11 replies to this topic

[U2roopa]

.

[Johnny99]

Stary dobry Estadio Nacional

 

 

 

 

[Jacob]

Ten pająk na 360 Tour to było jednak coś. Marzy mi się, żeby kiedyś jeszcze pojechali w tego typu gigantomańską trasą - niech trwa 3 lata, a scena będzie jeszcze 2x większa. Nie wiem, niech jakąś wieżę postawią czy coś  

 

I myślę, że z ich megalomanią te moje marzenia mogą się spełnić   

[Eva]

Może to mało jutowe, ale zawsze przyjemne  . Polacy są wszędzie  . Można powiedzieć, że w odległym Chile mamy swojego człowieka na dzisiejszym koncercie, ale widzę po shoutboxie, że chyba nie jedynego

 

 

źródło twitta:

https://twitter.com/...218341205692418

 

 

Na soundcheck'u: New Years's Day, Mysterious Ways, Where The Streets Have No Name.

[Wiercioch]

6!

 

no tak, a ile flag polskich bylo... jakby tylko ten trojkat z gwiazda wyciac, to pol stadionu

rodakow nie spotkalem - ale oczywiscie niczego nie mozna wykluczyc; skoro w NZ spotkalismy polonie, to czemu nie tu.

 

1. Sunday Bloody Sunday
2. New Year's Day
3. Bad / Gracias A La Vida (snippet)
4. Pride (In The Name Of Love)
5. Where The Streets Have No Name
6. I Still Haven't Found What I'm Looking For
7. With Or Without You
8. Bullet The Blue Sky / Black Dog (snippet) / War (snippet) / America (West Side Story) (snippet)
9. Running To Stand Still
10. Red Hill Mining Town
11. In God's Country
12. Trip Through Your Wires
13. One Tree Hill
14. Exit / Wise Blood (snippet) / Eeny Meeny Miny Moe (snippet)
15. Mothers Of The Disappeared / El Pueblo Vencerá (snippet)
16. 
    
17. encore(s):
18. 
    
19. Beautiful Day / Starman (snippet)
20. Elevation
21. Vertigo / It's Only Rock 'n' Roll (But I Like It) (snippet)
22. You're The Best Thing About Me
23. Ultra Violet (Light My Way)
24. One / Invisible (snippet)

na szybciutko wrzucam Vertigo, kawaleczek. ja wiem ze to nie jest reprezentatywne - bo wszedzie na tym szaleja, ale na SBS wytracili mi aparat z reki; a pozniej bylo jeszcze gorzej.

tzn. lepiej.

tzn. szał pał, po prostu!

oczywiscie - co wolniejsze kawalki - to entuzjazm publice siadal; ale to jakby zrozumiale - i o tym pozniej.

 

w kazdym razie koncert niezapomniany. od publiki, przez zupelnie ciche i bez swiecacych telefonow MoD, po przepiekna wstawke "starman" w BD i jakze lokalna wplecionke w Bad.

https://1drv.ms/f/s!...FaO1Mv6ltqvLBO2

reszta pewnie w weekend.

 

pozdro, Wiercioch

[Eva]

Jacy oni są przewrotni...na soundcheck'u grają ostatnimi czasy Mysterious Ways, żeby później zagrać Ultra Violet. Grunt to zaskoczyć przeciwnika  . Odgrzewany kotlet razy kilka.....  Im bliżej końca trasy to większe skostniałe dziady z nich wychodzą. Jak jeszcze w Sao Paulo zagrają cztery razy to samo to będzie prawdziwy hit tej trasy  .

[MartinTexas]

Jacy oni są przewrotni...na soundcheck'u grają ostatnimi czasy Mysterious Ways, żeby później zagrać Ultra Violet. Grunt to zaskoczyć przeciwnika  . Odgrzewany kotlet razy kilka.....  Im bliżej końca trasy to większe skostniałe dziady z nich wychodzą. Jak jeszcze w Sao Paulo zagrają cztery razy to samo to będzie prawdziwy hit tej trasy  .

