2962 replies to this topic

[Ceasar_Of_Rome_Forrever]

brzmi :[

[Zigy Stardust]

to nie pierwszy raz kiedy w utworze u2 pojawiająsię sample z innych utworów, więc nie ma o co szat rozdzierać i dramatyzować....

[Max]

U2 ponownie nr 1

http://muzyka.onet.p...9768,newsy.html

To, że poszło 40 tys. sztuk nie znaczy, że tyle albumów kupili ludzie. Taka liczba poszła do wszystkich Empików, sklepów muzycznych, Media Marktów i innych, co nie zmienia faktu, że należy się cieszyć.

[Johnny99]

to nie pierwszy raz kiedy w utworze u2 pojawiająsię sample z innych utworów, więc nie ma o co szat rozdzierać i dramatyzować....

Zwłaszcza jeśli już o tym było

[Św. Wit]

To spoko, a Ty co, pracujesz w TR ?

Spodziewałem się tego pytania Johnny Nie, czytywałem dość regularnie (obecnie czytuję dość nieregularnie) i taka praktyka (artykuł z opisami kawałków z danej płyty w jednym, recenzja albumu w drugim numerze) jest u nich bardzo częsta, więc moim zdaniem nie ma wątpliwości. Swoją drogą, recenzje w TR bywają, ekhm, zaskakujące...

[user420]

wlasciwie to doszedlem wczoraj do wniosku ze refren UC to najlepszy refren od czasow Red Hill Minning Town, powaga ; )

[acr]

wlasciwie to doszedlem wczoraj do wniosku ze refren UC to najlepszy refren od czasow Red Hill Minning Town, powaga ; )

moc + potencjał
jak pisałem pewnie wielokrotnie, od kiedy to wyciekło, te nagrania z plaży, latem, wiedziałem że to będzie COŚ WIELKIEGO.
i jest. motyla noga, oj jak jest. jedynie troszkę na początku wrażenie, że przestrzeni tam jednak minimalnie brakuje, wiecie.
ale to jest do przejścia, do przyzwyczajenia. nie mogę się odczekać live. będzie miazga totalna.

Edited by acr, 09 marca 2009 - 00:06 .

[lucas007]

a Magnificent, najlepszy singiel U2 od czasu.....MOFO już hula w Esce Rock

[corbijn]

ludzie podajcie mi linka do tego tymczasowego tematu koncertowego.dzięki

[methiu]

4 głosy w Unknown Caller, ulice Fez i sesje zdjęciowe...

http://www.youtube.c...h?v=0Ns45lVwjfQ

[Szadi]

Cholera... Czemu zmienili Unknown Callera
Na tej sesji jest 100X lepszy szczególnie 3:40 -3:49

[acrobat]

Ciekawy tekst o nowej płycie i U2 w ogóle, tłumaczony z Los Angeles Times. Jeżli już było, to sorry, ale nie mam siły przkopywać się przez cały wątek, by sprawdzić


http://muzyka.onet.p...42,wywiady.html

[kade]

Ciekawy tekst o nowej płycie i U2 w ogóle, tłumaczony z Los Angeles Times. Jeżli już było, to sorry, ale nie mam siły przkopywać się przez cały wątek, by sprawdzić
http://muzyka.onet.p...42,wywiady.html

cytat z tego artykułu:
Muzyka nie zawsze jest miękka, w "Moments of Surrender" czy w wyprodukowanym przez Steve'a Lillywhite'a "Breathe", zespół przypomina nam, że w swoich korzeniach ma także heavy metal z lat siedemdziesiątych.

zwłaszcza MOS
dobre:D

i kolejny:
Gdy Bono mruczy tytułowe "magnificent", brzmi raczej jak Donna Summer

ale w sumie nawet fajny ten artykulik

[fastcar]

Nie będę prezentował swoich własnych ocen poszczególnych utworów z NLOTH, ponieważ mam wrażenie, że większość osób i tak przelatuje tylko wzrokiem po cyferkach w tego rodzaju wywodach:)

Ujmę sprawę od nieco innej strony. Z U2 obcuję blisko od kilkunastu lat i wszystko, co dzieje się od początków ich twórczości do ostatnich sekund singla MOFO (czyli ostatniego singla z POPu) jest mi bliskie tak bardzo, jak tylko może być - tego, na czym ta bliskość polega nie muszę z pewnością tłumaczyć fanom i fanatykom:)

