływa na sposób, w jaki chodzisz. I to na pewno kształtuje twój dzień w jakimś drobnym, drobnym małym stopniu. Ta myśl jest głęboko w twojej głowie.

Tak jesteśmy w erze z asymetrycznej wojny. Największa armia nie może uchronić cię od nienawiści, która cię ogarnia i kontroluje i ma wystarczającą widownię by chronić to. Była taka chwila. Czy była to prawda o Cezarze? Czy była to prawda o Napoleonie? Nie. To zawsze mogło być prawdą. Dziwne, teraz wchodzimy w fazę gdzie bycie potężnym i posiadanie największego jądrowego arsenału czyni cię zupełnie bezbronnym.

Teraz zostawmy to. To mogło być pozytywne. Ponieważ jeżeli po raz pierwszy w historii, zdolności wojskowe nie chronią cię, co może się stać? To może prowadzić nas w kierunku zapobiegania, bardziej niż ochrony. Kiedy wykłócam się o wzrost pomocy dla Afryki, zawsze mówię, "Czy nie jest taniej i inteligentniej robić przyjaciół z potencjalnych wrogów, niż do bronić się przed nimi później?"

Zdajemy się być na czele zmierzających w dokładnie przeciwnym kierunku. Tak można było pomyśleć po 11 września, ale straciliśmy tamtą okazję.

Kiedy Francuzi mieli cię na okładce najbardziej cenionej u nich gazety z nagłówkiem WSZYSCY JESTEŚMY AMERYKANAMI, coś się poruszyło ! [śmiech]

Ale to administracja zniszczyła tamto. Ja wiem, że ty miałeś do czynienia z wieloma takimi ludźmi. . .

Tam był plan, wiesz. Myślę, że prezydent naprawdę czuł, że gdybyśmy mogli poddać próbie model demokracji na środkowym Wschodzie z wyraźną pomyślnością, to rozbroiłoby sytuację. Ja nie wierzę w to i w moją zdatność (uprawnienia), powiedziałem im to.


Powiedziałeś to?

Powiedziałem Paulowi Wolfowitzowi, im wszystkim, żeby poszli spytać armię brytyjską jak to jest stać na rogu ulicy i zostać ostrzelanym. Pamiętaj, że w pierwszym roku pojawienia się armii brytyjskiej na ulicach Irlandii Północnej, żołnierze byli oklaskiwani przez katolicką mniejszość. Popatrz na to i zadaj sobie pytanie jak to wszystko się odwróciło.

To zawsze zmierzało w złym kierunku. Pamiętam pierwsze chwile po "szoku (wstrząsie) i strachu," oglądałem to w domu z [moją żoną] Ali i powiedziałem "Ci ludzie właśnie ukryli swoją broń w piwnicy, zdjęli swoje uniformy i wyszli wymachując amerykańskimi flagami. I oni byli do tego przekonani. Oni wiedzieli, że to nadejdzie i wiedzieli, co robią".


Tak wspomniałeś o tym Wolfowitzowi. Komu jeszcze to powiedziałeś? Powiedziałeś to Tony'emu Blair'owi?

Powiedziałem to we wszystkich moich rozmowach. Do Condi. Do Karla Rove. Nie przedyskutowałem tego z Prezydentem Bush'em. Próbuję wtykać to do mojego przemówienia i to jest nadużycie dostępu do głównych tematów. Ale ja jestem wyszczekaną irlandzką skała gwiazdą rocka i jestem bardziej przyzwyczajony do tego, żeby wkładać sobie stopę w usta niż pięść. Tak od czasu do czasu właśnie zamierzam o tym mówić.

Chciałbym być bardzo, bardzo zrozumiały, jednak: rozumiem i zgadzam się z analizą problemu. Stamtąd nadciąga groźba. To zamanifestowało siebie 11 września. To jest prawdziwe i poważne. To jest tak poważna groźba jak stalinizm i Nazizm . Nie udawajmy, czyż to nie jest to?

