Pozwolę sobie wkleić artykuł Zbycha, świetna rzecz, polecam wszystkim.
"W SKALI BULLETA
Czyli przewodnik po najlepszych wersjach Bullet The Blue Sky.
Across the field you see the sky ripped open
See the rain through a gaping wound
Pounding on the women and children
Who run
Into the arms Of America
1) OUTSIDE BROADCAST (Toronto 05-09-1992)
Jeżeli szukać U2 brzmiącego jak rasowy zespół heavy to trudno o lepszy wybór. Nigdy przedtem i nigdy potem nie brzmieli tak potężnie i ciężko. Jest to Zoo TV at it's best czyli Outside Broadcast w Ameryce jesień 1992.
Wokal Bono jest lekko przetworzony i to może nie wszystkim się podobać, ale stronie muzycznej nie można absolutnie nic zarzucić. Po prostu maksymalne wykonanie utworu. Edge brzmi tu jak demon... oczywiście gitary. Kanonada dźwięków, niesamowite budowanie nastroju, Hendrixowskie solo i moment który robi największe wrażenie... slapping them down, slapping them down a w tle szarpnięcia gitary niczym serie z karabinu maszynowego.
2) MARK CHAPMAN (Boston 6.6.2001, Kolonia 12.07.2001, New York 17.06.2001)
W trakcie Elevation Tour Bullet odrodził się jak feniks z popiołów. Tuż przed nagrywanymi na potrzeby DVD/VHS bostońskich koncertów Bono rozszerzył tekst... to raczej nie była improwizacja, a świadome dolanie oliwy do ognia. Bullet A.D. 2001 to troszkę wypadkowa wersji ZooTV / PopMart. Ciężki ale transowy zarazem. Solo Edge'a nie jest aż tak porywające jak w 92/93 ale tuż po nim następuje niesamowita wibracja... Bono zaczyna nową część tekstu, a w warstwie muzycznej łoskot delikatnie szarpanej gitary mający w sobie coś z dźwięku nadlatującego helikoptera... Bono w Bostonie deklamuje dość spokojnie, ale dwa tygodnie później w Nowym Jorku wyrzuca z siebie słowa z niesamowitą wściekłością. Genialne zakończenie... atmosfera jest tak napięta że wręcz nie do wytrzymania... perfekcja!
3) ZOOROPA Lipiec / Sierpień 93 (np. Dublin 28.8.93)
Dalsza ewolucja Zoo TV, niestety Bullet 93 to tylko daleki krewny tego z Outside Broadcast. Nadal ciężki, a w oprawie wizualnej nawet potężniejszy płonące krzyże zmieniające się w sfastyki, ale brak tylu smaczków gitarowych. Bono śpiewa też z mniejszą pasją. Na Outside Broadcast zdarzało mu się przeklinać... four, four fucking hundreds co podgrzewało jeszcze atmosferę. Przy slapping them down grają wolniej, trochę bez przekonania... Dlaczego więc ten Bullet jest tak wysoko?
Intro niesamowite przejście z melancholijnego fragmentu The First Time w Bulleta. W ułamku sekundy eksplozja hałasu - zasada kontrastu potęguje efekt - Bono krzyczący Love! Wyśmienite solo, bardzo fajne jazgoty przy wyliczance i wibrujące dźwięki przy Outside it's America. Naprawdę dobry Bullet. Chyba najbardziej przesycone emocjami wykonanie to Londyn 11 i 12 sierpnia 93, gdzie Bono wściekły po połączeniach z Sarajewem wykrzyczał "America Where the fuck are you? Fuck you United Kingdom, Fuck you France, Fuck you Germany... Zoo-nited nations, Zoo-nited nations!".
4) POPMART Leeds 28.08.1997
Popmartowy Bullet, choć kapitalnie odmieniony, odpowiada mi najmniej. Ten z Leeds ma w sobie jednak trochę tej bulletowej magii. Początek standardowy, ale już po 40 sekundach uderza w nas szarpana symfonia przetworzonego dźwięku. Edge używał tu echa i innych cudownych pudełeczek więcej niż kiedykolwiek. Nawet solo trzęsie się bardziej niż zwykle. W tle króluje groove, ale to nie tylko Adam & Larry, jest tam jeszcze kilka sampli odtwarzanych z taśmy. Wyraźnie wychodzących na pierwszy plan po solówce. Bardzo transowy motyw, ale Edge się nie poddaje i przy outside... przebija się przez ten groove. Delikatne - niczym dzwoneczki, uderzenia w struny na główce gryfu (co widać doskonale w Meksyku). Całość mimo dźwiękowej świeżości nie ma tego charakterystycznego ładunku emocjonalnego.
5) Elevation Tour inne (LA 19.11.01, Wiedeń 27.07.01, Phoenix 23.11.01)
W trakcie Elevation Tour Bullet ewoluował, a dzięki licznym bootlegom, możemy doskonale przyjrzeć się tej drodze. Zapewne w trakcie Zoo TV było podobnie, ale z tamtego okresu bootlegów jest znacznie mniej a ich jakość często wręcz uniemożliwia wyłapywanie smaczków.
Muzycznie zmieniało się niewiele ogólny szkielet był taki sam jak na bostońskim różne były jednak zakończenia. Początek trasy to standardowy tekst, z cytowanymi przez Bono fragmentami Young America. Pod koniec maja zamiast outside Bono krzyczał tylko Mark Chapman. Od Bostońskich koncertów już na stałe zadomowiła się przemowa o Marku Chapmanie. W miastach gdzie grali dwa koncerty - Chapman pojawiał się pierwszej nocy, a drugiej Outside... Uk, Usa, Russia, China. Po 11tym września ze wzglądu na political correctness Chapman (niestety!) stracił prawo bytu. Zwłaszcza że grali koncerty tylko w USA. Zrezygnowano z filmu z Ch.Hestonem i powrócono do wersji standardowej outside- America. Warto zauważyć, że przed Bulletem odtwarzano muzykę kojarzącą się z islamem.