Niestety spora część twórczości następującej po wybrzmieniu ostatnich taktów SP MOFO i oznaczonej nieprzerwanie etykietką ,,U2'' jest mi, mówiąc najoględniej, obca. To naturalnie frazes, ale moje wrażenia są takie, że to NIE TEN ZESPÓŁ nagrał większą część LeaveBehind i AtomicBomb oraz mniej więcej połowę NLOTH. Jak widać, Horizon i tak jest już poniekąd miodem na moją strapioną duszę, ponieważ znalazło się na tej płycie kilka utworów autentycznie i faktycznie U2.

Nie jest zwolennikiem triadycznego porządkowania dyskografii U2 (absurdem jest przecież np. wrzucanie do 1 wora JTree i UFire albo ABaby i Pop), ale nie mogąc oprzeć się wygodzie takiego podejścia, pozwolę sobie podsumować ostatnią triadę Behind-Bomb-Horizon w sposób następujący.

Płyta, która zasługiwałaby na miano następcy genialnego kierunku w twórczości U2 reprezentowanego przez Passengers & Pop zawierać mogłaby w moim odczuciu następujący zestaw utworów (kolejność bez znaczenia):

1. New York
2. The Ground Beneath Her Feet
3, Love & Peace or Else
4. City of Blinding Lights
5. No Line on the Horizon
6. Magnificent
7. Get On Your Boots
8. Stand Up Comedy
9. Fez/Being Born
10. Cedars of Lebanon
11. Mercy
12. Electrical Storm

Te utwory zostały nagrane przez znane i bliskie mi U2. Płyta z taką zawartością śmiało mogłaby być nazwana powrotem do bardziej rockowego brzmienia, aczkolwiek z zachowaniem świeżości i ambicją do pewnego rodzaju nowatorstwa.
Produkcje z czasów po roku 2000, których powyższa lista nie uwzględnia nagrał zespół mi obcy.
A jeśli nasi czterej bogowie rocka koniecznie chcieli nagrać trochę miękkich i gładkich (fakt, że w swej kategorii absolutnie doskonałych) piosenek, to mogli postąpić tak jak przy Passengers, tj. stworzyć poboczny projekt pod nazwą np. The Average & Likeable White Band...

Przepraszam za rozwlekłość, ale z reguły milczę na forum, więc tym razem wykorzystuję przysługującą mi liczbę linijek za jednym zamachem

[Johnny99]

Recenzja NLOTH jest w najnowszej Polityce - autor radzi wszystkim krytykom nowej płyty posłuchać jej jeszcze raz, bo warto.

[Libra]