Myślę, że ludzie rozsądni jak Tony Blair patrzą na świat i nie chcieć być Nevillem Chamberlain'em, który wrócił ze spotkania z Hitlerem ze świstkiem papieru mówiącym "pokój w naszym czasie," podczas gdy Hitler planował przekroczenie kanału z Francji.


Więc, co trzeba zrobić?

Jest takie słowo, którego nauczyliśmy się niedoceniać: kompromis. Bill Clinton raz zadzwonił do nas, ponieważ zbierał opinie, czy powinien dać Martinowi McGuinness'owi i Gerry'emu Adams'owi [z Sinn Féin, politycznego skrzydła Irlandzkiej Armii Republikańskiej] wizy do Stanów Zjednoczonych. Pomyślałem "Ci ludzie podłożyli bomby w supermarketach i wiele niewinnych ludzi straciło życie". Więc powiedziałem, " Nie. Nie uszlachetniajmy ich". A on powiedział, "Ale nie powinieneś zawsze mówić do ludzi?" I ja odpowiedziałem, "Tak, ale ty uszlachetniasz ich".

Myliłem się. Clinton zrobił dokładnie właściwą rzecz w rozmowie z Prowizoryczną IRA i innymi elementami ekstremistycznymi. Teraz oni muszą zrobić to samo, moim zdaniem, z Hamas i muszą powtórzyć z Alem Qaeda. Ty musisz skłonić ich do dialogu.

Ale wówczas będziesz musiał spróbować odciąć tlen dostarczany z nienawiści, który jest fałszywymi pojęciami tego, kim jesteś jako Amerykanin, kim jesteś na zachodzie. Wiem, że to brzmi jak powłóczyć nogą (?) liberalizm, ale naprawdę tak nie jest.


Jak byś to opisał?

Dowodzę demonstracji pokazującej światu, do czego jesteśmy zdolni na zachodzie, z naszą technologią, innowacjami, rolnictwem, farmakologią. Rozwinęliśmy to do niewyobrażalnego dobrobytu. Pokażmy światu, co możemy z tym robić. Ameryka, jak zawsze mówiłem, nie jest tylko krajem, to pomysł (wyobrażenie). Świat potrzebuje przekonać się właśnie teraz, jakie znaczenie ma to pojęcie. Ponieważ zbliżają się następstwa naszego postępowania i tak czy inaczej dojdzie do tego spotkania. One nie oddalają się.


Czy jako dziecko miałeś jakąś szczególną wizję przyszłości?

Kiedy miałem około szesnaście lat, moja głowa eksplodowała. Miałem gwałtowne wybuchy. Rozwalałem rzeczy. Zagłębiłem się w siebie. I miałem rodzaj poetyckiego zamyślenia, parę takich zamyśleń i jednym było wyobrażenie przyszłości. To było pojedyncze, 45. Szablony (schematy) życia powtarzały się, jak spirala i rzeczy zaczęły powtarzać się dużo szybciej.

Nie wiem czy to było tylko złe półkwarcie - nie próbuję tego opanować (rozgryźć). Ale pamiętam gapienie się na sufit i widzenie obrazu przyśpieszającego świata, rzeczy powtarzających się szybko. Więc lata pięćdziesiąte miały się powtórzyć, tak jak i lata sześćdziesiąte, a później wszystko potoczyłoby się szybciej. To było postmodernistyczne - nie mam żadnych nowych wizji poza tą, wszystko się tylko powtarza. Ale to, co widziałem było spiralą. Wtedy pojawiła się pierwsza myśl o EP-ce, która nazywa się Spiral Scratch i przypomina obraz przedstawiony w "Vertigo".

Teraz czasami kiedy idę ulicą i widzę hipisa, punka i tak dalej (innych), myślę "To jest dokładnie ten świat, który przedstawiłem jako dziecko". To jest tak, jakby każdy wiek był obecny w tym momencie. Nie wiem, co to dokładnie znaczy. Nie myślę , że to jest negatywne albo pozytywne. To jest właśnie to, co robimy- żyjemy w nieznacznej części teraźniejszości. Żaden nastrój nie przeważa.


