7 replies to this topic

[//The Fly//]

Otóz od roku '80 az do dzis styl gry Lawrence'a Mullena ulegl radykalnej zmianie. Dla ulatwienia porownajcie sobie styl gry na R&H DVD, a Chicago 2005
Topic dotyczy Waszych uwag na temat stylu Jego gry, oraz tego w jaki sposob ten styl ewoluowal. Ja omowie gre Larrego w okresie 1987 - 1989 (TJT - R&H)
Byl to chyba najzywszy Larry jakiego widzialem. Sama jego mimika twarzy odzwierciedlala w 100% to co czuje za bebnami. Na przyklad na Vertigo Tour rzadko to robil... Po za tym, albo mi sie wydaje, albo wiele piosenek na koncertach w tym czasie bylo wykonywanych w szybszym tempie (In God's Country, I Will Follow, Silver And Gold, Pride, Sunday Bloody Sunday). Tempo zalezy chyba od gry perkusisty (w wiekszym stopniu). Utknelo mi w pamieci kilkusekundowe ujecie na R&H DVD podczas "In God's Country". Hi-hat, potem werbel i lewy kociol... blyskawiczna perfeckja... (no i talerz oczywiscie). Pride - solowka The Edge'a i przejscie Larry'ego z tym wytknietym jezykiem Angel Of Harlem - "jakbym mial taki leb to bym go zakopal" Tez tak czasami mowie do kumpli... Po prostu Larry smialo okazywal uczucia jakie czerpie z gry na perkusji - radosc i wolnosc. Na ZooTV raczej tego zabraklo. Na PopMarcie rowniez. Podczas ET bylo ciut lepiej... A na Vertigo Tour Larry mial mine jakby chcial powiedziec "znow ta pieprzona perkusja..." Wiem ze tak nie bylo, ale tak mowila Jego buzka... Dlatego okres 87-89 jest dla mnie najlepszy jesli chodzi o Jego styl gry. I tylko o styl gry

Czekam na Wasze spostrzezenia

[Max]

wtedy cały zespół buchał ekspresją. Jak dla mnie w tych czasach osiągnęli szczyt swoich powiedzmy to muzyczno-ekspresyjnych właściwości. Z resztą to w sumie nic odkrywczego, każdy zespół miał te swoje największe w karierze "5 minut", nie tylko pod względem szeroko rozumianej sławy czy komercji, ale właśnie pod względem muzycznych wyżyn.

[Johnny99]

Owszem, lata 87-89 to najlepszy okres dla U2 ( <wkurzanie Pablosa mode on>a nie żadne durne Zoo TV<wkurzanie Pablosa mode off>). Ale Larry niemniej dawał czadu także wcześniej ( Under A Blood Red Sky ! ).

[//The Fly//]

Ale Larry niemniej dawał czadu także wcześniej ( Under A Blood Red Sky ! ).

Juz sie o tym przekonalem. Ogladalem wczoraj ten koncert. Kosmos...

[//The Fly//]

Larry tam wymiatał nie mniej niż edek

Nic dodac, nic ujac

[Jeams00]

Otóz od roku '80 az do dzis styl gry Lawrence'a Mullena ulegl radykalnej zmianie. Dla ulatwienia porownajcie sobie styl gry na R&H DVD, a Chicago 2005
Topic dotyczy Waszych uwag na temat stylu Jego gry, oraz tego w jaki sposob ten styl ewoluowal. Ja omowie gre Larrego w okresie 1987 - 1989 (TJT - R&H)
Byl to chyba najzywszy Larry jakiego widzialem. Sama jego mimika twarzy odzwierciedlala w 100% to co czuje za bebnami. Na przyklad na Vertigo Tour rzadko to robil... Po za tym, albo mi sie wydaje, albo wiele piosenek na koncertach w tym czasie bylo wykonywanych w szybszym tempie (In God's Country, I Will Follow, Silver And Gold, Pride, Sunday Bloody Sunday). Tempo zalezy chyba od gry perkusisty (w wiekszym stopniu). Utknelo mi w pamieci kilkusekundowe ujecie na R&H DVD podczas "In God's Country". Hi-hat, potem werbel i lewy kociol... blyskawiczna perfeckja... (no i talerz oczywiscie). Pride - solowka The Edge'a i przejscie Larry'ego z tym wytknietym jezykiem Angel Of Harlem - "jakbym mial taki leb to bym go zakopal" Tez tak czasami mowie do kumpli... Po prostu Larry smialo okazywal uczucia jakie czerpie z gry na perkusji - radosc i wolnosc. Na ZooTV raczej tego zabraklo. Na PopMarcie rowniez. Podczas ET bylo ciut lepiej... A na Vertigo Tour Larry mial mine jakby chcial powiedziec "znow ta pieprzona perkusja..." Wiem ze tak nie bylo, ale tak mowila Jego buzka... Dlatego okres 87-89 jest dla mnie najlepszy jesli chodzi o Jego styl gry. I tylko o styl gry


Tak grał ostrzej ale najbardziej mnie się podoba to, że jest "oszczędny" i fajnie wukorzystuje kociołki i pomocniki. A już okres 84 - 90...bomba!

[TUFKAK_U2]

A co się wam tak wzięło na pogadanki o grze Larrego ? Temat stylu Edge'a już wyczerpany ?