 

Pewnie Edge znowu fałszuje w solówce i na DVD się nie załapie... A szkoda, bo fajne animacje mieli w tle.

[Jacob]

Takie coś hula po yt:

https://www.youtube.com/watch?v=jY8WNZeRUGY

 

Nie wiadomo czy to zwykły długi proshot czy fragment materiału nagrywanego przez Antona. 

[Łukasz U2]

Ucięty fragment tego wykonania pojawił się fejsowym profilu chłopaków po koncercie. Więc myślę że jednak proshot. 

[depe]

To jest z u2.com dla subskrybentów.

„Subscribers Special: 'For Victor Jara and for Rene Castro.' One Tree Hill live from Chile. ”

[Wiercioch]

6!

 

No, troszkę od łikendu mi zleciało - więc i pamięć już nie ta (ah, te lata) i promile jakies się tu, w ten sobotni wieczor, szwedaja…

Odwieczne marzenie o usłyszeniu na zywo tego: https://1drv.ms/u/s!...S4Lol0n_thfEsMi nie chciało się spelnic przez lata, bo albo zespol się tam nie wybieral, albo decyzje oglaszal za pozno… w 2017 udalo się w ostatniej chwili, bo tiket na koncert kupiłem tydzień (?) przed, po wstępnym ublaganiu Mojego Krolika, a lotniczy… yy… 2 dni przed wylotem… jakos tak. Wiec taki wyjazd na zywca; gdzie więcej czasu spedzi się w podrozy niż na koncercie. Ale przecież o koncert chodzi.

Wyjechalem w czwartek wieczorem, już w sobote po południu (czasu PL) bedac na miejscu – czyli rzut beretem. Przepieknie polozone jest Santiago; jako śród ‘pagorkow leśnych, lak zielonych (…) pol malowanych zbozem rozmaitem’ – takie jakby trochę poloniny bieszczadzkie, choć wyżej, przez co drzew mniej, a jak sa to nizsze. Podejscie do lotniska od polnocy prowadzi nad cudna, porannymi, wiosennymi mglami przykryta doline (bo roznica czasu = 8ma rano, w sobote u nich)… mglami, albo… nie – mimo ze lotnisko nie jest blisko centrum – to jednak graniczy dosłownie z terenami rolniczymi, gesto usianymi polami i dymarkami. No, dymarkami. Stad tez to porównanie do Bieszczad mocy jeszcze nabywa.

No, ale lotnisko – lotniskiem… witamy w kraju. Cywilizowanym. Ale jednak jakby poldzikim.... 2 telefony, 4 karty SIM... i tylko z 1 SMS dalo rade z 30min opoznieniem pisac.

 

Wsiadłem do autobusu, 40min – wysiadłem prawie w centrum; zaplacilem. Wsiadlem do metra, przesiadłem się; zaplacilem… i już mnie na kilkadziesiąt PLNów orżnęli na biletach, widzac ze nie habla espanol. Na pieszo do hostelu, pokoj nie gotowy, kimam na kanapie w recepcji… minely 2h… no to trzeba by na koncert wychodzić; już 13ta (a tiket na plyte).

Ide na pieszo; 4-5km – dam radę… oczywiście się gubie, ludzi pytac nie lubie – to brne 5-6km… kupionej na lotnisku saszetce-biodrowce na aparat i inne preczjoza urywa się pasek… szukam na ulicy drutu (żeby pasek zszyć)… a tu Santiago okazuje się czystsze niż warszawa! Przez te kilka km niedopałek było ciężko znaleźć, a co dopiero drut… ale znalazłem, zszylem dolazlem do stadionu, szukam kas – bo tiket do odebrania w kasie…

Druknalem przed wylotem 2 potwierdzenia, jakie przyszly na maila i… i… klops… no hablas… ‘a gdzie ma pan 3cie potwierdzenie? Bez 3go potwierszenia nie wydamy biletu’. Madre dios! Jak ja się tam spociłem; ile czasu to trwalo (no a tiket na plyte)…