Co byłoby łatwiejsze dla ciebie w tym momencie, zaniechanie U2 albo twoich działań anty ubóstwu?

Nie mogę żyć bez muzyki. Myślę, że fizycznie nie mógłbym żyć bez muzyki, ponieważ to jest rzecz, która pozwala mi czuć się normalnym (ew. normalnie). To jest jak proszenie psychotyka, by funkcjonował bez swojego litu(?), w porządku? [śmiech]

Ale są inni ludzie, których życie zależy od innych ludzi, takich jak ja, który mam dostęp do agentów zmiany i musiałbym wziąć bardzo głęboki oddech zanim zdecydowałbym się to porzucić. Tym na co mam nadzieję, jest to, że ruch społeczny, który rośnie wokół naszych problemów będzie tak silny, że w wypadku, gdy kogoś takiego jak ja zabraknie w pobliżu, nikt tego nie zauważy. W końcu ruchy społeczne zwyciężają, nie gwiazdy rocka.

Trzy tysiące miasteczek uniwersyteckich zaangażowało się w naszą kampanię "One" - jako część naszych Celów Rozwoju Tysiąclecia, przekonując najbogatsze narody na świecie do obniżenia światowej nędzy o połowę do roku 2015. Te "dzieci uczelni" ( Ci studenci) postrzegają swój kraj przez pryzmat walki z ubóstwem. Kwestie takie jak ta dają Ameryce szansę na określenie siebie w oczach świata (lub: określenie swojego stosunku do świata). Ale oni też dostarczają Ameryce szansę na określenie siebie w stosunku do obywateli. Tak wygląda obecna sytuacja.


Co masz na myśli?

Ludzie czują mdłości, gdy są postrzegani jako nieprzyjaciele. Po Abu Ghraibie, rozsądni, rozumni ludzie mówili najpodlejsze rzeczy o Ameryce. Wyobraź to sobie. Kraj, który nie tylko uwolnił Europę ale i odbudował ją dzięki Planowi Marshalla. Kraj Omaha Beach (lub: Omachy Beach'a). Bohaterstwo ludzi, którzy oddali swoje życie za ludzi takich, jak mój tatuś. Mam na myśli Stany Zjednoczone Ameryki.

I swoją drogą( przy okazji), ktokolwiek próbuje naprawiać ten problem, staje się wybrańcem. Ludzie mówią: "Och, to wszystko sprawa ekonomii". Tak jest nie pierwszy raz. To jest o wprowadzeniu w życie tej idei. Jesteśmy Stanami Zjednoczonymi Ameryki i nie lubimy być postrzegani jako nieprzyjaciel.

I to jest fala. Myślę , że losy następnego pokolenia ma potoczą się lepiej niż nasze. Jest nowy rodzaj praktycznego idealizmu , który nie mówi: "Potrzymajmy się za ręce i zażyczmy sobie zniknięcia światowych problemów".
Ludzie są gotowi by zmieniać świat krok po kroku (stopniowo). Naprawdę w to wierzę.


Co może przynieść taki idealizm?

To jest zupełnie akceptowane w Stanach Zjednoczonych i Europie, że nie możesz żyć w pokoju i pomyślności jeżeli na końcu twojej ulicy są głodni ludzie bez czystej wody, tracący swoje dzieci, ponieważ nie stać ich na szczepionkę wartą 20 centów albo umierają z braku leków, które wyrzuciliśmy z naszych apteczek.

Teraz kilka optymistycznych myśli: W najbliższej przyszłości, odległość przestanie decydować o tym, kto jest twoim sąsiadem. To będzie ogólnie przyjęte, że slumsy Kibery, Kenii, wiejskie ubóstwo Lalibeli, Etiopii, obozy dla uchodźców w Darfurze i Sudan, będą przy końcu naszej ulicy. W nie za dalekiej przyszłości moskit komara widliszka będzie zwalczony (przegnany) na całej planecie, co uratuje życie 3,000 dzieci, które obecnie umierają w Afryce na malarię.