No to przyszła pora na moją skromną i osobistą recenzję, muszę przyznać że dość długo zastanawiałam się czy ją tu umieścić czy też zachować dla siebie. Na początku pragnę też podkreślić że nie jestem "fanatyczką" zespołu ja po prostu traktuje muzykę dosyć specyficznie, tak jakby była częścią mojego życia, jakimś zakamarkiem mej duszy. No ale ok. przejdźmy do meritum.Należę do tej grupy masochistycznych osobników która postanowiła "cierpliwie" poczekać aż album ujrzy światło dzienne toteż nie miałam najmniejszego pojęcia co mnie czeka. (U2 słucham od dawien dawna , jeszcze jako małe dziecko byłam niecnie przymuszana przez ojca do słuchania za co oczywiście mu dziękuje bo to on ukształtował mój gust muzyczny,pamiętam jak któregoś pięknego dnia w ramach zemsty za to iż dręczył mnie utworem "One" zupełnie niechcący skasowałam mu Achtung Baby nagrywając Marylę Rodowicz , jakież było jego zdziwienie gdy któregoś pięknego dnia włączył swą cudem zdobytą kasetę a z głośników leci szparka sekretarka )
Muszę przyznać że się opłacało , choć też nie ukrywam że musiałam się z nim oswoić .W przypadku dwóch poprzednich płyt miałam wrażenie że zeszli ze ścieżki innowacyjności po której zawsze kroczyli, że wybrali najprostszą drogę do sukcesu , pogubili się w tym wszystkim i zarazem poczuli ogromny ciężar poprzednich płyt, dlatego zaserwowali nam bardzo schizofreniczne albumy które w gruncie rzeczy nie składały się w jedną całość choć posiadały cechy wspólne.Więc obawiałam się że ta płyta będzie w podobnym klimacie.Długo się przygotowywałam do tego aby ja włączyć , czekałam na moment kiedy będę sama w domu żeby w spokoju móc celebrować tą chwilę.Ułożona wygodnie na kozetce odbyłam małą sesję psychoanalityczną.Utwór po utworze analizowałam każdy najmniejszy fragment by móc wczuć się dogłębnie w klimat tej płyty , zrozumieć sens każdego wyśpiewanego słowa, zagranego dźwięku, wplatając go tym samym w swoje życie. Pierwsza progresywna i melancholijna część była dla mnie najtrudniejsza do przetrwania, przywoływała najodleglejsze wspomnienia, rozrywała mi serce na strzępki , sprawiała że moja dusza krzyczała w środku , łzy same napływały mi do oczu.Praktycznie to czułam się jakbym wybierała się w ostatnią najważniejszą podróż w moim życiu.ten przeszywający lęk przed nieznanym , świadomość końca jakiegoś etapu, wielkiej czarnej dziury która mimochodem mnie pochłania.Klaustrofobiczne emocje, ostatnia spowiedź, uwolnienie cierpienia -Katharsis duszy .Choć to uczucie nie było komfortowe pragnęłam zatrzymać czas aby ta chwila trwała wiecznie.Chciałam zachować jak najwięcej z tego wydarzenia w pamięci na zawsze, tak żeby mieć jakąś ostoję gdy przyjdzie chwila zwątpienia.
Druga cześć płyty wprowadziła mnie w stan trudnej do opisania euforii ,podziałała na mnie kojąco jak morfina dała mi jednocześnie poczucie ogromnej siły , świadomości że jeszcze nie jest za późno , że życie nadal można odkrywać na nowo, że skończył się pewien etap ale zawsze można rozpocząć nowy,że mimo bólu i smutku można znaleźć w sobie tyle pokładu energii i motywacji aby zmienić otaczającą rzeczywistość .Dać się ponieść nurtowi życia, spojrzeć na świat oczami innych.W gruncie rzeczy pomogła mi się pozbierać.Po całym tym "seansie" byłam wyczerpana psychicznie , jednak wiem że się opłacało ,w sumie nie miałam nic do stracenia a wiele przy tym zyskałam.
Ta płyta jest bardziej skomplikowana niż by się mogło wydawać , nie można o niej ot tak po prostu zapomnieć jest jak narkotyk , nieustannie krąży w mych myślach , przyciąga mnie jak magnes ,skutecznie mnie uzależniając.
Czasem wzbudza we mnie skrajne uczucia od miłości do nienawiści innymi słowy "kochaj albo rzuć " nie ma innego wyjścia.
Nie chciałam opisywać każdego utworu rozbierać go na części pierwsze,ponieważ każdy jest na innym etapie życia inaczej interpretuje słowa dostosowując je do swojej codzienności.
Proszę wybaczcie mi tą osobistą podróż i subiektywną ocenę
Trzymając się punktacji daję 9/10 bo przecież zawsze może być lepiej.

[conr4d]

Ja właśnie stwierdzam po którymś tam przesłuchaniu, że płyta kurewsko zyskuje. Jak na początku nie rozumiałem Waszych zachwytów, tak teraz zaczynam je podzielać.

[Daniel84]

Muszę przyznać że się opłacało , choć też nie ukrywam że musiałam się z nim oswoić .W przypadku dwóch poprzednich płyt miałam wrażenie że zeszli ze ścieżki innowacyjności po której zawsze kroczyli, że wybrali najprostszą drogę do sukcesu , pogubili się w tym wszystkim i zarazem poczuli ogromny ciężar poprzednich płyt, dlatego zaserwowali nam bardzo schizofreniczne albumy które w gruncie rzeczy nie składały się w jedną całość choć posiadały cechy wspólne.Więc obawiałam się że ta płyta będzie w podobnym klimacie.

Ależ są to słowa bezwzględnie prawdziwe. Też drżałem, że NLOTH zamknie trylogię marazmu i zastoju. Jeśli nawet - jest to bankowo najlepsza jej część.