W końcu jakos mnie znaleźli, bilet wydali, biegne pod brame; a tu już 16.30 (oczyma wyobraźni widze się stojącego na szarym końcu plyty, gdzies kolo toi-toiow). I nie ma ze Europa i kultura… jedno wejście dla polowy trybun i całej plyty i nie ma ze rozne kolejki, nie nie… tzn. owszem – był taki jakby zarys kilku roznych wezykow, ale jak o 17 otworzyli brame, to jeb-lup-szast-prast: ‘sturm und drang’.

I może dobrze… bo po kolejnych 2 kwadransach byłem już macany przez ochroniarza; aparat wniesony, drugi obiektyw wytłumaczony jako ‘yo, el debil, memoria!’ i… stalem z 15m od drzewka/perkusji.

Przekroj społeczny szeroki. Caly wachlarz. Od dzieci, po rowiesnikow, po pokolenie rodzicow – czyli fajnie. Kultura, bez przepychanek; ktoś tam zagada, ktoś koszulke ci skomentuje „extremista”; do kibelka szybkie ‘permiso’, ‘por favor’, ‘gracias’ (kto by pomyslal, ze oglądanie ‘Narcos’ na cos się przyda) i wlasciwie zaczal się Gallagher. I jak się tak zaczal, to (wtem!) jestem 10m od perkusji. Minely 3 kawalki – jestem na ‘szczycie’ drzewkosceny; support się skonczyl – znalazłem się w punkcie wyjścia. A nigdzie się sam nie ruszałem mysle – oj, będzie się dzialo.

No i dzialo się… sciemnilo się, stadion wypelnil po brzegi i łupnęło SBS.

O matko i córko! O Matko i Córko! O MATKO I CÓRKO! Co ci ludzie zaczeli wyprawiać, jaki szal w nich wstapil, co emocji ekspozja nastapila!

Po prostu jak mnie scisnelo, jak mnie obrocilo, doscisnelo, skotlowalo i przemielilo – jak pisałem: szał pał! Cos pięknego. Ile w tej publice jest mocy się kryjącej, to niewiele slow oddac może.

 

Ja tam zwykle na trybunach laduje; 4-5 razy byłem na plycie – ale czegos takiego nie doswiadczylem.

Kawalka po kawałku, jak to drzewiej bywalo – nie ma co opisywac – w dzisiejszych czasach, gdzie streamy, flac’e, digi walls, vidi walls, CDI, DVE etc… to by było bez sensu.

 

Dorzuciłem reszte filmow, kilka w calosci, pare skrotow + zdjęć: https://1drv.ms/f/s!...FaO1Mv6ltqvLBO2

 

Owszem – podkresle i nie będę zaprzeczac, ze i u tej publiczonsci postepuje zepsucie i tych telefonow swiecacych, trzymanych w gorze, usypiających czujności, zabawe i oddanie jest za dużo – no ale jak już zlapia rytm, jak zaczna skakać – to nie ma takiej sily żeby poludniowcow zatrzymać. To jest cos nieopisanego i przecudownego. Jakbym był z moja Króliką tam na plycie – to by chyba się poddala :*

 

Nie udało się co prawda uslyszec Chi-Chi-Chi-Le-Le-Le, ale tez nic nie odda… jednak swoistej ciszy na Mothers of… nie sposob nie zauwazyc, 'uslyszec' raczej. Szkoda ze nie zdobyli się na zaproszenie ich znow na scene; ale i tak czuc było wyjatkowosc tego wykonania; tak jak nawet OTH z fragmentem o Jar’ze – to są te takie nienazwane momenty, dla których ich kocham. Na Mothers i telefonow było mniej i białych kart w gorze sporo i wlasnie to skupienie; dokładnie przecież na tym stadionie wiele z tej niedawnej historii się dzialo…

 

A w nocy znow na pieszo, Slonce już nie grzalo, to można było bez obaw czlapac do hostelu; paręnaście godzin na ulicy w niedziele i trip z powrotem. Toz „Oahu Project” trwał dłużej

 

Pozdro, Wiercioch

[Wiercioch]

6!