Również, w nie tak odległej przyszłości, bogaty świat zainwestuje w edukację świata biednego, ponieważ to jest nasza najlepsza ochrona przeciw skrzywianiu młodych umysłów przez ekstremistyczne ideologie- albo dorastające w ogóle bez jakiejkolwiek ideologii, co mogłoby być gorsze. Natura czuje odrazę do próżni; terroryzm kocha jedno.


Czy twój aktywizm wpłynął na to, co myślisz o byciu w U2?

Spędziłem dużo czasu w tych dwóch różnych światach - liczby, wartości, analiza statystyk. I kiedy odrywam się od tego, bycie z U2 jest jak zabawa na placu zabaw. To pomogło mi zrozumieć, jak przerażająca jest muzyka. To jest rodzaj sakramentu - jak małżeństwo, jak przyjaźń. Nie jestem pewien, czy trzej pozostali członkowie zespołu wiedzą to (zdają sobie z tego sprawę), ponieważ oni - być może rozsądnie - unikają tego innego świata. Oni myślą tylko, że są w U2 i to jest świetne. Ale ja naprawdę wiem jak dobrze jest być w U2.


Czy jest to tak wspaniałe, jak wyobrażałeś sobie, kiedy byłeś młody?

Kiedy byłem dzieckiem i chodziłem do szkoły, pracowałem na stacji benzynowej. I tylko zraniłbym się myśląc o praktyce w soboty, a czasami w środy. Właśnie słyszę dźwięk perkusji w pokoju, srebro talerzy i skóry tam-tamu. To oznacza dla mnie wiele radości (zabawy). Wtedy, kiedy bycie w zespole stało się moją pracą, przyjmujesz jako naturalne, że masz kilka godzin do spędzenia w studiu ze swoimi kolegami z zespołu.

Nie robię więcej. To jest sanktuarium i ucieczka od materialnego świata przyczyn, zysków i strat, cynizmu i upartych zwycięstw ponad obojętnością twoją własną, albo kogoś innego. Wchodzisz do tego cholernego pokoju i wszystko wydaje się możliwe i nigdy naprawdę nie doceniałem tego bardziej niż teraz. Naprawdę, serio. To jest ta niewiarogodna rzecz. Cenię to. Cenię to bardziej niż kiedykolwiek. Jestem przerażony, że mógłbym stracić moją pierwszą miłość w supermarkecie, w żołądku tylu wyborów tego, co możesz zrobić ze swoim czasem.
Ale też myślę, że jestem lepszy z powodu posiadania mózgu okładanego pięściami w tylu różnych miejscach.


Czy twój aktywizm sprawił, że jesteś w większym lub mniejszym stopniu idealistą jeśli chodzi o rząd?

Właśnie bycie w D.C. i kontakty z wszystkimi ludźmi, których spotkałem - teraz jestem tam od prawie dziesięciu lat. Oni wpuszczają mnie do swoich gabinetów i słuchają mojej retoryki albo obelg lub czegoś w tym rodzaju (temu podobnego). I opuszczam to miasto nie z nudnościami ale z podziwem. Ci ludzie pracują jak psy (u nas byłoby pszczoły lub mrówki). Ci ustawodawcy, oni próbują poruszać się między swoimi rodzinami domem i Waszyngtonem. Każdy z nich mógłby zarobić dużo więcej pieniędzy prywatnie. Nie wszyscy, ale większość z nich są tam z prawych powodów. Jest tam bardzo mało czaru.
I słuchają mnie, który jest zupełnie przenagrodzony za to, co robi.

