Posted 03 marca 2012 - 17:40
o, to dla mnie idealny temat do odkopania na dziś.
albowiem dziś mija 5 lat, od kiedy właśnie zaczęła się moja przygoda z U2.
a było to tak.
już trochę kumałam co to jest U2, bo wiadomo, to w radiu jakieś WOWY i Ajstyl, to jakieś Okienko i Saints które akurat były na LP3, nawet U218 się jakimś cudem pojawiło w moim domu.
któregoś dnia, konkretnie 3.03.07 [to też byłą sobota, pamiętam, i miałam pomidorówkę na obiad], z nudów przejrzałam sobie kasety, które stały na półce siostry. oczywiście 90% z nich było przegrane z jakiejś płyty, od jej koleżanek czy naszych kochanych kuzynów, którzy mieli trochę więcej pojęcia o muzyce. i właśnie od tych kuzynów była kaseta zgrana z płyty Best Of 80-90. nie wiedziałam, że to Best Of 80-90, bo na kasecie była tylko naklejona maleńka karteczka z napisem "U2", a że już zdążyłam trochę polubić ten zespół, wybrałam akurat ją do odsłuchu. lecą piosenki, nie wiem jak się nazywają ale są fajne, wszystko ok, mogę ich lubić. gdy wtem. na Angel Of Harlem kaseta zaczyna szwankować, trochę się wkręca, ale nie ma paniki, wystarczy otworzyć, wyjąć, trochę przewinąć i zaraz zacznie znowu działać. szkoda jakby się miało zepsuć, bo już mi się to U2 podoba i chcę ich jeszcze słuchać. przez AOH jakoś przebrnęłam, ale problem zaczął się później. wchodzi AIWIY, już od początku słyszę, że to będzie piękna piosenka, że się w niej zakocham. i oczywiście na złość musiało się wtedy popsuć jeszcze bardziej, bo kaseta się zaczęła wkręcać potwornie, co chwila, wciąż musiałam ją wyjmować i zwijać wkręconą taśmę, jak już się udawało to musiałam mocno trzymać "PLAY" żeby tylko się nie zatrzymało, i tak po jakimś czasie się wkręcało i zakłócenia słuchania były ogromne. ja się tym przejęłam tak, że aż się poryczałam, ale uparłam się jak nigdy, że MUSZĘ tego dosłuchać do końca, choćbym miała zepsuć kaseciak i płacić za naprawę albo nowy, choćby nie wiem co, 14-letnie dziecko męczy się i płacze, bo MUSI posłuchać CAŁEGO All I Want Is You. i udało się, dosłuchałam do końca. i ryczałam dalej, bo raz, że się w tej piosence zakochałam, a dwa, że nie mogłam ogarnąć jak mogło mi aż tak ogromnie zależeć na tym, żeby po prostu posłuchać piosenki. i ten natłok niepoznanych wcześniej uczuć sprawił, że postanowiłam sobie, że jeśli z tą nieszczęsną kasetą sobie poradziłam, to zdobędę wszystkie ich płyty, bo odkryłam nagle coś, co było dla mnie ważniejsze niż wszystko inne.
do końca 2007 roku udało mi się uciułać forsę na wszystkie ich płyty [oczywiście kupowane stopniowo, od pierwszego RAH w kwietniu do Passengersów i MDH w grudniu (listonosz przyniósł mi je w wigilię, najs)]. nigdy nie pożałowałam.
teraz 3.03 każdego roku robię sobie rytualny odsłuch tego Best Ofa [niestety ostatnio już tylko z płyty, bo kaseciak się popsuł a ta legendarna kaseta jest już na tyle zepsuta, że tylko leży na mojej półce w pokoju jak święty symbol] i zawsze wtedy, kiedy wchodzi AOH już mam ciary, a jak się zaczyna AIWIY to automatycznie zaczynam ryczeć i jednocześnie się szeroko uśmiechać, i wyglądam pewnie dokłądnie tak samo jak te 5 lat temu, kiedy mi się udało wygrać walkę z oporem kasety i kaseciaka. dziś też już wypełniłam rytuał i emocje są nadal niesamowite.
wiem, że dla niektórych to trochę głupie, trochę śmieszne, ale dla mnie to jest cholernie ważne i zawsze 3.03 będzie dla mnie bardzo istotnym dniem i choćbym nie miała na nic czasu, to muszę znaleźć tę godzinę wolnego i odsłuchać TBO 80-90.
a jak pomyślę, ile ta nastoletnia decyzja o poznaniu całego U2 zmieniła w moim życiu, ile się wydarzyło przez te 5 lat [chociażby to, że zobaczyłam ich na żywo], to aż jestem dumna, że ta głupiutka, nieogarnięta dziewczynka zakochała się właśnie w U2.
Bonio forewa i już.
Tak się tymi dwiema płytami osłuchałem że potem grając na komputerze puszczałem w kółko HTDAAB. Ale potem mi się znudziło. Zatem wtedy nie byłem jeszcze fanem U2.