 

No, troszkę od łikendu mi zleciało - więc i pamięć już nie ta (ah, te lata) i promile jakies się tu, w ten sobotni wieczor, szwedaja…

Odwieczne marzenie o usłyszeniu na zywo tego: https://1drv.ms/u/s!...S4Lol0n_thfEsMi nie chciało się spelnic przez lata, bo albo zespol się tam nie wybieral, albo decyzje oglaszal za pozno… w 2017 udalo się w ostatniej chwili, bo tiket na koncert kupiłem tydzień (?) przed, po wstępnym ublaganiu Mojego Krolika, a lotniczy… yy… 2 dni przed wylotem… jakos tak. Wiec taki wyjazd na zywca; gdzie więcej czasu spedzi się w podrozy niż na koncercie. Ale przecież o koncert chodzi.

Wyjechalem w czwartek wieczorem, już w sobote po południu (czasu PL) bedac na miejscu – czyli rzut beretem. Przepieknie polozone jest Santiago; jako śród ‘pagorkow leśnych, lak zielonych (…) pol malowanych zbozem rozmaitem’ – takie jakby trochę poloniny bieszczadzkie, choć wyżej, przez co drzew mniej, a jak sa to nizsze. Podejscie do lotniska od polnocy prowadzi nad cudna, porannymi, wiosennymi mglami przykryta doline (bo roznica czasu = 8ma rano, w sobote u nich)… mglami, albo… nie – mimo ze lotnisko nie jest blisko centrum – to jednak graniczy dosłownie z terenami rolniczymi, gesto usianymi polami i dymarkami. No, dymarkami. Stad tez to porównanie do Bieszczad mocy jeszcze nabywa.

No, ale lotnisko – lotniskiem… witamy w kraju. Cywilizowanym. Ale jednak jakby poldzikim.... 2 telefony, 4 karty SIM... i tylko z 1 SMS dalo rade z 30min opoznieniem pisac.

 

Wsiadłem do autobusu, 40min – wysiadłem prawie w centrum; zaplacilem. Wsiadlem do metra, przesiadłem się; zaplacilem… i już mnie na kilkadziesiąt PLNów orżnęli na biletach, widzac ze nie habla espanol. Na pieszo do hostelu, pokoj nie gotowy, kimam na kanapie w recepcji… minely 2h… no to trzeba by na koncert wychodzić; już 13ta (a tiket na plyte).

Ide na pieszo; 4-5km – dam radę… oczywiście się gubie, ludzi pytac nie lubie – to brne 5-6km… kupionej na lotnisku saszetce-biodrowce na aparat i inne preczjoza urywa się pasek… szukam na ulicy drutu (żeby pasek zszyć)… a tu Santiago okazuje się czystsze niż warszawa! Przez te kilka km niedopałek było ciężko znaleźć, a co dopiero drut… ale znalazłem, zszylem dolazlem do stadionu, szukam kas – bo tiket do odebrania w kasie…

Druknalem przed wylotem 2 potwierdzenia, jakie przyszly na maila i… i… klops… no hablas… ‘a gdzie ma pan 3cie potwierdzenie? Bez 3go potwierszenia nie wydamy biletu’. Madre dios! Jak ja się tam spociłem; ile czasu to trwalo (no a tiket na plyte)…

W końcu jakos mnie znaleźli, bilet wydali, biegne pod brame; a tu już 16.30 (oczyma wyobraźni widze się stojącego na szarym końcu plyty, gdzies kolo toi-toiow). I nie ma ze Europa i kultura… jedno wejście dla polowy trybun i całej plyty i nie ma ze rozne kolejki, nie nie… tzn. owszem – był taki jakby zarys kilku roznych wezykow, ale jak o 17 otworzyli brame, to jeb-lup-szast-prast: ‘sturm und drang’.