Tak, mam swoje chwile i tracę cierpliwość. Czasem jestem wściekły. Ale moim ogólnym uczuciem, kiedy patrzę na państwo, które znam teraz bardzo dobrze, jest: "Boże, ci ludzie mogą zachowywać się bardzo źle, ale oni pracują bardzo ciężko i często są motywowani przez dużo wyższe cele niż myślałem kiedy przechodziłem do działania". Jestem tym zdumiony.


Więc jesteś optymistą, czy pesymistą jeśli chodzi o przyszłość?

To jest problem, ponieważ czasami nie widzę przeszkód, a jeżeli widziałbym, nie mógłbym obrać danego kierunku. To jest samokrytyka- nie doceniałem przeszkód.


Czy akceptujesz to?

Jasne. Ale myślę, że teraz mniej. Teraz jestem bliski postępowania: "Opisz Mount Everest, dopiero wtedy wjedź na szczyt". Wiesz, o co chodzi. Myślę, że możesz osiągnąć dużo więcej niż mógłbyś to sobie kiedykolwiek wyobrazić przez zabranie się do roboty i zorganizowanie się . I nie interesuj się zbytnio tym, co jest "możliwe". Niemożliwe jest możliwe przez kombinację wiary, daru i strategii. Na pewno potrzebujesz wiary- jak mawia Lou Reed: "Przyćmij(?) wiarę by zrozumieć.” Potrzebujesz kilku talentów i jeżeli nie masz ich, lepiej znajdź ludzi, którzy je posiadają. A potem: strategia. To jest prawda o robieniu następnego albumu U2, tak jak jest z Kampanią One, by ubóstwo uczynić historią.


Co jest kolejnym ważnym wyzwaniem?

Następne wybory prezydenckie będą istotną chwilą dla Ameryki. Mowa o bitwie idei - mam na myśli, to jest to. Dostaniesz kraj, na który zasługujesz. Musisz zadać sobie trudne(ważne) pytania: kto będzie twoim liderem, ponieważ my entuzjaści Ameryki - być może denerwujący, ale prawdziwi entuzjaści - mamy dużo do zaryzykowania. Nawet ci, którzy nie są miłośnikami- każdy, kto ceni wolność , postępowe myślenie, innowacja, ma wkład w Amerykę. Możesz posiadać kraj. Ale nie ideę.

Faktycznie, słyszałem jeden wielki. Wędrowałem przez Francję i zakończyłem w tej winnicy. Oni poprosili, żebym podpisał księgę gości - to było bardzo eleganckie (szykowne) wino: Petrus - powiedzieli, " Chcesz zobaczyć innych ludzi kto podpisali się tutaj?", odpowiedziałem: "Pewnie. Pokaż mi pierwszą księgę". Thomas Jefferson. To sprawiło, że zacząłem się śmiać. Tu jest facet, który wymyślił koncepcję zwaną Ameryką, pijąc trochę fantazyjnego wina. Facet taki jak ja (Mój rodzaj faceta).


www.u2.com.pl supersuper

#5 numb

numb

    I feel numb!

  • Members
  • 1 698 Postów
  • Płeć:Kobieta
  • Skąd:Brzeg Dolny/ Wrocław

Napisano 21 lutego 2008 - 01:41

hehe moje tłumaczenie :)
I was looking for the Spirit
And I found alcohol
I was looking for The Soul
And I bought some style
I wanted to meet God
And they sold me religion...


I still haven't found what I'm looking for...


#6 Max

Max

    nocny tabaskowicz

  • Moderatorzy
  • 9 091 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:The Joshua Tree National Park, CA

Napisano 21 lutego 2008 - 13:17

skromność przede wszystkim :)

#7 numb

numb

    I feel numb!

  • Members
  • 1 698 Postów
  • Płeć:Kobieta
  • Skąd:Brzeg Dolny/ Wrocław

Napisano 21 lutego 2008 - 13:37

szczerze mówiąc jak zamieszcza się owoc czyjejś pracy, w tym wypadku tłumaczenie, to powinno się umieścić autora, w przeciwnym razie można to nazwać plagiatem. :huh:
I was looking for the Spirit
And I found alcohol
I was looking for The Soul
And I bought some style
I wanted to meet God
And they sold me religion...


