Jak wiele z innych pieśni na No Line On The Horizon, również i ta, stworzona została z myślą o określonej postaci.
White As Snow opowiada historię ostatnich chwil konającego od ran żołnierza, umierającego w górskich sceneriach Afganistanu. Zraniony podczas wybuchu samochodu, który najechał na drogową minę pułapkę, żołnierz pogrążony jest w rozmyśleniach. Bono wpadł na ten pomysł podczas lektury powieści Pincher Martina autorstwa Williama Goldinga z 1956. Powieśc ta opowiada historię Christophera Hadleya - tytułowego Pincher Martina, jedynego ocalałego rozbitka z torpedowca wojskowego, który zatonął w północnym atlantyku.
Bono: Długość piosenki to czas, w którym umiera żołnierz. W miarę mijających sekund, jego umysł wypełniają kolejne myśli o jego życiu. Tekst zainspirowała książka Goldinga, ale pomysł na miejsce akcji w Afganistanie, przyszedł po obejrzaniu filmu Jarhead Sama Mendesa.
Road refuses strangers
Warstwa liryczna opowiada o ostatnich myślach konającego żołnierza. Drogi, które tylko czyhają by pozbawić życia obcych. Pustynne krajobrazy odległego kraju są tak dziwnie obce, dla chłopaka wychowanego w Stanach Zjednoczonych.
Dry ground it bears no fruit at all only poppies laugh under the crescent moon
Spalone słońcem ziemie Afganistan nie wydają wielu owoców. Afganistan jest jest największym na świecie producentem maku, potrzebnym do produkcji opium.
Crescent moon
Odnosi się to do symbolu Islamu - półksiężyca. Islam dominuje i definiuje sposób w jaki afgańskie społeczeństwo widzi świat.
Warstwa muzyczna oparta jest o starożytny chorał gregoriański - O Come, O Come, Emmanuel. Śnieżna biel symbolizuje Baranka Bożego, Jezusa, który ofiarował się za odkupienie grzechów ludzkości.
Daniel Lanois: Nie jest identyczne, ale zostało w ten sposób zainspirowane, starą melodię publicznej domeny. Przygotowałem drobną aranżację na pianino tej piosenki, znowu, posiekaną na tempo. Przyszła pora na opracowanie aranżacji wokalu. Bono wpadł na cały ten pomysł “Bieluśkiego jak Śnieg”. To wszystko powoli układało się w całość.
Zolnierz leży ciężko raniony przy drodze, przechodzący afgański chłopiec polewa mu głowę wodą, jest już jednak za późno by mu pomóc. W miarę jak opuszcza go świadomość, rozmyśla o coraz odleglejszych wspomnieniach z życia. Jak polował razem z bratem w lasach, sypiając pod gołym niebem. Nie znał wtedy strachu. Teraz też pod gołym niebem, choć każdy kogo spotka może być jego potencjalnym wrogiem.
[Ukryte Odniesienia]
Amerykańskie wojska w Afganistanie
Film Jarhead 2008
O Come, O Come, Emmanuel - chorał gregoriański
Powieść Pincher Martin - William Golding 1956
Film Brothers - Jim Sheridan 2009
https://www.youtube.com/watch?v=X3itFCZ6Z58
Tak biały jak śnieg
tam skąd pochodzę
nie było ani kawałka wzgórz
ziemia była płaska, a droga szeroka i prosta
mój brat i ja jeździliśmy godzinami
jak gdybyśmy mieli całe lata zamiast dni
nasze twarze były
tak blade jak brudny śnieg
kiedyś wierzyłem w świętość miłości
potem przyszedł czas,
gdy sądziłem, że o mnie zapomniała
kto potrafi przebaczać,
przebaczenie, gdzie nie ma dlań
miejsca
gdy przebaczenie nie jest
jedynie barankiem
tak bieluśkim jak śnieg
a woda, lodowatą była
kiedy spływała po mnie
a księżyc lśnił
nade mną
teraz ta sucha ziemia,
nie wydaje żadnych owoców
jedynie maczki śmieją się
pod paznokciem księżyca
droga odrzuca obcych
w ziemi, w której siejemy ziarno
gdzie możemy znaleźć baranka
tak bieluśkiego jak śnieg
jako chłopcy chodziliśmy
polować do lasu
strzelając do gwiazd by uśpić noc
a teraz wilkiem każdy obcy
przechodzień się zdaję
każda twarz której nie dane
nam znać
gdyby tylko serce mogło być
tak białe jak śnieg
gdyby tylko serce mogło być
tak białe jak śnieg
[Inne dostępne tłumaczenia]
Edited by Redgar, 04 maja 2015 - 22:43 .