I może dobrze… bo po kolejnych 2 kwadransach byłem już macany przez ochroniarza; aparat wniesony, drugi obiektyw wytłumaczony jako ‘yo, el debil, memoria!’ i… stalem z 15m od drzewka/perkusji.

Przekroj społeczny szeroki. Caly wachlarz. Od dzieci, po rowiesnikow, po pokolenie rodzicow – czyli fajnie. Kultura, bez przepychanek; ktoś tam zagada, ktoś koszulke ci skomentuje „extremista”; do kibelka szybkie ‘permiso’, ‘por favor’, ‘gracias’ (kto by pomyslal, ze oglądanie ‘Narcos’ na cos się przyda) i wlasciwie zaczal się Gallagher. I jak się tak zaczal, to (wtem!) jestem 10m od perkusji. Minely 3 kawalki – jestem na ‘szczycie’ drzewkosceny; support się skonczyl – znalazłem się w punkcie wyjścia. A nigdzie się sam nie ruszałem mysle – oj, będzie się dzialo.

No i dzialo się… sciemnilo się, stadion wypelnil po brzegi i łupnęło SBS.

O matko i córko! O Matko i Córko! O MATKO I CÓRKO! Co ci ludzie zaczeli wyprawiać, jaki szal w nich wstapil, co emocji ekspozja nastapila!

Po prostu jak mnie scisnelo, jak mnie obrocilo, doscisnelo, skotlowalo i przemielilo – jak pisałem: szał pał! Cos pięknego. Ile w tej publice jest mocy się kryjącej, to niewiele slow oddac może.

 

Ja tam zwykle na trybunach laduje; 4-5 razy byłem na plycie – ale czegos takiego nie doswiadczylem.

Kawalka po kawałku, jak to drzewiej bywalo – nie ma co opisywac – w dzisiejszych czasach, gdzie streamy, flac’e, digi walls, vidi walls, CDI, DVE etc… to by było bez sensu.

 

Dorzuciłem reszte filmow, kilka w calosci, pare skrotow + zdjęć: https://1drv.ms/f/s!...FaO1Mv6ltqvLBO2

 

Owszem – podkresle i nie będę zaprzeczac, ze i u tej publiczonsci postepuje zepsucie i tych telefonow swiecacych, trzymanych w gorze, usypiających czujności, zabawe i oddanie jest za dużo – no ale jak już zlapia rytm, jak zaczna skakać – to nie ma takiej sily żeby poludniowcow zatrzymać. To jest cos nieopisanego i przecudownego. Jakbym był z moja Króliką tam na plycie – to by chyba się poddala :*

 

Nie udało się co prawda uslyszec Chi-Chi-Chi-Le-Le-Le, ale tez nic nie odda… jednak swoistej ciszy na Mothers of… nie sposob nie zauwazyc, 'uslyszec' raczej. Szkoda ze nie zdobyli się na zaproszenie ich znow na scene; ale i tak czuc było wyjatkowosc tego wykonania; tak jak nawet OTH z fragmentem o Jar’ze – to są te takie nienazwane momenty, dla których ich kocham. Na Mothers i telefonow było mniej i białych kart w gorze sporo i wlasnie to skupienie; dokładnie przecież na tym stadionie wiele z tej niedawnej historii się dzialo…

 

A w nocy znow na pieszo, Slonce już nie grzalo, to można było bez obaw czlapac do hostelu; paręnaście godzin na ulicy w niedziele i trip z powrotem. Toz „Oahu Project” trwał dłużej

 

Pozdro, Wiercioch

jedno zdjatko mi się takie odnalazło. 

z cyklu: "7 bilion stars in her eyes"

https://1drv.ms/i/s!...ykB-GS9kU4W7-aX

 

pozdro, Wiercioch