I still haven't found what I'm looking for...


#8 Max

Max

    nocny tabaskowicz

  • Moderatorzy
  • 9 091 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:The Joshua Tree National Park, CA

Napisano 21 lutego 2008 - 14:07

Zostało podane źródło -> u2.com.pl

#9 One_U2 - fan

One_U2 - fan

    Użytkownik

  • Members
  • 2 857 Postów
  • Płeć:Kobieta

Napisano 27 maja 2008 - 18:15

Wywiady :


http://translate.goo...=pl...6lr=&sa=G

zródło : http://www.macphisto...and/interviews/
Posted Image

#10 Michał

Michał

    Edziomaniak

  • Members
  • 934 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Zooropa

Napisano 27 maja 2008 - 18:21

Naucz się lepiej angielskiego :)

E: Nie wiemy, ale będzie gotowy, kiedy są spełnione przez nowe utwory, tylko wtedy. We learned the lesson with last album, we won't tell anything to the record label till it's ready, because they would hasten us. Dowiedzieliśmy się lekcji z ostatniej płyty, nie będziemy powiedzieć coś do wytwórni till it's gotowy, ponieważ to oni sie z nami.


lol

Dołączona grafika


#11 One_U2 - fan

One_U2 - fan

    Użytkownik

  • Members
  • 2 857 Postów
  • Płeć:Kobieta

Napisano 27 maja 2008 - 18:34

Naucz się lepiej angielskiego :)
lol


Ja tego nie tłumaczyłam to tłumaczy strona google ( ale bardzo niegramatycznie)
Posted Image

#12 Michał

Michał

    Edziomaniak

  • Members
  • 934 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Zooropa

Napisano 27 maja 2008 - 18:37

Wiem, dlatego sugeruję Ci, żebyś lepiej nauczyła się angielskiego niż korzystała z tych translatorów.

Dołączona grafika


#13 Pyza U2

Pyza U2

    Użytkownik

  • Members
  • 932 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Meseritz

Napisano 15 marca 2009 - 18:58


Bono Krytykuje Internetowe Piractwo


Wokalista U2 krytycznie odniósł się do ludzi, którzy ściągają muzykę z internetu w nielegalny sposób

W wywiadzie dla "USA Today" z ust gwiazdy padły następujące słowa: "Ludzie myślą, że osoby mojego pokroju są przepłacane. Mają rację, jest w tym trochę prawdy, lecz równocześnie należy pamiętać o artystach, dla których internetowa wymiana piosenek jest niezwykle dotkliwa i stanowi najzwyklejszą kradzież. Dlatego uważam, że bogate gwiazdy powinny walczyć nie tylko o swoje tantiemy, ale przede wszystkim muszą stanąć w obronie innych wykonawców. Dla wielu muzyka obecnie straciła swoją wyjątkowość, upowszechniła się, ale mnie taki stan rzeczy po prostu obraża." Bono dodał również, że sytuacja ta może ulec zmianie jedynie, gdy piractwo internetowe dotknie w równie dotkliwy sposób branży filmowej. "Rynek muzyczny znajduje się w beznadziejnym położeniu. Sądzę, że odwilż przyjdzie wraz z kryzysem świata filmu, który póki co nie cierpi na nielegalnym ściąganiu tak bardzo jak muzyka."

http://www.cgm.pl/ak...b7030f0ecdc47db
''Beautiful Country Beautiful Day'' - Bono 5.07 2005 !