Nawet gdy zabrakło Chapmana, Bullet nadal przesiąknięty jest emocjami... we Wiedniu Bono fantastycznie zaimprowizował w wyliczance outside... uk, france nagle wykrzyknął: zooropa, zooropa! Na 3rd Leg w Stanach brak Chapmana rekompensowała gra Edge'a. On chyba uwielbia ten utwór prawie zawsze szuka nowych dźwięków w części po solówce, inne efekty, dłuższe opóźnienia, większy pogłos... szczególnie polecam Los Angeles 19.11 i Phoenix 23.11. Dźwięki po solówce po prostu kładą na łopatki, a w samej końcówce fantastyczny helikopter i na dodatek Bono z fragmentem Young America prawie Chapman! (a muzycznie nawet lepiej!)
6) STUDIO The Joshua Tree 1987
Bullet na Joshua to pain in the ass dla większości pubów iprzypadkowych słuchaczy. Po przebojowej trójcy Streets, ISHFWILF, WOWU porażające (jak na U2) wejście perkusji, po chwili dołącza reszta zespołu i zaczyna się jeden z najwspanialszych utworów U2. Bono w prawdzie nie krzyczy, ale początek śpiewa z wyszczerzonymi zębami. Przy pobieżnym przesłuchaniu można by rzec że dominują tu Larry i Adam (którego bas wyeksponowany jest do granic możliwości). Edge'a jest bardzo dużo, ale poza solówką jest to raczej tło dla sekcji. Dopiero uważne słuchanie pozwala wychwycić potencjał gitarowy drzemiący w tym utworze czyli to co zrealizowano na Outside Broadcast. Bardzo dobry utwór ale podobnie jak Please czy Mysterious Ways - jego wartość i ponadczasowość ujawniają się dopiero na koncertach. Tu brakuje tego niesamowitego pokładu emocji... Bono z reflektorem, dramatycznej, często przeciąganej wyliczanki, i niesamowitych improwizacji Edge'a.
7) RATTLE AND HUM Tempe 20.XII.87
Nie znoszę sposobu w jaki Bono śpiewa tu ten utwór - jakby przez nos, rekompensuje to trochę jego przemowa, nie tak dramatyczna jak Chapman, ale i tak robiąca spore wrażenie. Muzycznie, bardzo podobnie do studia, choć wyliczanka jest już podkreślona potężnymi uderzeniami Larrego.
# So I'm back in my hotel room with Johnnie Coltrane and the love supreme
# In the next room I hear some woman scream out that her lover's turning off
# Turning on the television. And I can't tell the difference between
# ABC news, Hill Street Blues and a preacher on the old time gospel hour
# stealing money from the sick and the old. Well the God I believe in isn't
# short of cash, mister. I feel a long way from the hills of San Salvador
# where the sky is ripped open and the rain pours through a gaping wound
# pelting the women and children...pelting the women and children...who run
# ...who run...into the arms...of America
I oto jestem znów w my pokoju hotelowym z Johnem Coltrane i Love Supreme. W pokoju obok słyszę jakąś kobietę wykrzykującą że jej kochanek na przemian włącza i wyłącza telewizor. A ja nie mogę rozróżnić wiadomości ABC, Bluesa z Hill Street i kaznodziei kradnącego pieniądze starym i chorym.. Cóż... Bóg którego ja wyznaję - nie jest ubogim gościem. Jestem daleko od wzgórz San Salvadoru, gdzie niebo jest szeroko rozdarte a deszcz pada przez otwartą ranę, poganiając kobiety i dzieci, poganiając kobiety i dzieci... które biegną... w ramiona... Ameryki.
but I can feel the cold steel,
I can feel the cold steel...
and I can make a wound that won't heal,
I can make a wound that won't heal...
38 millimeters, like the police
I'm at the door with John and Yoko living
love and peace,
and love and peace, and love and peace
feel like an old shoe, a re-release, soon to be deceased
Pull the trigger
the rock n roll mania is bigger than Jesus on a bumper sticker
My pulse is racing, my eyes are chasing...
for an autograph, I've been waiting
there's no escaping, history's taken
Hey John:
The war is over,
we don't need your help,
Americas making war on itself
676,000 will go down
in the streets of America
with a bullet, in the next 20 years
20 years, these bitter tears
in a business of bitter tears
more body bags then Vietnam
What's my name?
A ja czuję zimną stal,
Czuję zimną stal
Mogę zrobić ranę, która się nie zagoi
Ranę która się nie zagoi
38mm, jak policja
Jestem przy drzwiach z Johnem i Yoko żyjącymi w miłości i pokoju, miłości i pokoju
Czuję się jak stary but, wkrótce mający umrzeć
Naciśnij spust,
r'n'r mania większa niż naklejka z Jezusem na tylnym zderzaku
Rośnie puls, moje oczy gonią
za autografem na który czekałem
Nie ma ucieczki, historia się dokonuje
John!
Wojna skończona, nie potrzebna nam twa pomoc
Ameryka wojuje ze samą sobą
676 tysięcy zginie na ulicach Ameryki
z kulą w głowie, w ciągu najbliższych 20 lat
Dwudziestu lat!
Te gorzkie łzy w interesie gorzkich łez
Więcej toreb na ciała niż w Wietnamie
Jak się nazywam? Mark Chapman"
Autor tekstu: Zbych
PS
Zbychu! Czas by 'Bulletologię' poszerzyć o wersję z Vertigo Tour..
PS2
Inne Zbychowe U2logie