#14 One_U2 - fan

One_U2 - fan

    Użytkownik

  • Members
  • 2 857 Postów
  • Płeć:Kobieta

Napisano 04 września 2009 - 19:27

Wywiad z Daniel Lanois: Byłem kolejnym członkiem U2 dla dziennika.
http://www.dziennik....lonkiem_U2.html
Posted Image

#15 One_U2 - fan

One_U2 - fan

    Użytkownik

  • Members
  • 2 857 Postów
  • Płeć:Kobieta

Napisano 03 października 2011 - 10:37

Bono ujawnił, że w 1991 roku, u szczytu sławy chciał rozwiązać zespół U2. W wywiadzie, opublikowanym w niedzielę (2 października) na łamach dziennika "La Repubblica" wyjaśnił, że do tej decyzji skłaniały go problemy rodzinne jego i pozostałych muzyków oraz kryzys twórczy.
http://muzyka.interi...padu,1702707,45
Posted Image

#16 Indian Summer

Indian Summer

    Użytkownik

  • Members
  • 948 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Kraków

Napisano 03 października 2011 - 15:39

Co gorsza stwierdził w tym wywiadzie że są teraz w podobnym miejscu. Mam nadzieję że nie pójdą śladami REM - to by była katastrofa ;)

So wind blow through to my heart, so wind blow through my soul


#17 Max

Max

    nocny tabaskowicz

  • Moderatorzy
  • 9 091 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:The Joshua Tree National Park, CA

Napisano 03 października 2011 - 18:22

z powyższego newsa od Marychy:

"Stworzyliśmy wielką muzykę, graliśmy na ogromnych przestrzeniach. Teraz, jeśli chcemy przeżyć, musimy powrócić do małych miejsc, do małej muzyki" - ocenił Bono.


Kolejny sygnał mówiący o trasie halowej (jeśli w ogóle do niej dojdzie;)), bo:

Na pytanie, czy wciąż istnieje ryzyko, że U2 może się rozpaść, Bono odpowiedział : "Nie wiem, zobaczymy. Dla wielu ludzi, także Włochów, U2 stało się wiarą , a bycie misjonarzem to olbrzymia odpowiedzialność" - stwierdził.



#18 Owłos

Owłos

    Użytkownik

  • Members
  • 5 524 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:Órsynuw

Napisano 03 października 2011 - 19:01

No to chyba oczywiste, że skoro budują w Polsce super stadiony, to trzeba zrobić trasę halową. Ale jeśli nagrają płytę na miarę Achtung Baby (raczej w sensie ZMIANY, niż w sensie dyskusyjnego poziomu) to im to wybaczę ;)
"I went out there
in search of experience
to taste and to touch
and to feel as much
as a man can
before he repents"

#19 margo

margo

    Użytkownik

  • Members
  • 4 358 Postów
  • Płeć:Kobieta
  • Skąd:zielone wzgórze

Napisano 03 października 2011 - 19:13

I jeśli pojawią się "małe koncerty" to przewiduję:

1) wersje największych przebojów na orkiestrę symfoniczną. To na bank się sprzeda, bo wiemy jak było u Stinga, G. Michaela i innych.

2) koncerty unplugged, które też się sprzedadzą, choć moim zdaniem w dzisiejszych czasach koncerty bezprądowe to gwoździe do trumny (aczkolwiek mogę się mylić)

3) lub faktycznie kolejny jakiś przełom... a to przecież jest możliwe :)

Music can change the world, because it can change people.
 


#20 Max

Max

    nocny tabaskowicz

  • Moderatorzy
  • 9 091 Postów
  • Płeć:Mężczyzna
  • Skąd:The Joshua Tree National Park, CA

Napisano 03 października 2011 - 19:52

Zanim dojdzie do jakiejś ewentualnej trasy halowej to ze 3,4 lata poczekamy. Teraz obserwujemy klasyczne potrasowe 'rozwolnienie' - Larry robi to co lubi i zawsze chciał (film), Bonias standardowo jest wszędzie (imprezy, urodziny, wesela, konferencje), wszyscy generalnie odpoczywają (i po 2 latach mają już chyba siebie 'dość' na jakiś czas). W zasadzie nic nowego...



Dodaj odpowiedź



  


Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

0 użytkowników, 1 gości, 0 anonimowych